گروه گردشگری: مدیر برنامه راه ابریشم در سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) مسیر را برای عضویت صندوق احیای بناهای تاریخی ایران در این سازمان هموار دانست و گفت: «ایران می‌تواند نمونه خوبی برای اقدامات در بخش بناهای تاریخی به‌ویژه کاروانسراها در حوزه راه ابریشم باشد؛ بناهایی که می‌توانند به مجموعه‌های قابل توجهی برای اقامت گردشگران تبدیل شوند.» آلا پروسولووا که این روزها برای ششمین نشست برنامه راه ابریشم سازمان جهانی گردشگری در ایران به سر می‌برد، در دیدار با مدیرعامل صندوق احیا بر منحصربه‌فرد بودن ایران در دارا بودن بناهای تاریخی متعدد تاکید و ابراز امیدواری کرد که صندوق احیاء در آینده نزدیک به عضویت این سازمان درآید. به گفته این نماینده سازمان جهانی گردشگری، UNWTO نزدیک به ۵۰۰ عضو دارد و مباحث مربوط به بناهای تاریخی با عضویت این صندوق در سازمان می‌تواند به صورت خودکار در اولویت همکاری و کارگروه‌های مشترک قرار گیرد. به گزارش صابتا (خبرگزاری صندوق احیا)، وی UNWTO را سکوی مناسبی برای بخش‌های خصوصی و دولتی کشورهای مختلف دانست که بتوانند از طریق آن با همکاری یکدیگر فضایی را برای تعامل ایجاد کنند. پروسولووا خاطرنشان کرد: «اواخر اردیبهشت ماه شورای اجرایی این سازمان در مورد عضویت‌های جدید تصمیم‌گیری خواهد کرد. صندوق احیا می‌تواند با عضویت خود در این سازمان پروژه‌های مشترک را تعریف کند و با بخش‌هایی که می‌توانند اهداف مشترک را تسهیل کنند، همکاری داشته باشد.»

کاروانسراهای راه ابریشم استخراج می‌شوند

مدیرعامل صندوق احیاء و بهره‌برداری از بناهای تاریخی نیز در این نشست مشترک بر ایجاد همکاری منطقه‌ای در قالب برنامه راه ابریشم با سازمان جهانی گردشگری تاکید کرد و گفت: «در حوزه اقدامات عملیاتی ما در کوتاه‌ترین مدت می‌توانیم اطلاعات کاروانسراهایی را که در ایران بر سر راه ابریشم قرار دارند در اختیار UNWTO قرار دهیم و امیدواریم این داده‌ها با قرار گرفتن در کنار اطلاعات سایر کشورهای این مسیر بتواند نقشه راهی را برای احیای کاروانسراهای تاریخی در حوزه راه ابریشم ایجاد کند.» محمدرضا پوینده همچنین با اشاره به ضرورت بهره‌گیری از ظرفیت UNWTO و برنامه راه ابریشم برای پیشبرد اهداف احیای اماکن تاریخی در کشورهای این مسیر، تصریح کرد: «با توجه به پتانسیل منحصربه‌فرد صندوق احیاء در ایران و اینکه این مجموعه متولی بسیاری از بناها و کاروانسراهایی است که در مسیر راه ابریشم قرار دارند، همکاری منطقه‌ای در این عرصه با سازمان جهانی گردشگری در قالب برنامه راه ابریشم می‌تواند تعاملی دو سویه را با کشورهای مسیر جاده ابریشم با محوریت UNWTO رقم بزند.» وی یادآور شد: «به نظر می‌رسد UNWTO با امکانات موجود بتواند بخش‌هایی نظیر صندوق احیاء را در بخش‌هایی نظیر اطلاع‌رسانی و بازاریابی کمک کند.» پوینده همچنین خاطرنشان کرد: «سرمایه‌گذاری در بناهای تاریخی کشور طی سال گذشته روند صعودی داشته و در این بازه زمانی تعداد قابل‌توجهی بنا توسط سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در آستانه ورود به چرخه احیاء و بهره‌برداری قرار گرفته‌اند؛ چراکه این نوع از سرمایه‌گذاری در کشور ما دارای توجیه اقتصادی مطلوبی است.»


وضعیت واگذاری کاروانسراهای راه ابریشم

در همین حال، عضو هیات‌مدیره صندوق احیاء نیز طی دومین روز از ششمین اجلاس بین‌المللی راه ابریشم که در ارومیه برگزار می‌شود، گفت: «در یک بررسی اجمالی تعداد 130 کاروانسرا در ایران تاکنون توسط دولت تملک شده که حیطه عمل صندوق بوده و تعدادی از آنها به‌صورت خدمات رفاهی بین راهی، پذیرایی و اقامتی به بخش خصوصی واگذار شده است.» نصرت‌الله تاجیک احیای کاروانسرا را به نوعی در راستای پروژه راه ابریشم دانست و تصریح کرد: «در مسیر جاده ابریشم نیز در ایران کاروانسراهای زیادی برجای مانده است. سندهای تهیه شده از مسیرهای جاده ابریشم توسط معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری حاکی از تعیین سه مسیر زمینی و یک مسیر دریایی است.» وی ادامه داد: «در طول مسیرهای زمینی، دولت 49 باب کاروانسرا با توجه به تعداد مشترکات سه مسیر تملک کرده که 3 باب در حال بهره‌برداری و 12 باب آن با حجم سرمایه‌گذاری تقریبی 213600 میلیون ریال (حدود 7 میلیون دلار) برای احیا و بهره‌برداری به بخش خصوصی واگذار شده است که در حال مرمت هستند. 15 باب آن نیز آماده واگذاری و 15 کاروانسرای دیگر در شرف ورود به روند مزایده هستند.» به گزارش «دنیای اقتصاد»، بازسازی و احیای بناهای تاریخی و از جمله کاروانسراها چندی است توسط سرمایه‌گذاران بخش خصوصی و با مدیریت صندوق احیای اماکن تاریخی شروع شده است. به گفته مسوولان، این امر می‌تواند به پیوند حوزه گردشگری به میراث گرانبهای فرهنگی ملت ایران کمک کند و به توسعه صنعت گردشگری و تقویت اقتصاد ملی و تجربه نوینی از زندگی در فضای سنتی منجر شود. این رویکرد باعث تبدیل تهدیدات ناشی از تخریب میراث فرهنگی کشور به فرصت‌هایی برای توسعه بهینه زیرساخت‌های صنعت گردشگری و رشته‌های وابسته، ورود سرمایه عظیم و راکد بناهای تاریخی، مقاوم‌سازی اقتصاد و توسعه کشور خواهد شد.