جنبش هشتگ افزایش و گسترش آگاهی در جوامع

محمدرضا بهرامن

عضو هیات نمایندگان اتاق تهران

هشتگ (#) یک نماد پیشوندی است. اگربخواهیم هشتگ را به زبان ساده‌تر تعریف کنیم، برچسبی است که برای دسته‌بندی و به اشتراک‌گذاری پست‌ها و نظرات درباره موضوعی خاص در سطح جهانی و فراتر از حلقه و فهرست دوستان به‌کار می‌رود عموما کلیدی‌ترین کلمه‌ مربوط به آن موضوع را با علامت هشتگ همراه می‌کنند. هدف از ایجاد هشتگ‌ها از نظررئیس اتاق ایران، به‌عنوان نماینده بزرگ‌ترین تشکل بخش خصوصی کشور، «ایجاد یک جنبش بزرگ درباره آشنایی با فرصت‌های سرمایه‌گذاری درکشور با هدف معرفی پتانسیل‌های صنعتی، معدنی و اجتماعی و انقلابی است که زبان حال همه فعالان کشور می‌تواند باشد.»

　

البته درست است که ما در حوزه خرید و فروش‌های تجاری و تبلیغ کالا سابقه بیش از ۷۰ساله داریم و تا حدود زیادی در آن تجربه کسب کرده‌ایم؛ اما درخصوص جذب سرمایه‌گذار خصوصا خارجی به‌دلیل سیاست‌های دولت‌های گذشته تاکنون که صرفا بر پایه اقتصاد متکی به درآمدهای نفتی تعریف می‌شده نتوانسته‌ایم عرضه مناسبی داشته باشیم، حضور ما در نمایشگاه‌ها، با هدف جذب سرمایه‌گذار و همچنین برگزاری همایش و کنفرانس‌های بین‌المللی در این خصوص بسیار ضعیف بوده است و به‌عبارتی سرمایه‌گذاری توسط دولت‌ها تاکنون در این مورد انجام نپذیرفته است. چنانچه ما به عضویت سازمان WTO درآییم می‌توانیم استفاده‌های مناسبی از این سازمان در اقتصاد خود ببریم و قطعا حضور ما در بازارهای جهانی با توجه به مزیت‌ها و ظرفیت‌های بالقوه‌‌ای که کشور ایران دارد، از نظر مسائلی مانند اصلاح تعرفه‌های صادراتی، به‌دست آوردن بازار مناسب برای کالای تولیدی و ... بسیار به نفع اقتصاد ما خواهد بود. مثلا کالای صادراتی ایران برای فروش در اروپا با تعرفه ۲۰ تا ۲۵ درصدی مواجه است، در حالی که کالای ترکیه‌‌ای به دلیل عضویت در آن سازمان، از این تعرفه‌ها معاف است و این باعث می‌شود کالاهای ما توان رقابت با کالاهای ترکیه‌‌ای را نداشته باشد، بنابراین با پیوستن به این سازمان به‌جای این ضرر می‌توانیم از مزیت‌های مناسب برای صادرات کالاهایمان استفاده کنیم و در واردات هم ظرفیت بالقوه کشور، در زمان پس از عضویت بسیار کمک‌کننده خواهد بود.

در حالی که انتظار می‌رود هر روز بر تعداد کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی افزوده شود، بیرون ماندن از این سازمان هم به معنی انزوای اقتصادی و صریح‌تر بگوییم، نوعی تحریم تجاری برای صنعت و تولید کشور خواهد بود. - علم اقتصاد، یکی از علوم برتر دنیا است اما متاسفانه این علم در کشور ما به دلایل مختلف از سطحی که در دنیا برخوردار است، برخوردار نیست و این موضوع نمی‌تواند صرفا به دلیل تحریم‌های گذشته بر بدنه اقتصاد کشور باشد، بلکه شیوه برخورد اقتصادی درمورد هر کالا در هر کشور بستگی به بازار آن کشور دارد و باید دید مصرف‌کننده هر محصولی که برای آن بازار تشکیل می‌شود کیست؟ پس در مورد کشور عزیزمان نیز می‌توان پرسید، مصرف‌کننده علم اقتصاد در کشور ما کیست؟ امروز اصلی‌ترین مشتریان علم اقتصاد، حاکمیت، دولت‌ها و سیاست‌گذاران هستند و در واقع در جوامع توسعه‌یافته و در حال توسعه، استفاده از هشتگ‌های اقتصادی در شبکه‌های مجازی وحضور در نمایشگاه‌ها و همایش‌های بین‌المللی و همچنین بازاریابی و جذب مشتری، برندسازی، ارتباط با مشتریان قبلی و پیداکردن مشتریان جدید، همه از اهم راه‌های شناساندن اقتصاد کشورها به جهانیان است.

