مالزی و توریسم کشاورزی
بهترین جنبه‌های توریسم معیشت ترکیب هنرهای زندگی آرام و روستایی، ‌نزدیکی بیشتر به طبیعت‌، یادگیری کشاورزی و تجربه فرهنگ‌های محلی و اصیل با زندگی در میان روستاییان برای مدتی کوتاه است. امکان زندگی در نزدیکی یا در خود روستایی کوچک و دور افتاده، گردشگر را در شرایط یک زندگی آرام و تجربه فرهنگ کاملا اصیل محلی قرار می‌دهد. این تجربه می‌تواند به حالت زندگی و هم خانگی با خود روستاییان باشد. چنین اتفاقی در مالزی و به ویژه در روستای «اورانگ آسلی» یک گروه قبیله‌ای که بیشتر در جنگل‌های مرکزی مالزی شبه جزیره‌ای زندگی می‌کند، به وقوع می‌پیوندد. به صورت اخص به نوعی از گردشگری معیشت در این منطقه «اگری توریسم» (Agritourism) می‌گویند که گردشگر درنسخه مالزیایی آن به برداشت میوه‌های گرمسیری و کاشت چای مشغول می‌شود. این نوع توریسم در مالزی به هم‌خانگی با روستاییان می‌انجامد و معمولا شامل شرکت در برنامه‌های محلی مثل مراسم عروسی یا جشنواره‌ها، کشف جاهای دیدنی محیط اطراف مثل غارهای مملو از خفاش‌های میوه خوار عظیم‌الجثه، شرکت در نمایشگاه‌های صنایع دستی، و یادگیری کشاورزی محلی می‌شود. موسسه تحقیقات و توسعه کشاورزی مالزی(MARDI)، تورها و بسته‌های توریسم کشاورزی را در زمان کاشت چای در ارتفاعات کامرون و در یک مزرعه میوه در لنکاوی عرضه می‌کنند. مزرعه میوه دسارو بسته‌های اگری‌توریسم خود را در ایالت جوهور ارائه می‌دهد. همچنین چای ساباه در بورنئو هم دستی در صنعت اگری‌توریسم دارد.