مردم جسارت ورود به فضاهای فرهنگی را ندارند - ۲۱ دی ۹۱
مدیر گالری برگ با ابراز تاسف از اینکه گالری‌ها و فضاهای فرهنگی در کشور ما محدود به خود هنرمندان و علاقه‌مندان هنر شده است، گفت که مردم خود را با این مکان‌ها بیگانه می‌بینند و به همین دلیل جسارت ورود به نمایشگاه‌ها و فضاهای هنری را ندارند. مجتبی موسوی، مدیر گالری برگ و مسوول اداره حجم سازمان زیباسازی شهرداری تهران، درباره ضرورت گالری‌گردی به عنوان یک امر فرهنگی گفت: «جامعه قدری با گالری‌گردی بیگانه است و این رفتار محدود به طبقه خاصی شده است که عمدتا خودشان در یکی از رشته‌های هنری فعال هستند. »
او در توضیح این مطلب افزود: «برگزاری نمایشگاه‌ها و راه‌اندازی گالری‌ها برای این است که جامعه تحت تاثیر قرار بگیرد و مواجهه بیشتری با فرهنگ و هنر داشته باشد.
او در توضیح این مطلب افزود: «برگزاری نمایشگاه‌ها و راه‌اندازی گالری‌ها برای این است که جامعه تحت تاثیر قرار بگیرد و مواجهه بیشتری با فرهنگ و هنر داشته باشد.
مدیر گالری برگ با ابراز تاسف از اینکه گالری‌ها و فضاهای فرهنگی در کشور ما محدود به خود هنرمندان و علاقه‌مندان هنر شده است، گفت که مردم خود را با این مکان‌ها بیگانه می‌بینند و به همین دلیل جسارت ورود به نمایشگاه‌ها و فضاهای هنری را ندارند. مجتبی موسوی، مدیر گالری برگ و مسوول اداره حجم سازمان زیباسازی شهرداری تهران، درباره ضرورت گالری‌گردی به عنوان یک امر فرهنگی گفت: «جامعه قدری با گالری‌گردی بیگانه است و این رفتار محدود به طبقه خاصی شده است که عمدتا خودشان در یکی از رشته‌های هنری فعال هستند.»
او در توضیح این مطلب افزود: «برگزاری نمایشگاه‌ها و راه‌اندازی گالری‌ها برای این است که جامعه تحت تاثیر قرار بگیرد و مواجهه بیشتری با فرهنگ و هنر داشته باشد. کلا دیدن آثار هنری برای هر فردی از جامعه مفید است، فارغ از اینکه این آثار، سلیقه او را اقناع کنند یا نه.»
موسوی سپس به گالری‌گردی در ایران اشاره کرد: «حضور در فضاهای هنری و گالری‌ها و دیدن آثار هنری برای همه اقشار و افراد مختلف در هر سنی که باشند، خوب است منتهی این فرهنگ هنوز در میان مردم ما جانیفتاده است.»
مدیر گالری برگ ادامه داد: «متاسفانه، خیلی از مردمی که با هنر سروکار ندارند، حتی جسارت واردشدن به فضاهای هنری و گالری‌ها را ندارند یا اگر هم جسارتی داشته باشند، رغبتی به دیدن این نمایشگاه‌ها ندارند، چون فکر می‌کنند این آثار و فضاها به اقشار خاصی و خود هنرمندان مربوط می‌شود، درحالی‌که در کشورهای دیگر هنرمندان آثار خود را با امید دیده شدن از سوی مردم خلق می‌کنند.»
او پیشنهاد کرد: «بهترین کار این است که آموزش هنر و آشنایی با فضاهای هنری را از کودکی در جامعه خود رواج دهیم، تا بدینوسیله جسارت ورود به فضاهای فرهنگی را در نسل بعد تقویت کنیم. در تمام دنیا این کار از مهدکودک‌ها و مدارس آغاز می‌شود درحالی‌که در کشور ما هنوز برنامه‌ای در این زمینه نداریم.»
موسوی درباره برگزاری نمایشگاه‌های مجسمه در گالری‌ها گفت: «تا چند سال قبل استقبال گالری‌داران از نمایشگاه‌های مجسمه‌سازی زیاد نبود. عمده‌ترین دلیل هم طرز فکر مدیران گالری درباره فروش این آثار بود. واقعیت این بود که مجسمه، بازار سودآوری نداشت و به همین دلیل گالری‌داران برای برگزاری نمایشگاه‌های مجسمه که از فروش چندانی برخوردار نبودند، تمایل نداشتند.»
