پاریس، خیلی شبیه به لندن
سعید اسماعیلی که سورپرایز کاروان کشتی ایران بود، درحالی با اقتدار به مدال طلا رسید و افتخار هم‌وزنش در المپیک توکیو یعنی محمدرضا گرایی را تکرار کرد که توانست انتقام دو ماه قبل خود از اورتا سانچز را هم بگیرد؛ همان قهرمان کوبایی که در تورنمنت مجارستان، سعید را بابت شادی زودهنگامش پیش از سوت پایان بدجوری تنبیه کرد. درخشش علیرضا مهمدی و کسب مدال نقره هم از اتفاقات مهم وزن ۸۷ کیلوگرم بود، اما مدال محمد‌هادی ساروی هم که نخستین طلای کاروان ورزشی ایران در پاریس محسوب می‌شود، از این جهت با ارزش بود که نماینده مازندرانی وزن ۹۷ کیلوگرم توانست به سلطه آرتور الکسانیان پایان دهد.
طرفداران کشتی به مدال برنز امین میرزازاده هم از این جهت خوش‌بین هستند که دیگر میخاین لوپز کوبایی قرار نیست کشتی بگیرد و می‌توان به کسب طلای سنگین وزن در تورنمنت‌های آینده امید داشت! روند رو به رشد کشتی فرنگی از زمانی که حسن رنگرز تصمیم گرفت قید مدیریت در ورزش را بزند و هدایت تیم را به عهده بگیرد، کاملا مشهود بوده است. هرچند نتیجه استثنایی المپیک ۲۰۱۲ که کسب سه مدال طلا بود برای فرنگی‌کاران تکرار نشد، اما بعد از دو دوره، دوباره می‌توان گفت کشتی فرنگی تنه به آزاد می‌زند. آن هم با جوانانی که می‌توانند ما را به آینده امیدوار کنند.
