خاکی برای تمام زمـان‌ها - ۱۶ شهریور ۹۱
بهروز بقایی
بازیگر
اگر بخواهم فیلم‌های خوب ایرانی را با خودم مرور کنم، قطعا از انگشتان یک دست تجاوز می‌کند. فیلم‌هایی که هر کدامشان و با فراخور حالمان توانسته‌اند حس خوبی را به ما منتقل کنند. شاید در وهله اول فیلم «مادر» ساخته مرحوم علی حاتمی به نظرم برسد. این فیلم نماینده تمام قدی از فرهنگ سنتی مردم ایران است، خانواده‌هایی که میان سنت و مدرنیته دست و پا می‌زنند و زندگی شان تلفیقی از هر دوی آنهاست. زندگی‌های در حال از هم پاشیدگی که با حضور حلقه زنجیر دوباره به هم پیوند می‌خورد، خانواده‌هایی که می‌توانند حس خوب زندگی را به افراد بدهند.
بازیگر
اگر بخواهم فیلم‌های خوب ایرانی را با خودم مرور کنم، قطعا از انگشتان یک دست تجاوز می‌کند. فیلم‌هایی که هر کدامشان و با فراخور حالمان توانسته‌اند حس خوبی را به ما منتقل کنند. شاید در وهله اول فیلم «مادر» ساخته مرحوم علی حاتمی به نظرم برسد. این فیلم نماینده تمام قدی از فرهنگ سنتی مردم ایران است، خانواده‌هایی که میان سنت و مدرنیته دست و پا می‌زنند و زندگی شان تلفیقی از هر دوی آنهاست. زندگی‌های در حال از هم پاشیدگی که با حضور حلقه زنجیر دوباره به هم پیوند می‌خورد، خانواده‌هایی که می‌توانند حس خوب زندگی را به افراد بدهند.
بهروز بقایی
بازیگر
اگر بخواهم فیلم‌های خوب ایرانی را با خودم مرور کنم، قطعا از انگشتان یک دست تجاوز می‌کند. فیلم‌هایی که هر کدامشان و با فراخور حالمان توانسته‌اند حس خوبی را به ما منتقل کنند. شاید در وهله اول فیلم «مادر» ساخته مرحوم علی حاتمی به نظرم برسد. این فیلم نماینده تمام قدی از فرهنگ سنتی مردم ایران است، خانواده‌هایی که میان سنت و مدرنیته دست و پا می‌زنند و زندگی شان تلفیقی از هر دوی آنهاست. زندگی‌های در حال از هم پاشیدگی که با حضور حلقه زنجیر دوباره به هم پیوند می‌خورد، خانواده‌هایی که می‌توانند حس خوب زندگی را به افراد بدهند.
هر فیلم خوب باید دیالوگ‌های ماندگاری هم داشته باشد که فیلم «مادر» یکی از آنها است. از طرفی فیلم‌های بسیار خوبی با اقتباس از ادبیات اصیل ایرانی ساخته شده است. نمونه‌اش کتاب «اوسنه بابا سبحان» محمود دولت آبادی که مسعود کیمیایی فیلم خاک را از روی آن ساخته است. او این بار هم برداشت خود از قصه را به تصویر می‌کشد و نگرش سیاسی خود از وضع موجود جامعه را وارد قصه دولت آبادی می‌کند.
با اینکه «خاک» مورد انتقاد برخی از اهالی ادبیات قرار می‌گیرد، اما منتقدان سینمایی و همچنین مردم از فیلم جدید کیمیایی استقبال می‌کنند. بهروز وثوقی همچنان بازیگر ثابت کیمیایی است و فرامرز قریبیان دوست و رفیق مسعود کیمیایی، پس از تجربه ناکام برای بازی در «بیگانه بیا»، یکی از نقش‌های اصلی «خاک» را ایفا می‌کند. کیمیایی در فیلم نامه اقتباسی داش آکل نیز قدرت زبان سینمایی و فضاسازی خود را نشان داد.از فیلم‌های دیگری که می‌شود دوست داشت می‌توان به «آرامش در حضور دیگران»، «سوته دلان»»، «قیصر» و «گوزن‌ها» اشاره کرد که نمونه‌های بسیار خوبی در سینمای ایران هستند.
بازیگر
اگر بخواهم فیلم‌های خوب ایرانی را با خودم مرور کنم، قطعا از انگشتان یک دست تجاوز می‌کند. فیلم‌هایی که هر کدامشان و با فراخور حالمان توانسته‌اند حس خوبی را به ما منتقل کنند. شاید در وهله اول فیلم «مادر» ساخته مرحوم علی حاتمی به نظرم برسد. این فیلم نماینده تمام قدی از فرهنگ سنتی مردم ایران است، خانواده‌هایی که میان سنت و مدرنیته دست و پا می‌زنند و زندگی شان تلفیقی از هر دوی آنهاست. زندگی‌های در حال از هم پاشیدگی که با حضور حلقه زنجیر دوباره به هم پیوند می‌خورد، خانواده‌هایی که می‌توانند حس خوب زندگی را به افراد بدهند.
هر فیلم خوب باید دیالوگ‌های ماندگاری هم داشته باشد که فیلم «مادر» یکی از آنها است. از طرفی فیلم‌های بسیار خوبی با اقتباس از ادبیات اصیل ایرانی ساخته شده است. نمونه‌اش کتاب «اوسنه بابا سبحان» محمود دولت آبادی که مسعود کیمیایی فیلم خاک را از روی آن ساخته است. او این بار هم برداشت خود از قصه را به تصویر می‌کشد و نگرش سیاسی خود از وضع موجود جامعه را وارد قصه دولت آبادی می‌کند.
با اینکه «خاک» مورد انتقاد برخی از اهالی ادبیات قرار می‌گیرد، اما منتقدان سینمایی و همچنین مردم از فیلم جدید کیمیایی استقبال می‌کنند. بهروز وثوقی همچنان بازیگر ثابت کیمیایی است و فرامرز قریبیان دوست و رفیق مسعود کیمیایی، پس از تجربه ناکام برای بازی در «بیگانه بیا»، یکی از نقش‌های اصلی «خاک» را ایفا می‌کند. کیمیایی در فیلم نامه اقتباسی داش آکل نیز قدرت زبان سینمایی و فضاسازی خود را نشان داد.از فیلم‌های دیگری که می‌شود دوست داشت می‌توان به «آرامش در حضور دیگران»، «سوته دلان»»، «قیصر» و «گوزن‌ها» اشاره کرد که نمونه‌های بسیار خوبی در سینمای ایران هستند.
ارسال نظر