ارائه‌ای دیگر از گلر بهترین نسل تاریخ!
بیراهه بیــرو
مثال می‌خواهید؟ دیدار با ذوب‌آهن، استقلال خوزستان و نفت آبادان در دور رفت و بازی با آلومینیوم اراک در دور برگشت. هر کدام از این مثال‌هایی که زدیم، برای از دست رفتن یک جام قهرمانی مهم برای پرسپولیس کفایت می‌کنند و چه بسا قرمزها آخر فصل حسرت تک‌تک این امتیازات را بخورند، اما ظاهرا این مسائل باعث تغییر رویه بیرانوند نشده و او همچنان به نمایش‌های متزلزل خود ادامه می‌دهد.
شاید اغراق نباشد اگر بگوییم در این فصل تعداد گل‌های بدی که بیرانوند خورده، از عدد مهارهای نجات‌بخش و کلیدی او بیشتر بوده است. اگر قرار به مرور جزئی‌تر مسابقات باشد، احتمالا بازی رفت با النصر عربستان و مسابقه برگشت با استقلال تاجیکستان جزو روزهایی بودند که بیرانوند در آنها خوش درخشید و توپ‌های زیادی گرفت، اما در این فصل کفه روزهای بد این گلر به مراتب سنگین‌تر بوده است. تنها به یاد بیاورید که او چطور در بازی بزرگ فصل با سپاهان در اصفهان از فاصله بسیار دور مقهور شوت سنگین رضا اسدی شد. همه اینها به پرسپولیس ضربه زد، اما واقعا تاثیری در احوالات بیرانوند نداشت. او همچنان با خونسردی خیلی زیاد مرتکب اشتباه می‌شود؛ اگر گل معمولی بخورد، فورا بلند می‌شود و بر سر نزدیک‌ترین مدافعان داد و فریاد می‌کند، اگر هم گل بد بخورد اصلا انگار نه انگار؛ توپ را از دروازه‌اش بیرون می‌آورد و حتی زحمت یک عذرخواهی ساده شفاهی را هم به خودش نمی‌دهد. برای نمونه به همین بازی با فولاد نگاه کنید. بیرانوند در این مسابقه در دو مقطع کلیدی دو گل افتضاح خورد، اما هیچ نشانه‌ای از شرمساری در ظاهرش پیدا نبود. اگر پرسپولیس در بهترین فرمش نبود، به راحتی به خاطر این اشتباهات امتیاز از دست می‌داد، اما بیرو بعد از بازی هم نه‌تنها واکنشی به روز بدش نداشت، بلکه با درج عکس تیمی پرسپولیس در اینستاگرام یک پیام تبریک فارغ‌بالانه منتشر کرد!
از باطن بیرانوند خبر نداریم، اما این‌طور به نظر می‌رسد که او اسیر آفت غرور شده است. چنین شبهه‌ای در بسیاری از حرکات بیرو موج می‌زند؛ چه آن زمانی که خودش را دروازه‌بان بهترین نسل تاریخ فوتبال ایران دانست و از مهدی طارمی بیگ‌لایک گرفت و چه زمانی که بعد از دریافت کارت زرد مقابل تراکتور و محرومیت از بازی با ذوب‌آهن رو به داور گفت: «تیم را بدبخت کردی.» تیم اما در اصفهان بدبخت نشد، چرا که امیررضا رفیعی، دروازه‌بان ذخیره قرمزها توانست دروازه را بسته نگه دارد. بیرانوند که مدعی سنتی کسب عنوان دستکش طلایی در این سال‌ها بوده، این فصل فقط در ۸ بازی دروازه‌اش را بسته نگه داشته و ۳ کلین‌شیت از صدرنشینان این جدول یعنی حسین حسینی و حسین پورحمیدی عقب است. بدون تعارف اگر بیرو به همین رویه ادامه بدهد، وضعش حتی بدتر هم خواهد شد. شاید علیرضا امروز نیاز به یکی مثل گابریل کالدرون دارد که بدون توجه به اسم و رسم این گلر ملی‌پوش، او را نیمکت‌نشین کرد و باعث شد تکان بخورد.
