ساکنان موقت، حل مشکلات دائمی
دور هم جمع شده بودند برای حل مشکل جاده. هر کس نظری میداد و امکانات و راهحلها بررسی میشد. خود اهالی تصمیم گرفته بودند با کمک دولت بخشی از هزینهها را بر عهده بگیرند تا جاده منتهی به روستا که آخرین محل در دهستان به شمار میآمد، آسفالت شود. تقریبا اغلب ساکنان این محل فقط چند هفته از سال را در اینجا سپری میکنند. گردشگری در این روستا مصداق خانههای دوم یا همان منازل ییلاقی است. خانههایی که اگرچه دائمی بنا شدهاند، اما بهدلیل شرایط جوی و صد البته محدودیتهای زمانی صاحبانشان تنها چند ماه از سال میزبان ساکنان میشوند.
دور هم جمع شده بودند برای حل مشکل جاده. هر کس نظری میداد و امکانات و راهحلها بررسی میشد. خود اهالی تصمیم گرفته بودند با کمک دولت بخشی از هزینهها را بر عهده بگیرند تا جاده منتهی به روستا که آخرین محل در دهستان به شمار میآمد، آسفالت شود. تقریبا اغلب ساکنان این محل فقط چند هفته از سال را در اینجا سپری میکنند. گردشگری در این روستا مصداق خانههای دوم یا همان منازل ییلاقی است. خانههایی که اگرچه دائمی بنا شدهاند، اما بهدلیل شرایط جوی و صد البته محدودیتهای زمانی صاحبانشان تنها چند ماه از سال میزبان ساکنان میشوند. اما همین اقامت کوتاه کافی است برای آنکه این افراد به فکر درختکاری در باغ یا باغچهشان باشند، نگران آسفالت جاده روستا گردند و برای پیدا کردن راهحل همفکری کنند و حتی دست به جیب شوند برای خرج کردن پولهای میلیونی. و همه اینها یعنی آبادانی، کار و درآمد برای ساکنان همیشگی روستا. دست آخر قرار شد جلسه دیگری برگزار شود و تا آن تاریخ از باقی اهالی نیز نظرسنجی شود.
بعد از اتمام بحث پیرامون موضوع اصلی وقت نوشیدن چای بود و سخن از هر دری، اینجا بود که موضوع جدیدی مطرح شد. مساله تخریب محیط زیست بر اثر تکه تکه شدن زمینها برای فروش و ویلاسازی. مسالهای که برای اغلب ساکنان مهم مینمود افزایش تعداد خانهها در یک محدوده کوچک و درنهایت از دست رفتن کیفیت منظر بود.
البته حل این مشکل کار سادهای نیست؛ زیرا اگر همه پیامدهای محیطزیستی که حیات گیاهی و جانوری را مورد تهدید قرار میدهند به یکسو نهیم، برخی از اهالی از محل فروش این زمینها رشد اقتصادی خوبی کرده بودند و سایرین نیز بهعنوان یک پشتوانه مالی یا پساندازی برای روز مبادا به این زمینها مینگریستند. از طرفی نمیشود به این راحتی کسی را که در شرایط مالی ویژهای است از فروش زمینش که تنها سرمایه اوست منصرف کرد و از طرفی باید به فکر حفاظت از محیطزیست نیز باشیم. به همین دلیل پیشنهادی به شورای روستا ارائه شد و شورا نیز آن را پذیرفت. طبق این توافق شورای روستا نباید به مالکان زمینهایی با مساحتی بیش از هزار متر مربع که برای کسب پول بیشتر اقدام به تقسیم زمینشان به قطعات کوچک میکنند، مجوز دهد و به عنوان مقام محلی مسوول با تقسیم این زمینها موافقت کند. این اقدام گرچه هنوز یک توافق شفاهی است؛ اما میتواند ضامن بقای طبیعت و حافظ حقوق نسلهای آتی از سرزمین آبا و اجدادیشان باشد.
ارسال نظر