رئیسجمهور جدید و ماراتن حکمرانی
تدوین پروژه دولت: ضعف اساسی دولت سیزدهم فقدان پروژه دولت بود. دستگاه اجرایی وقت، توان و امکان رسیدگی به تمامی مسائل در یک سطح اولویت را ندارد و به‌ناچار باید دستورکار سیاستی کلان خود را مشخص کند. انتظار می‌رود که پزشکیان تا مردادماه ایده توسعه دولت خود را مشخص کرده و فرآیند اقناع عموم مردم و نیروهای سیاسی را برای اجرای آن آغاز کند. ایده دولت هاشمی رفسنجانی سازندگی، دولت خاتمی توسعه سیاسی، دولت احمدی‌‌‌نژاد عدالت اجتماعی و دولت روحانی سیاست خارجی بود. ایده دولت پزشکیان چه خواهد بود؟
نحوه تعامل با پارلمان: ترکیب سیاسی مجلس دوازدهم به گونه‌‌‌ای است که اصولگرایان با ۱۶۲کرسی از ۲۹۰کرسی، اکثریت را دارند، بعد ۸۳کاندیدای مستقل و ۴کاندیدای اقلیت‌‌‌های دینی قرار دارند و در نهایت ۴۰کاندیدای اصلاح‌‌‌طلب و اعتدال‌‌‌گرا. پزشکیان که خود از کرسی تبریز به پاستور رسیده است، نیک می‌‌‌داند که مجلس ناهمسو با دولت می‌‌‌تواند موانعی بر سر طراحی و اجرای سیاست‌‌‌های آن و به‌‌‌کارگیری نیروهای سیاسی همسو در مناصب اجرایی به وجود آورد.
توجه به دغدغه‌‌‌های آن ۵۰درصد دیگر: با وجود تلاش‌‌‌های بسیاری که در راستای افزایش مشارکت در انتخابات از سوی نیروهای سیاسی انجام شد، پرونده انتخابات دولت چهاردهم با مشارکت ۴۹.۸درصدی در مرحله دوم بسته شد. شمار بسیاری از شهروندان یا آنچه را که انتظار داشتند در گفتار کاندیداها نیافتند یا دولت را برای تحقق وعدهها ناکافی ارزیابی کردند یا به صورت کلی نسبت به تغییرات مطلوب از کانال نیروهای سیاسی موجود ناامید شدند. شاید اگر پزشکیان بتواند به شماری از وعده‌‌‌های خود در زمینه سیاست‌‌‌های فرهنگی، فضای مجازی و عدالت اجتماعی عمل کند، اعتماد بخشی از این افراد نسبت به نظام سیاسی دوباره جلب شود.
چینش بوروکراسی: پزشکیان سرمربی تیمی به وسعت بیش از ۶۲هزار منصب است؛ مناصبی که در شبکه‌‌‌ای از سازمان‌ها، وزارتخانه‌‌‌ها و ادارات وظیفه تحقق خیر عمومی را بر عهده دارند. او وظیفه دارد از بهترین متخصصان و نیروهای حرفه‌‌‌ای این مناصب را پر کند و حمایت دانشگاهیان و متخصصان با ذائقه‌‌‌های ایدئولوژیک مختلف هم نشان می‌دهد که چنین اقبالی به او از سمت کارشناسان وجود دارد. در صورتی که سرمربی دولت بتواند به هوشمندانه‌‌‌ترین شکل ممکن این کار را انجام دهد، جامعه و بازار یک بوروکراسی همدل و کارآمد را خواهند دید و نه بوروکراسی‌‌‌ای که مدام برای فعالیت‌‌‌های آنها ایجاد مزاحمت کند.
