خبرگزاری مهر- مرگ تدریجی دریاچه‌ها و تالاب‌ها هم اکنون به یک موضوع جدی در کشور تبدیل شده و محو شدن دریاچه‌های هامون، کافتر، بختگان، مهارلو، طشک و برخی دیگر از تالاب‌ها از نقشه ایران و همچنین قرار گرفتن دریاچه ارومیه در آستانه نابودی کامل، پای مجلس را نیز به بحران خشکی دریاچه‌ها باز کرد.
مسوولان می‌گویند: آثار مخرب زیست محیطی و وقوع طوفان‌های نمکی و گرد و غبار و از بین رفتن کشاورزی از مهم‌ترین آثار زیانبار خشک شدن دریاچه‌های کشور است. به گزارش خبرنگار مهر، دریاچه هامون سومین دریاچه بزرگ ایران پس از دریاچه خزر و دریاچه ارومیه است. این دریاچه از 3 دریاچه کوچک تشکیل شده که در زمان وفور آب به هم متصل می‌شوند و دریاچه هامون را به عنوان بزرگ‌ترین پهنه آب‌های شیرین سیستان را تشکیل می‌دهند. اهمیت این دریاچه به نحوی است که هامون به عنوان هفتمین تالاب بین‌المللی جهان و بزرگ‌ترین دریاچه آب شیرین کشور است که تقریبا برای همیشه از روی نقشه جغرافیایی کشور پاک شده است؛ دریاچه ای که تا کمتر از دو دهه قبل هر ساله پذیرای بیش از یک میلیون پرنده مهاجر بود. با نابودی هامون 15 هزار صیاد بیکار شدند و زنانی که با بهره‌گیری از نی‌های دریاچه به تولید صنایع دستی اشتغال داشتند منبع درآمد خود را از دست داده‌اند. دامداران سیستانی با 120 هزار راس گاوی که تا دیروز در 70 هزار هکتار از اراضی دریاچه چرا می کردند مهاجرت کردند و 800 روستا تحت تاثیر هجوم شن‌های روان دریاچه قرار گرفته است.