مدیرکل ثبت آثار تاریخی در پاسخ به این سوال که چرا کشورهای دیگر آثار میراث فرهنگی ما را ثبت می‌کنند، گفت: «این پرسش جوابی مشخص دارد؛ هر کشوری هر سال برای ثبت آثارش سهمیه محدودی دارد و تنها می‌تواند یک اثر را ثبت کند. از این‌رو، این برای ما محدودیت ایجاد می‌کند.»

فرهاد نظری در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان ادامه داد: «کشورها در مقابل این محدودیت شرایطی هم دارند؛ به عنوان مثال جمهوری آذربایجان در سال ۲۰۱۳ چوگان را برای کشور خود ثبت کرد اما امسال جمهوری اسلامی ایران پرونده چوگان را برای ثبت فرستاده که در سال ۲۰۱۷ بررسی می‌شود؛ بنابراین کشورها در ثبت اثر مانع یکدیگر نیستند. اگر هر کشوری یک عنصر میراث فرهنگی را ثبت می‌کند، معنایش این نیست که کشورهای دیگر نمی‌توانند آن را ثبت کنند.»

نظری در ادامه تصریح کرد: «موضوع این نیست که هر کشوری اثری را تا ابد برای خودش ثبت کرده باشد. اکنون اگر به سایت یونسکو مراجعه کنید خواهید دید ما پرونده چوگان را سال گذشته فرستادیم. در واقع چیزی قابل سرقت نیست؛ اما بازهم تاکید می‌کنم سهمیه‌ها محدود و هر کشوری هر سال یک سهمیه دارد.» وی افزود: «به‌دلیل سهمیه‌بندی، موضوع اولویت‌بندی آثار مطرح می‌شود. کشور ما با وسعت یک میلیون و ۶۴۸ هزار کیلو مترمربع با تنوع قومی که البته مزیتی برای کشور است، در مقابل کشورهای کوچکی که وسعتشان یک دهم ما هستند، آثار زیادی برای ثبت دارد. در این صورت اولویت‌بندی مطرح می‌شود؛ یعنی باید از میان ثبت نان لواش و دانش و مهارت دریانوردی و لنج‌سازی در خلیج‌فارس یکی را برای ثبت آن سال مشخص انتخاب کند. تصور کنید یک سهمیه دارید و این دو گزینه را هم دارید، کدام را انتخاب می‌کنید؟» نظری اضافه کرد: «همه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس دوست دارند مهارت دریانوردی و لنج‌سازی در خلیج‌فارس را ثبت کنند و در این پرونده عنوان خلیج‌فارس مطرح می‌شود. در یک پرونده بین‌المللی و غیرسیاسی ما مجدد بر بحث خلیج‌فارس تاکید می‌کنیم. حالا بازهم در این شرایط بین ثبت نان لواش و مهارت دریانوردی کدام را برای ثبت انتخاب می‌کنید؟ به‌طور حتم هرکسی مهارت دریانوردی را انتخاب خواهد کرد، اما در همان شرایط یک کشوری نان لواش را ثبت می‌کند که ما نمی‌توانیم در مقابلش کاری کنیم چراکه محدودیت ثبت یک اثر را داریم.»

وی خاطرنشان کرد: «با وجود همه این شرایط، در سال گذشته ارمنستان فرهنگ پخت نان لواش را ثبت کرد اما ما امسال با کشور آذربایجان، ترکیه، قزاقستان و قرقیزستان به دنبال ثبت نان لواش به صورت مشترک هستیم.»

نظری درباره ثبت قهوه‌خانه از سوی ترکیه نیز گفت: «ترکیه اکنون به دنبال ثبت قهوه‌خانه است و به ما خرده می‌گیرند که ما چرا قهوه‌خانه را ثبت جهانی نمی‌کنیم؟ باید بگویم باز هم ما در میان دو اثر یعنی ثبت قهوه‌خانه و هنر قصه‌گویی و نقالی قرار گرفتیم و با وجود محدودیت مجبور به انتخاب و ثبت هنر قصه‌گویی و نقالی شدیم.» به گفته این مقام مسوول، ایران در این سال‌ها نوروز، موسیقی مقامی خراسان و فرش‌بافی را ثبت کرده و اینها چیزهای مهمی هستند. وی با اشاره به پرونده ثبت مثنوی در یونسکو نیز خاطرنشان کرد: «ایران و کشور ترکیه به صورت مشترک پرونده ثبت مثنوی مولانا رابه یونسکو فرستادند و مدیریت پرونده هم به عهده ایران است اما در این میان کشور افغانستان هم درخواست پیوستن به پرونده ایران و ترکیه را دارد تا سه کشور به صورت مشترک این اثر را ثبت کنند. البته مانعی هم برای ثبت مشترک آثار وجود ندارد.»