تخت روانچی ادامه داد:« بررسی اجمالی عملکرد شورای امنیت نشان می دهد با اینکه این نهاد موظف به استفاده از پیشگیری و روش‌های مسالمت‌آمیز تحت فصل ششم منشور بوده، از این اصل به ندرت استفاده کرده است، و حتی در برخی زمان‌ها، به‌گونه‌ای با وظایف خود تحت فصل ششم رفتار کرده که گویا اصلا آنها وجود ندارند.» وی افزود:« برعکس، این نهاد مکررا، با شتاب و بیش از حد به اقدامات قهر آمیز تحت فصل هفتم منشور متوسل شده است، بدون آنکه از اختیارات خود تحت فصل ششم منشور حتی استفاده کرده باشد؛ چه رسد به اینکه به لحاظ منطقی و قانونی، باید آنها را اجرا و از ناکافی بودن اثر آنها اطمینان حاصل کرده بوده باشد.» نماینده ایران با اشاره به اینکه در بسیاری از موارد، این روند به وخامت بیشتر اوضاع، نقض حاکمیت و تمامیت ارضی دولت‌ها، نقض حقوق بشر جمعی یک ملت و مانند آن منجر شده است، افزود:« این موارد هنگامی که با عوامل دیگری مانند تصمیمات فراقانونی شورا یا سوء استفاده از این نهاد توسط برخی اعضای دائمی آن ترکیب شده‌اند، به طولانی شدن بیشتر درگیری‌ها منجر شده اند.»

به گفته تخت‌‌‌‌روانچی، در مجموع، روند برای حفظ صلح و امنیت بین المللی زیانبار بوده و بنابراین باید معکوس شود.  وی ادامه داد:«اختیارات شورا تحت فصل هفتم منشور، از جمله تحریم‌ها، باید تنها به عنوان آخرین راه و آن هم در صورت ضرورت و پس از اثبات ناکافی بودن اعمال تمام روش‌های حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات، اعمال شوند.» تخت روانچی تاکید کرد:« در انجام وظایف خود، شورای امنیت باید برای «پیشگیری» و توسل به اقدامات غیر قهرآمیز تحت فصل ششم منشور اولویت قائل شود. با این حال، اصل «پیشگیری» و فصل ششم منشور هر قدر هم که مهم باشد، نمی تواند و نباید به صورت دلخواه اعمال شود. بلکه باید همواره با احتیاط، به شیوه‌ای هوشمندانه و در تطابق کامل با نص و روح منشور و حقوق بین‌الملل اعمال شود. طبق ماده ۳۳ منشور، مسوولیت حل و فصل هرگونه اختلاف بین المللی، که تداوم آن ممکن است حفظ صلح و امنیت بین المللی را به خطر اندازد، در درجه اول، کاملا به عهده طرف‌های مورد نظر است. بنابراین، این اصل باید کاملا توسط شورا مورد احترام قرار گرفته و به دقت رعایت شود.» وی ادامه داد:«مهم‌تر از آن، اختیارات شورا تحت فصل ششم هرگز نباید برای بررسی مسائلی که اساسا به صلاحیت داخلی دولت‌ها مرتبط است یا برای بررسی وضعیت‌هایی که ادامه آن صلح و امنیت بین‌‌‌‌المللی را به خطر «نمی‌‌‌‌اندازد»، یا برای نقض یا تضعیف حاکمیت، تمامیت ارضی  و استقلال سیاسی دولت‌ها مورد استفاد قرار گیرد. شورای امنیت و سایر ارکان اصلی سازمان ملل متحد باید «پیشگیری» را به عنوان رویکرد اصلی خود اتخاذ کنند و با رعایت کامل اختیارات خود و اصول مندرج در منشور، برای تحقق کامل و موثر اهداف و اصول سازمان و منافع مشترک ملت‌‌‌‌ها تلاش کنند.»

 

اخبار مرتبط