در سال‌های پرابهام پس از مرگ مائو، سال‌ها پیش از آنکه چین به غول صنعت جهان تبدیل شود و قبل از آنکه کمونیسم در مسیر پیشرفت‌های پی‌درپی حرکت کند و بخواهد جهان را تغییر دهد، گروهی از دانشجویان اقتصاد در یک خلوتگاه کوهستانی در خارج شهر شانگهای گرد هم جمع می‌شدند. آن دانشمندان جوان در جنگل‌های بامبوی موگانشان با یک سوال مهم مواجه بودند: چین چطور می‌تواند به غرب برسد؟

ایران و چین در زمره ملت‌های کهن محسوب می‌شوند و از این حیث قدمت و تاریخچه‌ هر دو ملت به سده‌ها قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد. همین پیشینه موسع تاریخی، این دو کشور را به میزبان آرکیتایپ‌ها (کهن‌الگوها) بدل کرده است. یکی از کلیدی‌ترین کهن‌الگوها در این دو سرزمین، وجود بوروکراسی و دولت کارآمد در عصر باستان بوده است.

تصویب جزئیات طرح تشدید مجازات اسیدپاشی در کمیسیون قضایی مجلس شورای اسلامی اگرچه با استقبال فعالان حقوق بشری در فضای مجازی مواجه شد اما حضور چند تن از قربانیان این حوادث در بهارستان و حواشی پیش آمده پیرامون یکی از آنها این هفته در شبکه‌های اجتماعی بسیار بحث برانگیز شد و موضوع #اسید_پاشی را بار دیگر در راس هشتگ‌های فضای مجازی قرار داد. در طرح مجازات اسیدپاشی که نزدیک به دو سال است از سوی برخی نمایندگان مجلس مورد پیگیری قرار می‌گیرد بر دو موضوع تشدید مجازات اسیدپاشی شامل قصاص نفس یا عضو، حبس‌های تعزیری درجه ۱ تا ۴ به میزان دیه اعضای بدن و تشدید مجازات معاونت در جرم اسیدپاشی و نیز حمایت از بزه‌دیدگان شامل تامین هزینه‌های درمان و خسارات روانی و اجتماعی تاکید شده است.

تنش لفظی بین ایران و آمریکا این هفته با اظهارات تند دونالد ترامپ در توییتر خطاب به ایرانیان بالا گرفت و جنگی توییتری در فضای مجازی به راه انداخت. رئیس‌جمهور آمریکا دوشنبه در ادامه لفاظی‌ها و جنگ روانی علیه ایران در پیامی توییتری نوشت: «اگر ایران می‌خواهد بجنگد این رسما پایانش خواهد بود؛ هرگز دوباره آمریکا را تهدید نکنید.» تهدید ترامپ به «پایان ایران» در پی اصابت یک فروند موشک کاتیوشا به منطقه سبز بغداد در نزدیکی سفارت آمریکا صورت گرفت.

این هفته انتشار دو فیلم در شبکه‌های اجتماعی حسابی سر و صدا به پا کرد و در میان کاربران فضای مجازی دست به دست شد. فیلم اول مربوط به سانحه تصادف یک پورشه با یک پراید در اصفهان بود که در اثر اصابت پورشه به پراید،راننده جوان پراید کشته می‌شود.

سینمای کودک نیازمند کمک است و بسیاری از تهیه‌کننده‌ها به سراغ آن نمی‌روند. سطح دیدگاه مردم با فیلم‌های کمدی پایین آمده و سازندگان نیز صرفا می‌خواهند مخاطب را بخندانند؛ درحالی‌که ما باید گاهی مخاطب را به تفکر وادار کنیم و گاهی نیز مشکلات را به‌صورت مخاطب بکوبیم تا تلخی واقعه را حس کند. ما در این فیلم به موضوع طلاق و تبعاتی که این اتفاق برای فرزند خانواده به همراه دارد پرداختیم. دنیا وجود دارد. سمیه زارعی‌نژاد یک کارگردان فیلم اولی است و ما فیلم را در سنی تولید کردیم که هر دو زیر ۳۰ سال داشتیم.

نمایش «مار بازی» درباره بحران هویتی است که این روزها همه اسیر آن شده‌ایم و به نوعی به‌دلیل خوراک نادرستی است که از فضای مجازی به ما داده می‌شود. این اثر نمایشی به آسیب‌شناسی روابط زناشویی می‌پردازد و دو کاراکتر با دو جهان فکری متفاوت دارد. مردی که سنتی است و زنی که تحت‌تاثیر خوراک فرهنگی اشتباه و نادرست فضای مجازی این روزها اسیر و مغلوب مدرنیته شده است و در نهایت برآن می‌شوند که به روانشناس مراجعه کنند و...

اپیزود اول چیدمان «ری‌سایکل بین» سال گذشته در گالری محسن برگزار شد و در آن همه لوازم زندگی را به گالری برده و هر شیء را به قیمت ۱۰ هزار تومان به فروش گذاشتم. مبل، فرش، ظروف و... در زندگی من هر کدام دارای یک داستان بود و کنار هر شیء برچسبی قرار دادم که روی آن نوشته شده بود این وسیله از چه سالی و چگونه وارد زندگی من شده و چه خاطره‌ای از آن دارم. مخاطب با خرید هر وسیله، یک کارت دریافت می‌کرد که در واقع شناسنامه آن شیء بود و به این ترتیب اشیا از وسیله کاربردی تبدیل به اثر هنری می‌شدند. آن نمایشگاه مانند یک عمل انتحاری به نظر می‌آمد چون وقتی از گالری به خانه بازگشتم هیچ چیز در خانه وجود نداشت. ولی من زنده ماندم و احساس نکردم چیزی را از دست داده‌ام. از نظر من این کار به معنای از دست دادن نیست بلکه رها شدن است. واژه «ری‌سایکل بین» در زبان ما به سطل زباله معنا شده است اما در زبان انگلیسی به معنای فضایی برای بازیابی حافظه است که کمک می‌کند آن فضا برای کار مجدد آماده شود. در روند آثار هنری من توجه به حافظه وجود دارد و در این نمایشگاه نیز به حافظه انسان توجه داشتم.

