قحطی گزینه در فوتبال ایران
کی‌روش- برانکو؛ تا ابد!
اینکه آیا دراگان اسکوچیچ شایسته هدایت تیم ملی ایران هست یا نه یک بحث دیگر است. اینکه آیا در شرایط فعلی و با توجه به فاصله اندک تا آغاز مسابقات جام‌جهانی تغییر کادر فنی تصمیم درستی هست یا نه هم یک بحث دیگر به شمار می‌رود. مساله مورد توجه این مطلب اما چیز دیگری است؛ اینکه تا کی قرار است گزینه‌های هدایت تیم ملی ایران نفراتی مثل کارلوس کی‌روش و برانکو ایوانکوویچ باشند؟ آیا واقعا هیچ مربی دیگری در سطح جهان وجود ندارد که به کمک تیم ملی ایران بیاید؟ بلافاصله بعد از انتخاب مهدی تاج به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال، یک نماینده مجلس مدعی شد او کی‌روش و برانکو را برای بازگشت به تیم ملی در نظر دارد. برانکو به سرعت اعلام کرد تیم ملی عمان را ترک نمی‌کند و برنامه‌ای برای حضور در ایران ندارد، حالا فقط کی‌روش باقی مانده است. بیایید یک قدم از داستان فاصله بگیریم و از کمی دورتر به آن نگاه کنیم. ما با یک مربی ۷۰ ساله مواجه هستیم که گران‌قیمت است و یک بار در یک بازه زمانی هشت ساله هر آنچه بلد بوده در فوتبال ایران ارائه داده است. او بعد از جدایی از تیم کشورمان، هدایت تیم‌های کلمبیا و مصر را بر عهده گرفت و با این دو تیم مجموعا در پنج تورنمنت از جمله مقدماتی صعود به جام‌جهانی ناکام ماند. در غیاب او اما تیم ملی ایران سریع‌ترین صعود تاریخش به جام‌جهانی را رقم زد. حالا قرار است همان مرد ۷۰ساله را بنشانیم به جای سرمربی فعلی تیم؛ چنین کاری چقدر منطقی به نظر می‌رسد. کی‌روش چه برگ برنده رو نکرده‌ای در آستین دارد که قرار است در این نوبت رو کند؟ در توجیه حضور احتمالی مربی پرتغالی گفته می‌شود او به شرایط تیم ملی آشنا است و در این مدت کوتاه نمی‌توان ریسک حضور یک مربی غریبه را پذیرفت؛ بسیار خب. چشم‌انداز ما با کی‌روش در جام‌جهانی چیست؟ احتمالا اینکه آبرومندانه‌تر حذف شویم. آمدیم و این اتفاق رخ داد و حتی ما به مرحله دوم صعود کردیم. پس از آن چه خواهد شد؟ دوباره یک مربی با تاکتیک‌های آشنای دفاعی خواهیم داشت که قبلا از دو جام ملت‌های آسیا اوت شده و باز قرار است همان سیکل را طی کند؛ تازه در شرایطی که سال‌ها پیرتر شده و رقبا هم تاکتیک‌هایش را بیش از قبل شناخته‌اند. این مطلب مطلقا در رد توانایی‌های کی‌روش نیست؛ فقط یادآوری این نکته است که او یا برانکو ایوانکوویچ هر چه داشتند در فوتبال ایران رو کرده‌اند. آیا واقعا هیچ مربی دیگری در جهان نیست که روح تازه به فوتبال ایران بدمد و کمک‌مان کند؟ آیا همان آقای هروه رنار که مهدی تاج با عجله و اشتباه او را از دست داد و بعدتر در تیم ملی عربستان کولاک کرد، گزینه بدی بود؟ آیا «رنار»های دیگری در جهان فوتبال وجود ندارند؟ چرا طوری وانمود می‌کنید که انگار تا ابد باید یک نفر از بین کی‌روش یا برانکو را انتخاب کنیم؟
