رتبه بندی، سازنده را پاسخگو می‌کند
در کشور ما مقررات ملی ساختمان وجود دارد که سازندگان را ملزم به رعایت برخی ضوابط می‌کند؛ با این همه این مقررات حداقلی کافی نیست. باید آیین نامه ها و قوانین سخت گیرانه تری به کار گرفته شود تا سازندگان را به رعایت کیفی سازی و پارامترهای زیست محیطی وادار کند، و نه فقط پرداختن به ظاهر ساختمان. انجام رتبه بندی و صدور گواهینامه ارزیابی کیفی ساختمان، یکی از اقداماتی است که می تواند سازنده را مجبور به پاسخگویی به خریدار کند. مهندس محمد مهدی مافی، دبیر انجمن صنفی انبوه سازان تهران در گفت و گو با دنیای اقتصاد، درخصوص انجام رتبه بندی در همایش تخصصی انبوه سازان مسکن و ساختمان بیشتر توضیح می دهد. لزوم رتبه بندی پروژه های ساختمانی در همایش امسال چیست؟
در کشور ما مقررات ملی ساختمان وجود دارد و حداکثر توقعی که بخش های دولتی مسکن از ساختمان سازها دارند محدود به این مقررات و حداقل ضوابطی است که در ساختمان باید رعایت شود. فرض کنیم این مقررات جامع و مانع باشد، فرض محال دیگر این است که مقررات به طورکامل رعایت شود، در این صورت ساختمان هایی خواهیم داشت که حداقل آسایش ورفاه را تامین می کنند ودر سطح حداقل هاهستند و نتوانسته ایم شرایط رقابت را در میان آنها ایجاد کنیم.
این رتبه بندی براساس چه شاخص هایی انجام می شود؟
صنعت ساختمان برعکس سایر صنایع، ذاتا پتانسیل کمتری برای برندسازی دارد. ویژگی دیگر آن این است که به علت اینکه ظاهر آن در معرض دید قراردارد، رقابت میان سازندگان بیشتر در ظاهر ساختمان صورت می گیرد مانند نما، محوطه سازی و ... . در حالی که در یک ساختمان، مهمترین بخشها، بخش هایی هستند که دیده نمی شوند و ظواهر ساختمان اهمیت کمی دارد. ظواهر به راحتی قابل تغییراست اما بخشهایی که دیده نمی شوند به راحتی قابل تغییر نیستند.از سوی دیگر، برای ایجاد رقابت درجهت منافع ملی نسل حاضر، آینده و برای ماندگاری بیشتر ساختمان ها باید پارامترهای زیست محیطی را بهتر رعایت کنیم و نیاز به ایجاد فضای رقابتی درچارچوب یکسری آیین نامه داریم. این اتفاق در کشورما و قسمت عمده ای از کشورهای دنیا نیفتاده است. بنابراین، باید سمت و سوی رقابت را درجهت رعایت پارامترهای تعیین کننده تر ببریم که هم از لحاظ آسایش و رفاه و هم از نظر سایر شرایط، نه تنها در زمان بهره برداری منافع مان را تامین کند بلکه در جهت سیاستهای کلی نظام هم باشد.
براین اساس برای رتبه بندی، سیستم ارزیابی کیفی ساختمان (ساکس) را مطرح کرده ایم و برای تدوین، ترویج و اجرای این سیستم نیاز به حمایتهای معنوی بخش های مختلف دولت مانند وزارت راه و شهرسازی،مرکز تحقیقات راه و شهرسازی، اداره استاندارد، سازمان مدیریت و برنامه ریزی،شواری شهر و... داریم . این یک پروسه پنج ساله است که نیاز به حمایت دانشگاهها، انجمن های صنفی ذیربط و شرکتهای فعال در بخش تحقیقات نیز دارد. آیین نامه مورد استفاده در این رتبه بندی از استانداردهای کشورهای پیشرفته مانند آمریکا، ژاپن، کانادا و انگلیس اقتباس شده که سیستم جامع ارزیابی کیفی ساختمان (ساکس) نامیده میشود و باید بومی سازی شود. بخشهای زیست محیطی، انرژی ومباحث مدیریت پروژه از زیرمجموعه های این آیین نامه است.
رتبه بندی پروژه های ساختمانی چه نقشی در ارتقای جایگاه صنعت ساختمان کشور دارد؟
آنچه مسئولان از بخش ساختمان انتظار دارند، سازندگان و انبوه سازان پاسخگو هستند. وقتی ما با این ضوابط و آیین نامه ها، پروژه ها را ارزیابی کنیم، در نهایت سازنده را مجبور می کنیم در برابر پروژه خود پاسخگو باشد.
وقتی مردم با گواهینامه ارزیابی کیفی ساختمان آشنا شوند، آن را از سازنده مطالبه می کنند و سازنده برای رسیدن به این گواهینامه مجبور است در جهت درست گام بردارد. این کار درجهت کیفی سازی موثر است و به خریدار تضمین های لازم را برای اطمینان به سازنده می‌دهد.