طبیعت را به کودکانتان هدیه دهید
غرق شدن کودکان و نوجوانان در تکنولوژیهای ارتباطی و بازیهای کامپیوتری؛ اتفاقی که در چند سال اخیر افتاده است و کودکان و نوجوانان را از مسیر رشد طبیعی خود خارج کرده است. درحالیکه کودکان باید هر چه بیشتر فعالیت و جنب و جوشهای فیزیکی داشته باشند و در طبیعت قرار بگیرند، شاهد هستیم که عمدتا یا به بازیهای کامپیوتری مشغولند یا در شبکههای اجتماعی پرسه میزنند و دردناکترین مورد این پرسه زدن، پرسه زدنی بدون فیلتر است که آنها را در معرض هر نوع اطلاعاتی میگذارد؛ اطلاعاتی که نه تنها برای دانستنشان زود است بلکه آنها را از سادگی و سلامتی کودکی خارج میکند.
غرق شدن کودکان و نوجوانان در تکنولوژیهای ارتباطی و بازیهای کامپیوتری؛ اتفاقی که در چند سال اخیر افتاده است و کودکان و نوجوانان را از مسیر رشد طبیعی خود خارج کرده است. درحالیکه کودکان باید هر چه بیشتر فعالیت و جنب و جوشهای فیزیکی داشته باشند و در طبیعت قرار بگیرند، شاهد هستیم که عمدتا یا به بازیهای کامپیوتری مشغولند یا در شبکههای اجتماعی پرسه میزنند و دردناکترین مورد این پرسه زدن، پرسه زدنی بدون فیلتر است که آنها را در معرض هر نوع اطلاعاتی میگذارد؛ اطلاعاتی که نه تنها برای دانستنشان زود است بلکه آنها را از سادگی و سلامتی کودکی خارج میکند.
چه کار باید کرد؟
کودک شما، یک کودک است و مسوولیت مراقبت از او بر عهده شماست زیرا او هنوز با خطرات زندگی آشنا نیست. گاهی باید با قاطعیت در مقابل او «نه» گفت و گاهی باید برای او حد و مرز تعیین کرد و گاهی باید با دل او راه آمد، در نهایت او باید بداند که رئیس، شما هستید و نه او. کودکان در سالهای اولیه زندگی نیازی به گوشی همراه ندارند، نیازی به وسایل ارتباطات جمعی ندارند، استفاده آنها از بازیهای کامپیوتری باید محدود باشد؛ در عوض باید بیشتر فعالیتهای جسمی و بازیهای ذهنی انجام دهند، بیشتر دوست پیدا کنند و در جمع قرار بگیرند، بیشتر حرف بزنند، بیشتر در طبیعت (پارک و...) بازی کنند، تحرک بیشتری داشته باشند، کارهای هنری انجام دهند، موسیقی بیاموزند و ورزش کنند. تکنولوژی امروز مانع رشد مناسب ذهنی، روانی و جسمی کودکان میشود. استفاده از برخی تکنولوژیهای روز برای نوجوانان افسردگی به بار میآورد؛ و چقدر خوب است که هر کاری در بهترین و مناسبترین زمان خود انجام بگیرد. این روزها بسیاری از والدین از عدم تمرکز فرزندانشان شکایت میکنند. یکی از دلایل عدم تمرکز کودکان و نوجوانان امروز، انبوه اطلاعات ورودی نامناسب از طریق شبکههای اجتماعی است و چقدر خوب است که قبل از استفاده از شبکههای اجتماعی، آموزگاران و والدین فرهنگ استفاده از آنها را به نوجوانان خود بیاموزند. بهتر است پدرها و مادرها برای حذف این نوع تکنولوژی (وسایل ارتباطات جمعی که کودکان را از رشد صحیح و کودکیشان دور میکنند) از زندگی کودکانشان، تنها بهخاطر حفظ سلامتی و رشد آنها، اقدام کنند. ما به تمامی پدرها و مادرها پیشنهاد میکنیم که برای نوجوانان خود نیز حتما دورههای مشاوره بگیرند تا نوجوان آنها جای امنی را برای تخلیه ذهنی و روانی خود و پیدا کردن و شناخت راه صحیح داشته باشد، زیرا غالبا نوجوانان به دلیل میل شدید به استقلال در دوران نوجوانی تمایل زیادی به حرفشنوی از والدین ندارند، پس چه بهتر که از یک مشاور کمک بگیریم.
