گفتوگوی علی نصیریان با موزه سینما
بازیگران امروز دستشان پر است
نصیریان با بیان اینکه بیشترین کارهایی که انجام داده با صداقت و انگیزه بوده، گفته است: «در سینما کارکردن یک ریسک است. درعینحال که ممکن است فیلمنامه و کارگردانی خوب باشد اما تا کار به انتها نرسد مشخص نیست نتیجه کار چه چیزی میشود. در اکثر فیلمهایی که به خاطر متن و تا حدودی به خاطر کارگردان حضور داشتم معمولا با آنها درمورد نقش مشورت میکردهام. یادم میآید ناصر تقوایی برای فیلم «ناخدا خورشید» به من گفت دو شخصیت در فیلمنامه وجود دارد که میتوانم آنها را بازی کنم یکی مستر فرحان و دیگری ناخدا که من از او پرسیدم خود شما کدام را برای من پیشنهاد میدهید. او گفت به نظرم مستر فرحان برای شما بهتر است و من در پاسخ به او گفتم همان نقشی را که شما میگویید بازی میکنم.»
این هنرمند درباره نسل جوان علاقهمند به حضور در سینما و تئاتر نیز میگوید: «نسل جوان را دوست دارم و معتقدم در سینما و تئاتر استعدادهای بسیار خوبی داریم . مخصوصا در تئاتر که بازیگرها و نویسندههای خوبی درخشیدهاند، همچنین در سینما. سینمای ایران بسیار رشد کرده است و آثاری که امروز ارائه میشود از زمان ما بهتر است، زیرا ارتباط جمعی بسیار بیشتر شده است و با یک کلیک همه نوع اطلاعات لازم در اختیار بازیگران و غیره قرار میگیرد. در زمان ما بیشتر کتاب موجود بود و ما از کتابهای تخصصی الهام میگرفتیم اما امروز اوضاع بسیار متفاوت شده است.»
وی ادامه میدهد: «ما با دل و جان کار میکردیم اما دستمان خالی بود درحالیکه بازیگران امروز دستشان پر است. البته منظورم از دست پر از نظر مالی نیست بلکه از نظر اطلاعات است.» نصیریان در پاسخ به این پرسش که چرا در طول سالهایی که در سینما فعالیت داشته با مسعود کیمیایی کار نکرده است، پاسخ میدهد: «عمدی نبوده موقعیت آن پیش نیامده؛ هم با مسعود کیمیایی و هم با بهرام بیضایی.»
وی با بیان اینکه در بازیگری اعتقاداتی دارد، میگوید: «من در ایفای نقشها به انگیزههایم همچنین حس خلاقانه و آفرینندگی که احساس میکنم، رجوع میکنم زیرا معتقدم بازیگر خودش نویسنده یک فیلم است و وسیله و اسباب دست کارگردان نیست. درست است که باید با کارگردان تعامل داشته باشد و به برداشتها و نگاههایی که به کارکتر دارد گوش کند. اما آفریننده نقش بازیگر است و اگر بخواهیم به مرحله آفریننده نقش برسیم، بازیگر باید از قدرت خلاقانهای که درونش وجود دارد یاری بطلبد و نقش را بیافریند.»