او درباره وضعیت فعالی نمایشگاه‌های مجسمه عنوان کرد: «با رونق رشته مجسمه‌سازی و ورود دانشجویان بیشتری به دانشگاه‌ها، تاسیس کارگاه‌های بیشتر و توجه مجموعه‌داران و خریداران به آثار حجمی، مجسمه‌سازی توانست در فروش هم موفق عمل کند و به همین دلیل جریان مثبتی در برگزاری نمایشگاه‌های مجسمه‌سازی در گالری‌ها ایجاد شد.»
موسوی همچنین درباره گالری‌هایی که فضای مناسبی برای نمایش آثار حجمی داشته باشند، اظهار کرد: «برای نمایش مجسمه‌هایی با ابعاد کوچک، محدودیتی وجود ندارد، اما آثار حجمی بزرگ احتیاج به فضاهای اختصاصی دارند که خوشبختانه درحال حاضر 2_3 گالری در تهران که چنین شرایطی را داشته باشند، وجود دارد.»
او در توضیح این مطلب افزود: «برگزاری نمایشگاه‌ها و راه‌اندازی گالری‌ها برای این است که جامعه تحت تاثیر قرار بگیرد و مواجهه بیشتری با فرهنگ و هنر داشته باشد. کلا دیدن آثار هنری برای هر فردی از جامعه مفید است، فارغ از اینکه این آثار، سلیقه او را اقناع کنند یا نه.»
موسوی سپس به گالری‌گردی در ایران اشاره کرد: «حضور در فضاهای هنری و گالری‌ها و دیدن آثار هنری برای همه اقشار و افراد مختلف در هر سنی که باشند، خوب است منتهی این فرهنگ هنوز در میان مردم ما جانیفتاده است.»
مدیر گالری برگ ادامه داد: «متاسفانه، خیلی از مردمی که با هنر سروکار ندارند، حتی جسارت واردشدن به فضاهای هنری و گالری‌ها را ندارند یا اگر هم جسارتی داشته باشند، رغبتی به دیدن این نمایشگاه‌ها ندارند، چون فکر می‌کنند این آثار و فضاها به اقشار خاصی و خود هنرمندان مربوط می‌شود، درحالی‌که در کشورهای دیگر هنرمندان آثار خود را با امید دیده شدن از سوی مردم خلق می‌کنند.»
او پیشنهاد کرد: «بهترین کار این است که آموزش هنر و آشنایی با فضاهای هنری را از کودکی در جامعه خود رواج دهیم، تا بدینوسیله جسارت ورود به فضاهای فرهنگی را در نسل بعد تقویت کنیم. در تمام دنیا این کار از مهدکودک‌ها و مدارس آغاز می‌شود درحالی‌که در کشور ما هنوز برنامه‌ای در این زمینه نداریم.»
موسوی درباره برگزاری نمایشگاه‌های مجسمه در گالری‌ها گفت: «تا چند سال قبل استقبال گالری‌داران از نمایشگاه‌های مجسمه‌سازی زیاد نبود. عمده‌ترین دلیل هم طرز فکر مدیران گالری درباره فروش این آثار بود. واقعیت این بود که مجسمه، بازار سودآوری نداشت و به همین دلیل گالری‌داران برای برگزاری نمایشگاه‌های مجسمه که از فروش چندانی برخوردار نبودند، تمایل نداشتند.»
او درباره وضعیت فعالی نمایشگاه‌های مجسمه عنوان کرد: «با رونق رشته مجسمه‌سازی و ورود دانشجویان بیشتری به دانشگاه‌ها، تاسیس کارگاه‌های بیشتر و توجه مجموعه‌داران و خریداران به آثار حجمی، مجسمه‌سازی توانست در فروش هم موفق عمل کند و به همین دلیل جریان مثبتی در برگزاری نمایشگاه‌های مجسمه‌سازی در گالری‌ها ایجاد شد.»
موسوی همچنین درباره گالری‌هایی که فضای مناسبی برای نمایش آثار حجمی داشته باشند، اظهار کرد: «برای نمایش مجسمه‌هایی با ابعاد کوچک، محدودیتی وجود ندارد، اما آثار حجمی بزرگ احتیاج به فضاهای اختصاصی دارند که خوشبختانه درحال حاضر 2_3 گالری در تهران که چنین شرایطی را داشته باشند، وجود دارد.»
ارسال نظر