علاقه شدید آمریکایی‌ها به خودروهای کوبایی
شادی آذری وقتی فیدل کاسترو در سال 1959 به قدرت رسید، واردات خودرو بدون مجوز دولت را برای همه ممنوع اعلام کرد. این فرمان موجب شد همه تاریخ صنعت خودروسازی در این جزیره محصور شود. حالا هنوز خودروهای قدیمی همچون چِوی، استود بیکر و بیوک در خیابان‌های هاوانا در تردد هستند، درست در همان تعداد که نیم‌قرن پیش مشاهده می‌شدند. اکنون با تسهیل روابط بین آمریکا و کوبا، سرانجام این امکان فراهم شده است که در حدود 60 هزار خودروی کوبایی راه خود را به سوی دستان کلکسیونرهای آمریکایی باز کنند.
در اوایل سال میلادی جاری کوبا برخی از محدودیت‌های تجاری برای بعضی از خودروها را لغو کرد و اجازه داد خرید و فروش خودروهای نو در این جزیره انجام شود. از میان برداشتن منع تجارت با کوبا توسط آمریکا، تصمیمی که باید کنگره بگیرد و نه رئیس‌جمهور اوباما، اجازه خواهد داد که خودروهای کلاسیک کوبا پس از گذشت این مدت طولانی به آمریکا بازگردند. اگر این اتفاق روی دهد، فقط کلکسیونرهای سنتی خودرو که به دنبال کارکرد پایین و خودروهای تمیز هستند، خریدار این خودروها نخواهند بود. محدودیت وضع شده بر خرید و فروش خودرو توسط کاسترو موجب شد قطعات خودروها تعویض نشوند، بنابراین با وجود آنکه ممکن است یک کادیلاک کانورتیبل در کوبا در دید نخست عادی به‌نظر برسد، اما در نگاهی دقیق‌تر مشخص می‌شود که صدها هزار مایل راه رفته و تغییراتی اساسی بر آن اعمال شده است، تا حدی که حتی شاید بتوانید یک موتور دیزلی پژو را زیر درب کاپوت آن پیدا کنید. این به آن معنا است که کارشناسان انتظار دارند بازار داغی مملو از خریدارانی ایجاد شود که حاضرند پول زیادی بدهند تا تکه‌ای از تاریخ کوبا را بدست آورند.
مک کیل هاگرتی، مدیر ارشد شرکت بیمه خودروی هاگرتی می‌گوید: «اغلب افراد این خودروها را به‌عنوان نوعی از اثر هنری می‌خواهند.» او می‌گوید که حتی مدل‌های کارنکرده خودروهای آمریکایی دهه 1950 هم تا این حد باارزش نیستند. خریداران مشتاق آمریکایی حاضرند دو تا سه برابر بیشتر برای خودروهای کوبایی پول بپردازند. شرکت او برآورد کرده است که قیمت یک شورولت کوپه مدل 210 دلر متعلق به سال 1954 در حد 20 هزار دلار است، اما مدل کوبایی آن می‌تواند 40 هزار تا 60 هزار دلار بیارزد. همینطور، ممکن است یک نفر بابت خرید یک خودروی سواری بیوک سنچری سال 1955 که دوباره از کوبا وارد شده، تا 60 هزار دلار بپردازد، در حالی که اگر همان خودرو از کوبا نیامده نباشد، قیمت آن 20،600 دلار است. در شرایطی که بی‌تردید مالکان خودروهای کوبایی برای دستیابی سریع به پول نقد به استقبال شانس فروش خودروی خود می‌روند، هاگرتی پیش بینی می‌کند که خودروهای زیادی از کوبا خارج نشوند. او می‌گوید: « این خودروها بخشی از تاریخ آنها هستند. جزیی از تصویری هستند که ماهیت این افراد کوبایی را نشان می‌دهد، بنابراین تصور اینکه بیشتر این خودروها فروخته شوند، دشوار به‌نظر می‌رسد.»
اما برای کلکسیونرهای سرسخت عاشق خودروهای قدیمی، چشم‌انداز درهای باز کوبا به معنای شانس یافتن یک مدل کمیاب است، مثلا خودرویی زیبا که به دلیل بی‌پولی صاحب کوبایی‌اش متلاشی و از هم پاشیده به‌نظر می‌رسد و نیاز به یک رسیدگی دارد. ریک دروری، متخصص بیمه خودرو در گروه بیمه امریکن مدرن و کلکسیونر می‌گوید: «من از آن دسته افرادی هستم که باور دارم می‌توان آنجا چیزهای باارزشی یافت. برخی تلاش خواهند کرد با هر سختی الماس‌های آنجا را شکار کنند.» البته این الماس‌ها فوردهای قدیمی یا هر خودروی دیگر ساخت آمریکا نیستند بلکه مدل‌های فراری و مازراتی خواهند بود که در مسابقات گرند پریکس کوبا مسابقه داده‌اند. یک عکاس که به تازگی تور کوبای خود را به پایان رسانده است از یک مرسدس بنز ۳۰۰ اس ال خاکستری رنگ پرده برداری کرده است که یکی از نمونه خودروهایی است که بیش از یک میلیون دلار در یک مزایده به فروش رسید. هاگرتی می‌گوید که کشف خودرویی با این قیمت به همین یک مورد خلاصه می‌شود و همتای دیگری از آن در کوبا موجود نیست. وی گفته است: «به من اعتماد کنید. این آغاز یک جست‌وجو است، اما بهترین موردی است که ممکن بود کشف شود چون اغلب خودروهایی که در کوبا مسابقه می‌دادند، در حدود دوران انقلاب از کشور خارج شدند.»