درخشش صنعت دارو
اگر گذری بر ترازنامه تجمیعی هم داشته باشیم، مشاهده می‌شود که مجموع مطالبات شرکت‌ها از ۷۶۰۰ میلیارد تومان به ۱۱۵۰۰ میلیارد تومان رسیده است. اگر قصد داشته باشیم وضعیت مطالبات داروسازها را بسنجیم بهترین معیار محاسبه دوره وصول مطالبات است. این شاخص نشان می‌دهد دوره وصول مطالبات داروسازها از ۳۱۹ روز در فصل چهارم ۱۳۹۷ به ۷۸ روز در فصل چهارم سال ۱۳۹۸ رسیده که اتفاق مبارکی برای صنعت است. همچنین مانده تسهیلات مالی از ۴۵۰۰ میلیارد تومان به ۴۹۰۰ میلیارد تومان رسیده که نشان از رشد محدود تسهیلات مالی دارد.
وضعیت بازار داروسازها
نسبت قیمت به سود محقق شده صنعت دارو به سطح بی‌سابقه ۳۴ واحدی رسیده است. بازدهی یک ساله صنعت دارو حدود ۴۵۰ درصد بوده است و از این حیث در رتبه‌های میانی در بین سایر صنایع قرار دارد. مانند بسیاری از صنایع دیگر توجیه بنیادی قیمت‌های فعلی یا میزان جذابیت نمادهای بورسی به روند متغیرهای کلان بستگی دارد.
نرخ ارز یارانه‌ای
در حال‌حاضر مواد اولیه داروسازها همچنان از محل دلار ۴۲۰۰ تومانی تامین می‌شود که نقش کلیدی در روند آتی دارد. طی هفته‌های گذشته بخشی از یارانه حذف شد و سیاست‌گذار از پایان تخصیص دلار به موادی نظیر مکمل‌های دارویی خبر داد. در حال‌حاضر دولت شدیدا در مضیقه ارزی قرار دارد و به‌نظر می‌رسد به‌رغم خواست باطنی، مجبور به حذف تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی در آینده‌ای نزدیک است. اما اثر این اقدام چه خواهد بود؟ اگر رویه‌ای مانند آنچه در گذشته بوده در پیش گرفته شود، افزایش نرخی متناسب به داروسازها اعطا خواهد شد به‌طوری‌که حاشیه سود ثابت می‌ماند یا مقداری افزایش خواهد یافت. از آنجا که نرخ ارز مواد بسته‌بندی و مکمل تاکنون حذف شده است، رشد نرخ فروش کمتر از رشد نرخ ارز خواهد بود. به‌طور مثال اگر نرخ دلار از ۴۲۰۰ به ۱۵۰۰۰ تومان برسد (رشد ۲۵۷درصدی) رشد نرخ فروش به مراتب کمتر خواهد بود.
اثر موجودی مواد
موجودی مواد داروسازها اغلب به اندازه تولید ۶ ماه تا یک سال خواهد بود. این اهرم موجب می‌شود در شرایط تورمی، حاشیه سود برای یک سال مالی جهش پیدا کند که اثرگذاری آن بر قیمت سهم قابل‌توجه خواهد بود. براساس ترازنامه تجمیعی موجودی مواد و کالا در پایان سال ۹۸ حدود ۴ هزار میلیارد تومان است که کل مواد اولیه مصرفی در سال ۹۸ حدود ۸ هزارمیلیارد تومان تخمین زده می‌شود.
ریسک‌های پیش رو
رشد نرخ فروش بار تحمیل شده به بیمه‌ها را افزایش می‌دهد و با توجه به مصارف دولتی دارو و خدمات تامین‌اجتماعی، امکان افزایش دوره وصول و در نتیجه کمبود نقدینگی در داروسازها بیشتر خواهد شد.
همچنین در بین داروسازها نمادهایی وجود دارند که رشد سودآوری آتی را پیشخور کرده‌اند و در انتخاب سهام توجه به اهرم عملیاتی (هزینه‌های ثابت)، اهرم مالی (هزینه‌های مالی)، ترکیب محصولات، میزان موجودی و نسبت قیمت به سود آتی باید مدنظر قرار داده شود.