مسائل اقتصاد ایران پیچیدگی‌های خاصی دارد که حل آنها مستلزم آشنایی با دیدگاه‌های صاحب‌نظران و کارشناسان اقتصاد ایران است و دستگاه حاکمیت دولتی خصوصا کمیسیون‌های تخصصی مانند کمیسیون اقتصادی مجلس و نمایندگان تشکل‌های بخش خصوصی مقتدر از طریق اتاق‌های بازرگانی، باید بتوانند به یک انسجام فکری و عملی در شرایط عبور از رکود و تورم برسند. فقدان جامع نگری در قلمرو اجرایی، چه در حوزه حاکمیتی و چه در حوزه تصدی‌گری طبیعتا آثار و تبعات جدی را برای اقتصاد کشور به دنبال خواهد داشت که متاسفانه در شرایط امروز اقتصاد کشور یکی از چالش‌های تاثیرگذار در مسیر توسعه اقتصاد است. بنابراین مسوولان عالی اقتصادی کشور خصوصا در شرایط امروز اقتصاد و سرانجام یافتن برجام نباید دچار مشکل روزمرگی شوند و نباید در یک دور باطل بیفتند و فرصت پرداختن به برنامه‌های بلند مدت و ترسیم چشم‌اندازی روشن و ایده‌های مشخص را برای اقتصاد ایران، از دست بدهند.

NGO‌ها (سازمان‌های مردم نهاد) و NPO(سازمان‌های غیرانتفاعی) به‌عنوان بخشی از جامعه مدنی به سبب داشتن توانمندی‌های کامل و اثرگذار در روند توسعه کشور و به جهت برخورداری فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی و ایفای نقش در ارتباطات و تعامل بین مردم و تبادل اطلاعات و دسترسی جامعه خود به این فرآیند می‌توانند به تغییرات اجتماعی شتاب بیشتری دهند. از این‌رو بیان نقش جامعه مدنی و شبکه‌های اجتماعی در رسیدن به اهداف توسعه‌‌ای مفهومی اغراق‌آمیز نیست. فراموش نکنیم فناوری فقط پیشنهاد است و زمانی که جامعه پذیرای آن باشد، تحقق عینی خواهد یافت. آینده ارتباطات، پیش از آن که در سیطره فناوری باشد، در دست بشر است. خصوصا تشکل‌های مردمی و غیرانتفاعی در میزان نفوذ و سرعت تغییرات ناشی از استفاده از فناوری قطعا می‌توانند موثر باشند. اما متاسفانه در شرایط کنونی کشور که مقاومت‌های اجتماعی و سیاسی در برابر نفوذ فناوری نوین در برخی موارد انجام می‌گیرد، (به دلیل ویژگی‌های آن) چندان اثرگذار نبوده است. در واقع می‌توان با توجه به تجربیات حاصل شده در جوامع، سرمشق فناوری اطلاعات را چشم‌اندازی دانست که در آن فناوری‌های نوین اطلاعات و ارتباطات و جنبش‌های اجتماعی به‌صورت پیوسته‌‌ای بر همدیگر تاثیر می‌گذارند و از یکدیگر تاثیر می‌پذیرند.

بنابراین در شرایط کنونی اقتصاد ایران و خروج از بحران رکود موجود و لزوم شفافیت دادن به فضای کسب‌وکار برای جذب سرمایه‌های سرگردان، چه در داخل و چه خارج از کشور با اهداف تعریف شده در اقتصاد مقاومتی، باید دولت در استراتژی کوتاه‌مدت و میان‌مدت خود کمک کند تا رتبه فضای کسب‌وکار و رتبه فساد مالی و اداری کشور و فضای رقابتی در اقتصاد کشور را به طریق ممکن بهبود دهد. طبق آمار ارائه شده از سوی سازمان شفافیت بین‌المللی، لیست شاخص فساد در کشورهای مختلف جهان در سال ۲۰۱۵ ارائه شده که براساس آن رتبه کشور دانمارک با شاخص ۹۱ از ۱۰۰ سالم‌ترین کشور جهان از لحاظ وجود فساد اداری و مالی و سومالی و کره‌شمالی با شاخص ۸ فاسد‌ترین کشور جهان اعلام شده‌اند و در جایگاه صدو شصت و هفتم جهان قرار گرفته‌اند. در این ارزیابی وضعیت وجود فساد در کشورهای حوزه آسیا - پاسیفیک رو به افزایش، کشورهای حوزه صحرای آفریقا رو به وخامت و در حوزه اروپا و آسیای مرکزی رو به کاهش گزارش شده است. همچنین کشور ما در این جدول در رده صد و سی‌ام قرار دارد و با کسب شاخص ۲۷ با کشورهایی چون اوکراین، کامرون،نپال، نیکاراگوئه و پاراگوئه در یک ردیف قرار گرفته است.