به او جرات بیشتر خواستن بدهید
برخی از والدین بابت رویاها و درخواستهای فرزندانشان از زندگی هراس دارند، برخی دائما با جملات منفی، باورهای منفی را (اعم از نمیتوانی، نمیشود، لیاقت نداری، کافی نیستی و...) به فرزندان خود منتقل میکنند. والدین گرامی، نترسید از اینکه فرزند شما خواستههای بیشتری داشته باشد. خواستنهای او را با مذمت جاه طلبی یا با توجیه ناشکری سرکوب نکنید. فرزندان شما استعداد عمیقی در رویاپردازی و درخواست کردن دارند، گویی آنها خوب میدانند که چه کار میکنند. در عوض سرکوب و منع آنها، به آنها «جهت» دهید. «جهت دادن» یعنی به جای منع و سرکوب، راه را برای استفاده صحیح از هرآنچه که دارند به آنها نشان دهید. میتوانید اجازه دهید پر و بال خلاقیت و رویاپردازی را بگشایند و در فضای بی حد و مرز رویا پرواز کنند، اما در کنار این، میتوانید به آنها بیاموزید که «مسوول تحقق رویاهایشان» هستند و میتوانند هدفهای منطقی خود را تحقق بخشند، پس باید برای رسیدن به آنچه که میخواهند تلاش کنند. وظیفه شما بهعنوان پدر و مادر این است که به فرزند خود جرات، شهامت و اعتماد به نفس بدهید تا به این باور برسد که برای رسیدن به خواستههایش «لایق و ارزشمند است»، «کافی است» و «میتواند». میتوانید به او بیاموزید رویاهایی بسازد که بتواند برای رسیدن به آن تلاش کند. کمکم یاد میگیرد که رویاهای خود را تبدیل به هدف کند و برای رسیدن به اهدافش تلاش کند. اگر در مقابل خواستههای آنها از زندگی واکنش منفی نشان دهید یا آنها را دست کم بگیرید، رفتهرفته دست از رویاپردازی برمیدارند، سرخورده و ناامید میشوند و به بیانگیزگی و بیهدفی میرسند؛ و اگر در رویاپردازی به آنها جهت ندهید، دچار توهم یا رویاپردازی بیهدف میشوند و در نهایت سرخورده و ناامید شده و به افسردگی دچار میشوند. فراموش نکنید که «رویاپردازی» و «خواستن» نقش بسیار مهمی در ایجاد انگیزه، حفظ سلامتی و بهبودی بیماریها دارد، به شرطی که به رویاها و خواستنها جهت داده شود.
ترس از اشتباه، درصد ارتکاب اشتباه را بالاتر میبرد!
شاید اولین و سادهترین تربیت از نظر والدین «ترساندن» از اشتباه کردن باشد، اما در تربیت نوین و در جامعه امروز، ترس دیگر پاسخگو نیست بلکه «آگاهی و دلیل و منطق» حاکم است. زمانیکه فرزند خود را از اشتباه کردن میترسانید ۱- به او میآموزید که اجازه اشتباه کردن ندارد و وقتی که بر اساس طبیعت انسانی خود مرتکب اشتباه میشود ۲- دچار احساس گناه شده و شروع به خودتنبیهی میکند و این نه تنها به او کمک نمیکند، بلکه او را فلج کرده و موجب بالا رفتن میزان اشتباهات او نیز میشود، در نهایت یا دچار افسردگی میشود یا بالاخره تصمیم میگیرد که دست از سر خود بردارد، اما به دلیل حس خشم و گناهی که در خود دارد دائما اشتباه میکند یا یک اشتباه را بارها و بارها انجام میدهد بیآنکه بداند چرا انجام میدهد. ترس، میزان استرس را افزایش میدهد و استرس ذهن انسان را از شکوفایی و بازدهی باز میدارد و درصد خطا را بالا میبرد. میتوانیم بدون تنبیه و ترس، بهترین تربیت را اعمال کنیم. به فرزند خود بیاموزید که هر انسانی امکان دارد اشتباه کند و شما با وجود تمام اشتباهات همراه آنها خواهید ماند و آنها را دوست خواهید داشت. میتوانید آنها را از عواقب اشتباهات آگاه سازید. «آگاهی دادن» بهترین روش تربیتی جامعه امروز است. فرزند شما باید بداند که اشتباهات احتمالی چه عواقبی در پی دارند اما این را هم بداند که آغوش امن خانواده حمایتگر او است و این باعث میشود که به مرور و با بزرگتر شدن او، به جای دور شدن از خانواده، به خانواده پناه بیاورد.
