اقامتی در جواهردشت

گروه گردشگری، عاطفه نبوی: «جواهر دشت» به نظر می‌آید بهترین نام برای آنجا باشد، به گیلان که بروید و به سمت شهرستان رودسر به راه بیفتید، بین کلات‌چای و چابکسر به روستای جواهر دشت می‌رسید. زیبایی‌های منحصر‌به‌فرد و وصف ناشدنی گیلان در اینجا گویی به اوج خودش می‌رسد. اقامتگاه بومگردی جواهر‌دشت در این روستا، شاید بهترین مقصد بعد از گذشتن از این مناظر چشم‌نواز باشد که به همت ایرج بخشی، کارمند مرکز بهداشت به راه افتاده است. مدیر این اقامتگاه می‌گوید: حدود ۱۵ سال پیش این اقامتگاه را بیشتر با هدف اقامت و پذیرایی از کوهنوردانی که وارد منطقه شدند به راه انداختم.

سال‌های اول هم کمتر تور گردشگری وارد منطقه می‌شد و میهمانانمان به همان کوهنوردان محدود می‌شد اما بعد از ۳ یا ۴ سال با ورود گروه‌های بیشتر و دریافتن زیبایی های منطقه، ما میزبان تورهای طبیعت گردی و مسافران علاقه‌مند زیادی شدیم. پس از آن به توسعه و تکمیل اقامتگاه تشویق شدیم و اقامتگاه تبدیل به آن چیزی شد که در حال حاضر وجود دارد.

بخشی می‌گوید که زمین مال خودش بوده؛ با این وجود برای تجهیز و احداث کلبه هزینه‌ زیادی صرف کرده است. منطقه محدودیت‌ها و محرومیت‌های زیادی داشت و هنوز هم دارد.

آب لوله کشی ۲ سال است که به این منطقه رسیده و هنوز برق ندارند. یافتن راهی برای ارائه بهترین خدمات به مسافران در وضعیتی که به جواهر طبیعتشان آسیبی نرسد کار ساده‌ای نبود. او در ادامه تاکید می‌کند: حالا ما در اقامتگاه اصلی و در چند تا از خانه‌های محلی، سرویس بهداشتی استاندارد داریم. برق با ژنراتور تامین می‌شود و سعی کردیم در کنار همه اینها سبک سنتی خانه و تناسب آن با طبیعت و محیط اطراف را حفظ کنیم.

به جز کلبه اصلی که در یک طبقه و ۴ اتاق برای پذیرایی مهیا است برای زمان پیک سفر تورها، پنج خانه محلی هم در نزدیکی اقامتگاه به این کار اختصاص داده شده که با مدیریت و نظارت وی در آنها نیز از میهمانان پذیرایی می‌شود. تورهایی که راهی جواهر دشت می‌شوند و قصد ماندن در این اقامتگاه را دارند باید خود را به سیاهکل رود برسانند، جایی که جیپ های روستا انتظارتان را می‌کشند.

سیاه کل رود ما بین رودسر و کلاچای واقع شده است. بخشی می‌گوید از سیاهکل رود به بعد با کمک نیروی انسانی که در این مجموعه کار می‌کنند همه خدمات لازم از جمله اقامت، تهیه و سرو غذا، راهنمایان گشت زنی در منطقه و... فراهم می‌شود.

در این مجموعه ۱۰ نفر به طور ثابت و متناسب با نیاز بین ۱۸ تا ۲۰ نفر مشغول به کارند. بخشی می‌گوید: تمام مواد اولیه مورد‌نیاز اقامت‌گاه را از منطقه تهیه می‌کنیم. مثلا به مسافرانی که صبح زود به سیاهکل رود می‌رسند، در طول مسیر صبحانه می‌دهیم ، نوشیدنی‌هایی که سرو می‌شود از گل گاو زبان گرفته تا چایی صحرایی و غیره از گیاهان بومی منطقه است.

از آنها با کره شیر و ماست محلی پذیرایی می‌کنیم یا برای صبحانه در اقامتگاه تخم اردک می‌دهیم و برای ناهار و شام هم غذاهای محلی مانند باقلا قاتق و میرزا قاسمی و... ارائه می‌شود.

آنها در روند تجهیز و ارائه خدمات در این مجموعه با مشکلات متعددی روبه‌رو بوده‌اند، بخشی به محدودیت‌های امکانات در منطقه مربوط بوده است؛ مانند مساله برق و انتقال آب که توضیح داده شد یا مساله انتقال میهمانان که با توجه به نامناسب بودن جاده اشاره و اضافه می‌کند: ماشین‌های جیپی که ما در این مسیر به کار گرفتیم، به شدت فرسوده شده و باید جایگزین شود و مشکلاتی از این قبیل. مساله دیگر فصلی و موقتی بودن کار در اقامتگاه است که البته گریزناپذیر است. با توجه به سردسیر بودن منطقه از اواسط پاییز به جز کوهنوردانی که تک و توک به اینجا می‌آیند، میزبان فرد دیگری نیستیم.

او به این نیز اذعان می‌کند که: جامعه محلی ما در سال‌های ابتدایی واکنش منفی به توریست‌هایی که وارد منطقه می‌شدند، به شکل لباس پوشیدن متفاوت یا اختلافات فرهنگی نشان می‌دادند و این مساله مشکل ساز بود، البته با تلاش‌هایی که در سال‌های اخیر از طرف ما و خود توریست‌ها صورت گرفت، این مشکل تا حد زیادی حل شد.

توریست‌ها خود را با بومیان هماهنگ و شروع به پاکسازی منطقه کردند؛ به طوری که یک فیلتر سیگار هم باقی نمی‌ماند، آنها همچنین صنایع دستی و محصولات غذایی جامعه محلی را خریداری می‌کنند.

او ابراز خرسندی می‌کند که این‌گونه امکان تعامل و برقراری رابطه میان محلیان و توریست‌ها به وجود آمد؛ به طوری که در حال حاضر همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، در زمانی که تعداد زیادی از مسافران در این منطقه حضور دارند، محلی‌ها خانه‌های خود رابا کمال میل برای پذیرایی از آنها آماده می‌کنند.