اندیشه شمسی «آن خبر» فقط یک جرقه بود. بهانه‌ای بیش نبود! درست است، «خبر انتخاب ۱۰ زن تاثیرگذار در فعالیت‌های بزرگ انسان‌دوستانه‌ جهان» بود که ایده‌ این پرونده را به ذهن‌مان جرقه زد. اصلا همین که سر دربیاوریم این ۱۰ زن را «موسسه‌ انتشاراتی-رسانه‌ای فوربس» بر اساس چه معیارهایی انتخاب کرده و آنها که بوده‌اند، به‌اندازه‌ کافی هیجان‌انگیز بود. اما راستش این بیشتر یک بهانه بود. بهانه‌ای برای اینکه سراغی از فعالیت‌های زنان کشور خودمان در سازمان‌های مردمی، بنیادهای خیریه و طرح‌های بشردوستانه‌ بگیریم. تا روایت فعالیت‌های داوطلبانه‌ زنان ایرانی را از زبان زنانی بشنویم که خود در سطح‌های مختلف چنین فعالیت‌هایی مشارکت داشته‌اند. می‌خواستیم از خودشان بپرسیم که آنها از فعالیت به عنوان یک زن در برنامه‌های اجتماعی و عام‌المنفعه چه تجربه‌ای داشته‌اند. پرسیدیم که آیا از نظر آنها فعالیت‌های داوطلبانه هم عرصه‌ای است از نظر جنسیتی نابرابر؟ آیا در این حوزه هم مثل برخی دیگر از حوزه‌های حیات اجتماعی، زنان در حاشیه قرار دارند و آیا عرصه‌ تلاش‌های اجتماعی و خیریه‌ای که می‌شود گفت ماهیتی ذاتا مادرانه دارد، قلمرویی مردانه است یا نه؟ همچنین از آنها خواستیم از تاثیر مشارکت زنان در چنین فعالیت‌هایی که عمدتا به دنبال حل مسائل اجتماعی، ترمیم زخم آسیب‌های اجتماعی، توانمندسازی و ... است، بر قدرت‌بخشی به هویت‌ زنان و توانمندسازی آنان بنویسند. پس پرونده‌ پیش‌رو دو بخش دارد: بخش فرعی؛ گزارشی که به معرفی مختصر ۱۰ زن برتر در حوزه‌ فعالیت‌های بشردوستانه‌ جهان می‌پردازد تا نشان بدهیم این چهره‌ها به عنوان نماینده‌ هزاران زن گمنامی که در بدترین شرایط اقتصادی، اجتماعی و در بسته‌ترین و محدودترین فضاهای سیاسی برای بهترکردن جهان تلاش و مبارزه می‌کنند، که هستند و چه کرده‌اند. بخش اصلی؛ یادداشت‌های پنج زن فعال ایرانی که - با توجه به سابقه‌شان در ایجاد، اداره و مدیریت و فعالیت داوطلبانه در سازمان‌های مردمی- تجربه‌، نظر و نگاه خود را درباره‌ مشارکت زنان کشورمان در سازمان‌های مردم‌نهاد با ما به اشتراک گذارده‌اند.