مهدیس مدنی کارشناس ارشد برنامه‌ریزی توریسم اولین سفرش به خارج از کشور بود. هر یک از دوستان توصیه‌ای می‌کردند. اما اغلب نصایح حول این محور بود که حواست به مدارک و پول‌هایت باشد. سرت را برگردانی جیبت را خالی کرده‌اند، خصوصا در مترو حواست را بیشتر جمع کن. یکی می‌گفت به گاوصندوق هتل هم خیلی اطمینان نکن! در یکی از بهترین هتل‌های ۴ ستاره پاریس پول یکی از همسفران ما را از گاو صندوق اتاقش زدند. پیشنهاد کاربردی اغلب‌شان هم به همراه داشتن یک کیف کوچک بود که بتوان به گردن آویخت و در زیر لباس پنهان کرد. با خودش فکر می‌کرد اگر همه داستان‌هایی که شنیده راست باشد چه اندازه انرژی باید صرف حفظ امنیتش کند. کمی برایش دشوار بود که باور کند باید در پاریس و رم و سوئیس وسایلش را بپاید. اغلب بر این باوریم که چون در ایران توقع بروز چنین مشکلاتی را داریم، حساب و کتابش را از قبل کرده‌ایم و به همین جهت است که مشکلی برای ما ایجاد نمی‌شود. اگر هم دردسری هست برای آن گروه از گردشگرانی است که یا از همه جا بی‌خبرند یا حواسی پرت دارند. اما در اروپا که دیگر قرار نیست از این اتفاق‌ها بیفتد، پس ما هم حواسمان نیست و خوب این وسط یکی دو نفر هم قربانی می‌شوند؛ اینکه ملاک درستی برای قضاوت نیست. اما این یک داستان تجربه شده است که در برخی موارد یک تور تنها در یکی از پایتخت‌های اروپا بیش از ۵ بار مورد سرقت قرار گرفته است. اما با این وجود چگونه است که تصور ذهنی اغلب ما از همین شهرهای اروپایی که بیش از بقیه مقصد تورهای خروجی قرار می‌گیرند (به‌ویژه پیش از تجربه بازدید از آنها)، امنیت است و بس. چه تفاوتی است میان عدم امنیت واقعی و احساس عدم امنیت؟ بی‌شک عامل امنیت یکی از عوامل مهمی است که در انتخاب مقصد، به‌ویژه برای آن گروه از گردشگران که با اعضای خانواده خود به سفر می‌پردازند، می‌تواند بسیار تعیین‌کننده باشد. اینکه مقصد مورد علاقه شما برای سفر در اخبار و رسانه‌ چگونه معرفی شود قطعا در ایجاد این تصویر ذهنی نقش بسزایی دارد. تصویر ذهنی که شاید برای آنها که نوگرا و ماجراجوترند، به محض حضور در مقصد بشکند و جور دیگری شکل گیرد؛ البته حاصلش می‌شود گفته‌های ضد و نقیض در باب یک مقصد که گاهی در وب گردی‌ها با آنها برخورد می‌کنیم. آنچه مسلم است کسب اطلاعات صحیح و دقیق از مقصدها و دور زدن حباب باورهای نادرست درباره آنها وظیفه یک گردشگر آگاه و باتجربه در سفر است. اما از سوی دیگر متقاعد کردن توده مردم امری است که به برنامه‌ریزی بلندمدت نیاز دارد و فراتر از مردم به دخالت دولت‌ها نیازمند است.