ایران - ۵ بهمن ۹۱
ایران با توجه به شرایط متفاوتش با سایر کشورهای خاورمیانه در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ فعالترین کشور منطقه بعد از لبنان بود که در عرصه هنر فعالیت میکرد. در دو دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی، با توجه به گرایش صنعتیشدن اقتصاد ایران، درآمد بالای نفت ایران و درگیر نبودن با جنگ، ایران فضای آرامی را برای سرمایهگذاری در بخش هنر ایجاد کرد.
ساخت هتلها، موزهها، برگزاری جشنوارههای متعدد هنری، حضور هنرمندان و منتقدان غربی در ایران، باعث شد تا ایران فعالیت هنری زیادی داشته باشد.
ایران با توجه به شرایط متفاوتش با سایر کشورهای خاورمیانه در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ فعالترین کشور منطقه بعد از لبنان بود که در عرصه هنر فعالیت میکرد. در دو دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی، با توجه به گرایش صنعتیشدن اقتصاد ایران، درآمد بالای نفت ایران و درگیر نبودن با جنگ، ایران فضای آرامی را برای سرمایهگذاری در بخش هنر ایجاد کرد.
ساخت هتلها، موزهها، برگزاری جشنوارههای متعدد هنری، حضور هنرمندان و منتقدان غربی در ایران، باعث شد تا ایران فعالیت هنری زیادی داشته باشد. در اواخر دهه 70 مهمترین موزه هنر مدرن و معاصر خاورمیانه در ایران تاسیس شد. این موزه همچنان مهمترین و معتبرترین موزه آثار هنر مدرن است که خارج از اروپا و آمریکا واقع شده است به طوری که گنجینه این موزه مهمترین آثار هنرمندان تاثیرگذار و مشهور هنر دوران مدرن غرب را نظیر جکسون پولاک، مارک رتکو و ... شامل میشود. تمامی آثار خریداریشده برای موزه هنرهای معاصر، خلقشده توسط هنرمندان اروپایی و آمریکایی بین سالهای 1880 تا 1976 میلادی است و گنجینه این موزه آثاری از امپرسیونیسم تا پاپآرت را شامل میشود. در سالهای دهه 60 و 70 میلادی صحنه هنرهای تجسمی ایران در اختیار هنرمندان مدرن بود؛ مهمترین نمایندگان این جریان با عنوان نقاشان مکتب سقاخانه شناخته میشوند. آنها در تلاش برای بومیسازی تجربه مدرنیته در هنر ایرانی و دستیابی به هویتی تازه، به استفاده از نقشهای سنتی و عامیانه مانند نگارههای تزیینی، خط و حتی عناصری چون تسبیح، تمبر، زنجیر، نگین و مهر پرداختند. بعد از انقلاب
اسلامی هنرمندان انقلاب، زبان و فرمهای مدرن هنر را برای بیان شعارهای انقلابی نظیر استکبارستیزی و استعمارستیزی در اختیار گرفتند. با وقوع انقلاب و سپس جنگ عراق و ایران، بسیاری از فعالیتهای هنری هنرمندان مدرن ایران رو به رکود گذاشت.
در ۳۰ سال اخیر، از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹، عرصه هنر ایران با مسائل اجتماعی و سیاسی بسیاری روبهرو شد و به آن پرداخت.
شالوده هنر در ایران بعد از انقلاب به سبب وقوع جنگ ازحمایت ضعیفی برخوردار بوده است، با این حال در یک دهه گذشته گالریهای جدید و نمایشگاههای بسیاری در داخل ایران به ارائه آثار هنری پرداختند و هر ماه فضاهای جدید برای ارائه آثار هنری از سوی بخش خصوصی افتتاح شده است. در سطح بینالمللی، با برگزاری نمایشگاه عمومی بسیار بزرگ باربیکن در سال 2001 از هنر ایران، برگزاری نخستین حراج کریستی دوبی در سال 2006، برگزاری نمایشگاه موزه بریتانیا در سال 2008 و موزه چلسی شهر نیویورک علاقهمندان به هنر ایران رو به فزونی یافتند (نمودار6).
ارسال نظر