پروفسور جعفری و گفتمان گردشگری
ایجاد بستر مشارکت صاحب نظران در ارائه نقدهای علمی به منظور تشکیل «اجتماع علمی» در تاسیس پارادایمهای نظری، موثر است
ابراهیم بایسلامی* گردشگری به عنوان یک پدیده اجتماعی اکنون دربرگیرنده حرکت یک میلیارد انسان روی کره زمین است و در فرآیند میزبانی و میهمانی جوامع تعریف میشود؛ شناخت و تحلیل این پدیده سهل و ممتنع است. هنوز هم این سوال برای پژوهشگران اهمیت دارد که گردشگری چه هست و چه نیست ؟ گردشگری اساسا چه ماهیت و ویژگیهایی دارد و چه مولفههایی را دربرمیگیرد؟ درحوزه گردشگری با موضوعاتی پیچیده و دانش محور سروکار داریم و ابعاد مختلف این صنعت را با رویکردهای علمی میتوان شناخت.
در ماه اکتبر (آبان) امسال همایشی بین المللی در بزرگداشت و تجلیل از مقام علمی و آثار پروفسور جعفر جعفری دانشمند برجسته ایرانی در مادرید اسپانیا برگزار شد. شایسته است در ایران نیز به این بهانه کنکاشی در خصوص الگوهای نظری و گفتمان گردشگری برگزار شود. پروفسور جعفری از پیشگامان و متخصصان صنعت گردشگری است و تلاشهای زیادی در این خصوص انجام دادهاست. مطالعه آثار و تاکید او بر نقش منابع انسانی در توسعه صنعت گردشگری نشان میدهد که «علم و آموزش بر هر چیز دیگر مقدم است». میدانیم که عمل بدون اندیشه و نظریه به مثابه حرکت در مسیرهای بدون نشان و آدرس است که هرچه پرشتابتر باشد، ما را بیشتر از هدف دور خواهدکرد. فلسفه گردشگری در جامعه مدرن متفاوت و دارای مولفههای خاص خود است و از این رو برای توسعه صنعت گردشگری شناخت دقیق ماهیت و مفاهیم آن ضروری است. مجموعهای از آثار اخیر گردشگری با مدیریت، سردبیری، نظارت و ویراستاری علمی پروفسور جعفری و همکاران وی در جهان منتشر شدهاست که عمدهترین آنها عبارتند از: دایره المعارف گردشگری، مجموعه کتابهای علوم اجتماعی گردشگری،
تاریخ اندیشه گردشگری و آغاز علوم اجتماعی، پیوند تئوری و عمل در گردشگری، تکنولوژی اطلاعات و گردشگری و آنچه در شبکههایی نظیر شبکه اطلاعات پژوهشی و آکادمی بینالمللی مطالعات گردشگری آمدهاست، همه این آثار از این واقعیت حکایت دارند که دانش و علم گردشگری با استفاده و گذار از رویکردهایی همچون روش تفهمی وِبِری ( verstehen) هنوز در مرحله «گفتمان» به منظور بررسی انواع موضوعات و کنشهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی قرار دارد. به این ترتیب، دانش گردشگری بسیار نوپا است و دانش کنونی آن پسآمد واقعیتهایی است که به سرعت در قالب نیازهای جدید و ایجاد نهادها و شبکههای متنوع توسعه پیدا میکند.
به سخن دیگر، نظام تولید دانش و علوم گردشگری هنوز قالب گفتمانی دارد و تبدیل به پارادایمهای جدی و اثرگذار نشدهاند تا در دامن آن مفاهیم، نظریهها و راهکارهای اساسی برای شناخت و تحلیل ساختارها و فعالیتها پدید آید. بررسی عناوین و موضوعات مورد علاقه پروفسور جعفری نشان میدهد که او و همکارانش در موسسات معتبر بینالمللی موفق شدهاند گفتمان گردشگری را با الهام از رویکردهایی چون پدیدارشناسی، هرمنونیک، ساختگرایی و کارکردگرایی ایجاد کنند تا به وسیله آن واقعیت گردشگری را به عنوان یک پدیده اجتماعی تفسیر و تعبیر کنند. این امر حاکی از تلاش گسترده علمی یک استاد ایرانی است که جامعه دانشگاهی در عرصه بینالمللی به تحسین آن پرداخته است، اما واقعیت این است که کلیت متنازل وترکیب و پیچیدگی متزاید و مضاعف گردشگری ایجاب میکند تا طبقهبندی معین مفاهیم و خلق نظریههای کاربردی بیشتری برای شناخت این پدیده اجتماعی صورت گیرد. ایجاد بستر فعالیت و مشارکت بیشتر دانشمندان و صاحب نظران در ارائه مقالات و نقدهای علمی به منظور تشکیل «اجتماع علمی» در تاسیس پارادایمهای نظری
موثر است و بیتردید با گسترش گفتمان و خلق الگوهای نظری و اهمیت دادن به گفتوگوهای دانشگاهی بهویژه در بین انجمنهای علمی و موسسات پژوهشی، مفاهیم و قضایای این علم دقیقتر میشود. با چنین تلاشهایی امکان تحلیل و پیشبینیهای واقعنگرانه و ترسیم چشمانداز صنعت گردشگری به عنوان بزرگترین و پررونقترین قدرت اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی جهان میسر خواهد شد.
*عضو هیات مدیره انجمن علمی گردشگری ایران
ارسال نظر