چه کار باید کرد؟
کودک شما، یک کودک است و مسوولیت مراقبت از او بر عهده شماست زیرا او هنوز با خطرات زندگی آشنا نیست. گاهی باید با قاطعیت در مقابل او «نه» گفت و گاهی باید برای او حد و مرز تعیین کرد و گاهی باید با دل او راه آمد، در نهایت او باید بداند که رئیس، شما هستید و نه او. کودکان در سالهای اولیه زندگی نیازی به گوشی همراه ندارند، نیازی به وسایل ارتباطات جمعی ندارند، استفاده آنها از بازیهای کامپیوتری باید محدود باشد؛ در عوض باید بیشتر فعالیتهای جسمی و بازیهای ذهنی انجام دهند، بیشتر دوست پیدا کنند و در جمع قرار بگیرند، بیشتر حرف بزنند، بیشتر در طبیعت (پارک و...) بازی کنند، تحرک بیشتری داشته باشند، کارهای هنری انجام دهند، موسیقی بیاموزند و ورزش کنند. تکنولوژی امروز مانع رشد مناسب ذهنی، روانی و جسمی کودکان میشود. استفاده از برخی تکنولوژیهای روز برای نوجوانان افسردگی به بار میآورد؛ و چقدر خوب است که هر کاری در بهترین و مناسبترین زمان خود انجام بگیرد. این روزها بسیاری از والدین از عدم تمرکز فرزندانشان شکایت میکنند. یکی از دلایل عدم تمرکز کودکان و نوجوانان امروز، انبوه اطلاعات ورودی نامناسب از طریق شبکههای اجتماعی است و چقدر خوب است که قبل از استفاده از شبکههای اجتماعی، آموزگاران و والدین فرهنگ استفاده از آنها را به نوجوانان خود بیاموزند. بهتر است پدرها و مادرها برای حذف این نوع تکنولوژی (وسایل ارتباطات جمعی که کودکان را از رشد صحیح و کودکیشان دور میکنند) از زندگی کودکانشان، تنها بهخاطر حفظ سلامتی و رشد آنها، اقدام کنند. ما به تمامی پدرها و مادرها پیشنهاد میکنیم که برای نوجوانان خود نیز حتما دورههای مشاوره بگیرند تا نوجوان آنها جای امنی را برای تخلیه ذهنی و روانی خود و پیدا کردن و شناخت راه صحیح داشته باشد، زیرا غالبا نوجوانان به دلیل میل شدید به استقلال در دوران نوجوانی تمایل زیادی به حرفشنوی از والدین ندارند، پس چه بهتر که از یک مشاور کمک بگیریم.
