حدود مسوولیت آژانسها در ایالات متحده آمریکا
مترجم: متین پدرام * در ایالات متحده آمریکا، چهار ایالت، آژانسهای مسافرتی را ملزم کردهاند در صورت فروش بیمه مسافرتی همانند نمایندگیهای بیمه، مجوز اخذ کنند. در کنار وزارت حملونقل، نهادهای فدرال دیگری نیز وجود دارند که شامل اداره هواپیمایی فدرال و اداره تامین سلامت حملونقل فدرال هستند و بر صنعت گردشگری نظارت میکنند. البته پس از حوادث یازدهم سپتامبر، وزارت امنیت داخلی به این پیچیدگی و نهادهای متعدد نظارتی افزوده شده است. نهادهای نظارتی گردشگری همچنین بسیاری از حوزههای متعدد حقوقی از جمله قواعد عمومی قراردادها، مسائل حقوقی عاملیت، شبه جرم و حقوق جزا را پوشش میدهند.
مترجم: متین پدرام * در ایالات متحده آمریکا، چهار ایالت، آژانسهای مسافرتی را ملزم کردهاند در صورت فروش بیمه مسافرتی همانند نمایندگیهای بیمه، مجوز اخذ کنند.
در کنار وزارت حملونقل، نهادهای فدرال دیگری نیز وجود دارند که شامل اداره هواپیمایی فدرال و اداره تامین سلامت حملونقل فدرال هستند و بر صنعت گردشگری نظارت میکنند. البته پس از حوادث یازدهم سپتامبر، وزارت امنیت داخلی به این پیچیدگی و نهادهای متعدد نظارتی افزوده شده است. نهادهای نظارتی گردشگری همچنین بسیاری از حوزههای متعدد حقوقی از جمله قواعد عمومی قراردادها، مسائل حقوقی عاملیت، شبه جرم و حقوق جزا را پوشش میدهند.
سازمانهای صنعت گردشگری مانند موسسه خردهفروشی آژانسهای گردشگری، جامعه آمریکایی آژانسهای مسافرتی، موسسه متصدیان گردشگری ایالات متحده آمریکا و اتحادیه آژانسهای مسافرتی نیز بر اعضای خود نظارت میکنند و نمونههایی از استانداردهای صنعتی را که افراد حاضر در کسبوکار گردشگری باید رعایت کنند، فراهم میآورند.
در بسیاری از ایالات آمریکا، مقرراتی درباره فروشندگان خدمات مسافرتی یا برنامهای برای ثبت و اخذ مجوز وجود ندارد. هیاتهای گردشگری ایالتی شامل نهادهای نظارتی هستند که اطلاعات کلی درباره نحوه تبلیغات ارائه میدهند؛ به علاوه با توزیع منابع مالی ایالتی این مقررات درباره تبلیغات میتواند نسبت به فروشندگان خدمات مسافرتی نیز تعمیم داده شود. نهادهای نظارتی مسائل متعددی چون ثبت و اخذ مجوز، الزامات مالی، اعتبارات اسنادی، اطلاعرسانی به مصرفکنندگان، تبلیغات غلط، رویههای فریبآمیز تجارتی و نقض قرارداد را در بر میگیرد.
قوانین متعددی که فروشندگان خدمات مسافرتی را در مناطق مختلف ایالات متحده آمریکا متاثر میکنند، شامل موارد زیر است:
الف- تبلیغات: تقریبا همه ایالتها مقرراتی درباره تعیین محتویات و هدف تبلیغات به طور کلی دارند و بسیاری دیگری مقرراتی را درباره تبلیغات مربوط به خدمات گردشگری و مسافرتی تنظیم کردهاند.
ب- تدلیس: همه ایالتها مقرراتی درباره تدلیس دارند که در برگیرنده درجات مختلفی از تقلب میشود. این مقررات از مصرفکنندگان در برابر تبلیغات گمراهکننده و فریبنده حمایت میکنند.
ج- شفافیت: این مقررات متعدد هستند و همه کسبوکارها را ملزم میکنند دستکم اقامتگاه فروشنده خدمات مسافرتی، نام آن، هزینهای که باید پرداخت شود، دلیل پرداخت، شرایط فسخ قرارداد و غیره را شفاف بیان کنند.
همچنین ایالتهای کالیفرنیا، دلاویر، فلوریدا، هاوایی، ایلینویز، آیوا، لویزیانا، ماساچوست، نوادا، نیویورک، پنسیلوانیا، ویرجینیا و واشنگتن مقرراتی درباره ثبت و اخذ مجوز فروشندگان خدمات مسافرتی دارند. با وجود این، مقررات درباره فروشندگان خدمات مسافرتی به سرعت در حال تغییر است. برای نمونه در ۲۰۰۳ ایالت اوهایو برنامه ثبت فروشندگان خدمات مسافرتی را لغو کرد. ایالت کالیفرنیا نیز در ۲۰۰۷ آن را اصلاح کرد تا خدمات دیگری را نیز شامل شود.
بیمه مسافرتی
بیمه مسافرتی مسائل مختلفی را برای طرفین درگیر در صنعت گردشگری ایجاد کرده است. بیمه مسافرتی برای حمایت از مصرفکننده، آژانس مسافرتی و تامینکنندگان خدمات مسافرتی در دسترس است. آژانسهای مسافرتی معمولا برای بیاحتیاطی شخص ثالث مانند تامینکنندگان مسوولیتی ندارند.
به همین ترتیب، گردانندگان تورها معمولا مسوولیتی در برابر بیاحتیاطی پیمانکاران مستقل که خدماتی را برای تورها فراهم میکنند، ندارند. عموما پذیرفته شده است که آژانسهای مسافرتی، کارکرد بیمهگر را ندارند. با توجه به این مساله، مصرفکنندگان و وکلای آنها باید حدود صلاحیت و مسوولیت را پیش از اقامه دعوی علیه آژانسهای مسافرتی به ویژه زمانی که خسارات از ناحیه شخص ثالثی وارد شده است، به خوبی تحلیل کنند. برای نمونه بیتوجهی به رزرو هتل بهرغم اینکه آژانس مسافرتی رسید رزرو هتل را دریافت کرده بود در پرونده McCollum v. Friendly Hills Travel Center در سال ۱۹۸۵ به رفع مسوولیت آژانس مسافرتی منجر شد. دادگاه تجدیدنظر کالیفرنیا اظهار کرد: «اگرچه آژانس موظف بود به مصرفکنندگان ریسکی که آژانس از آن آگاه است را بیان کند؛ اما قانون تنها آژانسها را ملزم میکند امانتدار و نه پیشگو باشند.»
حلوفصل غیر قضایی اختلافات
به عنوان عامل مصرفکننده و تامینکننده خدمات مسافرتی، آژانس مسافرتی در تلاش است روابط خوب خود را با هر دو طرف معامله حفظ کند و از اینرو روشهای حلوفصل غیرقضایی اختلافات به عنوان روش مقرون به صرفه و سریع برای حلو فصل اختلافات بدون نیاز به مراجعه به محاکم قضایی در نظر گرفته شده است. خوشبختانه، صنعت گردشگری متخصصانی دارد که با شناخت مسائل این صنعت میتوانند به عنوان میانجیگر عمل کنند. دانش و تجربه آنها در این صنعت استفاده میشود تا از این راه اختلافات حلوفصل شوند، در هزینههای مربوط به دادرسی و استخدام وکیل صرفهجویی و روابط خوب میان طرفین حفظ شود.
*مشاور حقوقی و وکیل پایه یک دادگستری
ارسال نظر