گروه گردشگری- توزیع نامناسب زمان سفر گردشگران داخلی، نبود تراز بین گردشگر داخلی و خارجی، فقدان پایگاه آماری، ضرورت ایجاد وزارتخانه گردشگری، آمار کم گردشگر خارجی، ضرورت استفاده از متخصصان برای تبیین خط مشی‌ها، تدوین برنامه راهبردی، راه‌اندازی شبکه و کانون ملی گردشگری، بازسازی سیستم‌های هتلداری و رستوران‌داری، تبدیل جاذبه به محصول گردشگری، مشاوره رییس سازمان با بخش خصوصی و استفاده از تجربیات آنها و بی برنامگی مسوولان برای هفته گردشگری از مهم‌ترین محورهای میزگرد آسیب‌شناسی مشکلات صنعت گردشگری ایران در خبرگزاری مهر در بود. اردشیر اروجی، کارشناس برنامه‌ریزی میراث فرهنگی و گردشگری در ارزیابی خود از وضعیت فعلی گردشگری گفت: گردشگری ایران باید در سه بعد بررسی شود: جنبه قالب گردشگری داخلی، توزیع ثروت در سطح کشور است. در این بخش از گردشگری عدم مدیریت سفر یکی از مشکلات است. در بحث گردشگری خروجی نیز حدود ۵ تا ۶ میلیون گردشگر از ایران خارج می‌شوند که سه تا چهار میلیون آن جزو گردشگران زیارتی است و تعداد زیادی از آنها به عتبات، مکه و سوریه می‌روند. ما برای عربستان تبلیغ می‌کنیم و گردشگر زیارتی می‌فرستیم بدون اینکه ریالی به ما بدهد یا تبادل گردشگر کند. این موضوع نشان می‌دهد که تراز گردشگری داخلی و خارجی ایران تعادل ندارد. از سوی دیگر در حوزه گردشگری ورودی هم هنوز پایگاه آماری درستی نداریم. سرمایه‌گذار با در اختیار داشتن آمار صحیح سرمایه‌گذاری می‌کند. ناصر گلدوست، عضو هیات‌مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و گردشگری نیز در این باره اظهار کرد: چندین سال است که گردشگری ایران معطل یک دستشویی بین‌راهی است. توریست خارجی برای دیدن دریا به اینجا نمی‌آید، بلکه به دنبال فضا و بناهای فرهنگی است. بنابراین این حرف برخی از آقایان که عنوان می‌کنند ورود گردشگر موجب تهاجم فرهنگی می‌شود، کاملا نادرست است چون گردشگران ایران فرهنگی هستند. علی اصغر توکلی، آژانس‌دار و استاد دانشگاه گفت: شرکت در نمایشگاه‌های خارجی دچار رکود شده است. اگر بخش خصوصی نمایشگاهی در یک کشور خارجی برگزار کند، چون باید از کنار آن درآمدزایی کند، دل می‌سوزاند منتهی بخش دولتی این طور نیست. اروجی درباره نگاه صرفا فرهنگی به صنعت گردشگری می‌گوید: هنر سازمان میراث فرهنگی باید به گونه‌ای باشد که میراث فرهنگی با بعد فرهنگی، گردشگری با بعد اقتصادی و صنایع دستی با بعد هنری و اقتصادی طوری با هم هماهنگ کند تا کارآیی لازم را داشته باشند. اگر بخواهیم به سه حوزه کاری سازمان میراث فرهنگی به یک چشم نگاه کنیم به ضرر هر سه خواهد بود؛ به نظرم باید وزارتخانه گردشگری ایجاد می‌شود. گلدوست: نمی‌دانم منظور از فرهنگ گردشگری که آقای نجفی گفتند، چیست. اگر گردشگری فرهنگی باشد یعنی نباید منتظر تغییر و پیشرفت در این صنعت باشیم. اکنون نیز گردشگری جزئی از میراث فرهنگی و به زیرخاکی تبدیل شده است. تازمانی که سیستم حمل و نقل ایران و تاسیسات گردشگری مثل هتل‌ها و مجموعه‌ای که آنها را گردهم می‌آورد وجود نداشته باشد، میراث فرهنگی در یک بیابان باقی می‌ماند و نه تنها درآمدزا نیست، بلکه فقط باید برای آن پول خرج کرد. اروجی در توضیح راه برون‌رفت از مشکلات موجود اضافه کرد: باید برای اعمال واقعی سیاست خارجی تنش‌زدا تلاش شود. هرچه تعامل با کشورهای دیگر بیشتر باشد نتایج مثبت‌تری می‌گیریم. مدیران انتخاب شده برای گردشگری باید خلاق، توانمند و علاقه‌مند باشند. برنامه راهبردی توسعه گردشگری نیز می‌تواند با کمک گرفتن از برنامه‌ریزان خارجی تهیه شود. تفکیک امور حاکمیتی از تصدی‌گری و واگذاری امور تصدی به بخش خصوصی به صورت واقعی انجام شود. تحول بازار سنتی به مدرن یکی دیگر از راهکارها است. توکلی گردشگری را اقتصادی‌ترین کالا می‌داند به زعم او وجود تعامل با بخش خصوصی مهم‌ترین نیاز مدیران است. وی اضافه کرد: امروز مشاهده می‌کنید که بیشتر معاونت‌های رییس سازمان تغییر کرده‌اند جز معاونت گردشگری. آیا نباید به این بخش بها داده شود و فرد مناسبی را برای معاونت برگزید؟ مگر این‌طور نیست که هر روز تاخیر در اجرای برنامه‌های گردشگری آن را متضرر می‌کند؟ گلدوست در پاسخ به این سوال که چرا نمی‌توانیم آژانس‌داران را برای ورود گردشگر ترغیب کنیم؟ گفت: جوایز صادراتی مدتی است که قطع شده است. وقتی آژانس‌دار برای ترانسفر پول، تبلیغات برون‌مرزی و ارائه اطلاعات مشکل دارد یا حتی عده‌ای از آقایان ورود گردشگر خارجی به ایران را جایز نمی‌دانند و فشار تحریم‌ها به بخش خصوصی زیاد است، چطور گردشگر به ایران بیاوریم؟