به او جرات بیشتر خواستن بدهید
برخی از والدین بابت رویاها و درخواستهای فرزندانشان از زندگی هراس دارند، برخی دائما با جملات منفی، باورهای منفی را (اعم از نمیتوانی، نمیشود، لیاقت نداری، کافی نیستی و...) به فرزندان خود منتقل میکنند. والدین گرامی، نترسید از اینکه فرزند شما خواستههای بیشتری داشته باشد. خواستنهای او را با مذمت جاه طلبی یا با توجیه ناشکری سرکوب نکنید. فرزندان شما استعداد عمیقی در رویاپردازی و درخواست کردن دارند، گویی آنها خوب میدانند که چه کار میکنند. در عوض سرکوب و منع آنها، به آنها «جهت» دهید. «جهت دادن» یعنی به جای منع و سرکوب، راه را برای استفاده صحیح از هرآنچه که دارند به آنها نشان دهید. میتوانید اجازه دهید پر و بال خلاقیت و رویاپردازی را بگشایند و در فضای بی حد و مرز رویا پرواز کنند، اما در کنار این، میتوانید به آنها بیاموزید که «مسوول تحقق رویاهایشان» هستند و میتوانند هدفهای منطقی خود را تحقق بخشند، پس باید برای رسیدن به آنچه که میخواهند تلاش کنند. وظیفه شما بهعنوان پدر و مادر این است که به فرزند خود جرات، شهامت و اعتماد به نفس بدهید تا به این باور برسد که برای رسیدن به خواستههایش «لایق و ارزشمند است»، «کافی است» و «میتواند». میتوانید به او بیاموزید رویاهایی بسازد که بتواند برای رسیدن به آن تلاش کند. کمکم یاد میگیرد که رویاهای خود را تبدیل به هدف کند و برای رسیدن به اهدافش تلاش کند. اگر در مقابل خواستههای آنها از زندگی واکنش منفی نشان دهید یا آنها را دست کم بگیرید، رفتهرفته دست از رویاپردازی برمیدارند، سرخورده و ناامید میشوند و به بیانگیزگی و بیهدفی میرسند؛ و اگر در رویاپردازی به آنها جهت ندهید، دچار توهم یا رویاپردازی بیهدف میشوند و در نهایت سرخورده و ناامید شده و به افسردگی دچار میشوند. فراموش نکنید که «رویاپردازی» و «خواستن» نقش بسیار مهمی در ایجاد انگیزه، حفظ سلامتی و بهبودی بیماریها دارد، به شرطی که به رویاها و خواستنها جهت داده شود.
ترس از اشتباه، درصد ارتکاب اشتباه را بالاتر میبرد!
شاید اولین و سادهترین تربیت از نظر والدین «ترساندن» از اشتباه کردن باشد، اما در تربیت نوین و در جامعه امروز، ترس دیگر پاسخگو نیست بلکه «آگاهی و دلیل و منطق» حاکم است. زمانیکه فرزند خود را از اشتباه کردن میترسانید ۱- به او میآموزید که اجازه اشتباه کردن ندارد و وقتی که بر اساس طبیعت انسانی خود مرتکب اشتباه میشود ۲- دچار احساس گناه شده و شروع به خودتنبیهی میکند و این نه تنها به او کمک نمیکند، بلکه او را فلج کرده و موجب بالا رفتن میزان اشتباهات او نیز میشود، در نهایت یا دچار افسردگی میشود یا بالاخره تصمیم میگیرد که دست از سر خود بردارد، اما به دلیل حس خشم و گناهی که در خود دارد دائما اشتباه میکند یا یک اشتباه را بارها و بارها انجام میدهد بیآنکه بداند چرا انجام میدهد. ترس، میزان استرس را افزایش میدهد و استرس ذهن انسان را از شکوفایی و بازدهی باز میدارد و درصد خطا را بالا میبرد. میتوانیم بدون تنبیه و ترس، بهترین تربیت را اعمال کنیم. به فرزند خود بیاموزید که هر انسانی امکان دارد اشتباه کند و شما با وجود تمام اشتباهات همراه آنها خواهید ماند و آنها را دوست خواهید داشت. میتوانید آنها را از عواقب اشتباهات آگاه سازید. «آگاهی دادن» بهترین روش تربیتی جامعه امروز است. فرزند شما باید بداند که اشتباهات احتمالی چه عواقبی در پی دارند اما این را هم بداند که آغوش امن خانواده حمایتگر او است و این باعث میشود که به مرور و با بزرگتر شدن او، به جای دور شدن از خانواده، به خانواده پناه بیاورد.
ارسال نظر