نمایش «مردی در آینه» برخلاف سنت رایج در عرصه تولیدات نمایش دینی که هم به لحاظ فضاسازی و هم استفاده از گفتار و دیالوگ‌های ثقیل چندان ارتباط موثری با مخاطب برقرار نمی‌کنند در تلاش است با مخاطب خود بیشترین ارتباط را برقرار کرده و بتواند تأثیرگذار باشد. از آنجا که در طول تمرینات این نمایش علاوه‌بر ایفای نقشی که به عهده داشتم، وظیفه کار روی فن بیان بازیگران نیز به من محول شده بود شاهد بودم که در مراحل تمرین و حتی در پروسه اجرای عمومی همه افراد گروه تمام تلاش خود را به کار بستند تا نقاط ضعف و قوت همدیگر را پس از پایان هر اجرا گوشزد کرده تا کاستی‌ها برای اجراهای بعدی مرتفع و روی نقاط قوت نیز صحه گذاشته شود.

سفر کردن حس خوشایندی است. با سفر می‌توان به گذشته رفت و از آن بسیار آموخت؛ با سفر می‌توان به تجربه‌های جدیدی دست یافت؛ با سفر می‌توان با فرهنگ‌ها، اقوام و آیین‌ها و رسوم مختلف آشنا شد و توشه‌ای اندوخت. اما این حس خوشایند را می‌توان با «نوشتن» ماندگار کرد. سنت سفرنامه‌نویسی ،سنتی دراز آهنگ است. از قرن‌ها پیش بسیاری از سیاحان و جهانگردان دیده‌ها و شنیده‌ها، احساس‌ها و برداشت‌های خود را قلمی کرده و برای آیندگان به میراث گذاشته‌اند. من، در مقام روزنامه‌نگاری جوان، سالیانی است که شرح سفرهایم را در قالب «خاطره- سفرنامه‌نویسی» قلمی کرده‌ام. در نوروز ۹۸ و طی سفر به پاوه کوشیدم تا آنچه را دیده و شنیده‌ام با قلمی روان به روی کاغذ بیاورم. منابع این گزارش، دیده‌ها و شنیده‌هایم از اهالی و بخشی هم که در مورد موقعیت جغرافیایی شهر است برگرفته از ویکی‌پدیای فارسی است. این گزارش ۱۰ هزار کلمه‌ای ماحصل سفری ۵ روزه به پاوه است که به دلیل محدودیت صفحات هفته نامه به حدود ۵ هزار کلمه تقلیل یافت و در چهار قسمت منتشر خواهد شد.

موزه‌ها یکی از جاذبه‌های گردشگری در هر شهر و مقصد توریستی به شمار می‌روند. در این میان تنها بخشی از آنها توانسته‌اند تبدیل به مجموعه‌هایی زبان‌زد در این زمینه شوند. در این ستون ده مجموعه موزه‌ای مهم در جهان را معرفی خواهیم کرد. در این شماره به هفتمین موزه مهم می‌پردازیم.

عظیم پرمجی، تاجر و نیکوکار هندی است که در سال ۲۰۱۹ ثروتش ۵ میلیارد دلار ارزیابی شده و با این رقم سی و ششمین فرد ثروتمند دنیا و دومین فرد ثروتمند هند محسوب می‌شود.

«اتفاق‌های بد زندگی‌ام را به فال‌نیک گرفتم و همیشه اعتقاد داشتم یک روز خوب در راه است.» این جمله از زبان مردی است که هدفش را از ۱۰- ۱۲ سالگی مشخص کرد؛ برای رسیدن به آن تلاش کرد؛ وارد دانشگاه شد اما پس از مدتی اخراج شد؛ بعد از سربازی مجددا وارد دانشگاه شد و بعد از اتمام تحصیلاتش، در توانیر استخدام شد؛ اما از آنجا هم اخراج شد و مدتی بیکار ماند تا سرانجام در یک شرکت با حقوق ناچیز مشغول کار شد. به‌دلیل فعال بودنش به خواست مدیران، یکی از سهامداران آنجا شد و بعد از مدتی توانست شرکت شخصی خود را در زمینه تولید تابلوی برق پایه‌گذاری کند. اما امروز شرکتی در اختیار دارد که به گفته خودش می‌تواند هر کالایی را در صنعت برق تولید کند. او کسی نیست جز محمدمهدی فنایی، بنیان‌گذار الکتروکویر.

محمدرضا آقایا، متولد اصفهان و ۳۱ ساله است. او رشته‌های تحصیلی زیادی را شروع کرده، ولی به‌دلیل عدم علاقه آن‌ها را رها کرده است. آخرین رشته‌ای که او تصمیم به رها کردنش گرفته است، فلسفه هنر بوده که تا میانه‌های مقطع ارشد آن را ادامه داده است. پدر محمدرضا اقتصاد کشاورزی خوانده و این سبب شده تا او هم شناخت خوبی از تولیدات و کسب‌وکارهای کشاورزی به دست آورد.