پیشنهادی برای تحول در صنعت احداث

مهندس صاحبی رییس هیات مدیره شرکت آهاب و یکی از کارشناسان بنام صنعت احداث کشور که پروژه های بسیاری را طی دهه های اخیر با موفقیت اجرا کرده است در پاسخ به سوال خبرنگار دنیای اقتصاد درباره پیشنهاد بخش خصوصی برای فعال کردن پروژه های عمرانی با توجه به رکود ساخت و ساز، رشد منفی صنعت ساختمان و همچنین کمبود بودجه دولت، اظهار کرد: ما با تجربه‌ای که در خط شش مترو، نمایشگاه بین المللی تهران، (شهر آفتاب) و همچنین احداث شهرک آویشن در دماوند و ساختمان پروژه تفریحی- تجاری صدر داشتیم، به این نتیجه می رسیم که شرکت های ساختمانی زیادی امکانات، نیروی مهندسی و ماشین آلات و تجربیات ذی قیمتی در اجرای پروژه‌های پل سازی، راه سازی، احداث مترو و غیره دارند که می توان بستری را آماده کرد تا این امکانات موجود از بالقوه به بالفعل تبدیل شود. یعنی اینکه ما بتوانیم یک تحولی در حمل‌و‌نقل ریلی، برون شهری و درون شهری راه بیاندازیم، که مزایای بسیاری برای کشور به ارمغان می‌آورد. برخی از این مزایا کاهش عمده آلودگی هوا و ذخیره سوخت فسیلی است که ارزآوری را به همراه دارد.

مهندس صاحبی رییس هیات مدیره شرکت آهاب و یکی از کارشناسان بنام صنعت احداث کشور که پروژه های بسیاری را طی دهه های اخیر با موفقیت اجرا کرده است در پاسخ به سوال خبرنگار دنیای اقتصاد درباره پیشنهاد بخش خصوصی برای فعال کردن پروژه های عمرانی با توجه به رکود ساخت و ساز، رشد منفی صنعت ساختمان و همچنین کمبود بودجه دولت، اظهار داشت: ما با تجربه ای که در خط شش متروتهران، نمایشگاه بین المللی تهران (شهر آفتاب) و همچنین احداث شهرک آویشن در دماوند و ساختمان پروژه تفریحی- تجاری صدر داشتیم، به این نتیجه رسیدیم که شرکت های ساختمانی زیادی امکانات، نیروی مهندسی و ماشین آلات و تجربیات ذی قیمتی در اجرای پروژه های پل سازی، راه سازی، احداث مترو و غیره دارند که می توان بستری را آماده کرد تا این امکانات موجود از بالقوه به بالفعل تبدیل شود. یعنی اینکه ما بتوانیم یک تحولی در حمل و نقل ریلی برون شهری و درون شهری راه بیاندازیم، که مزایای بسیاری برای کشور به ارمغان می آورد. برخی از این مزایا شامل کاهش عمده آلودگی هوا و ذخیره سوخت فسیلی است که ارزآوری را به همراه دارد.

پیشنهاد ما با توجه به نیاز کشور به احداث راه، (که سالانه هزاران کشته در جاده ها داریم که از با ساختمان پلاسکو قابل مقایسه نیست)، این است که بر مبنای پروژه عمرانی و نیازی که در سرار کشور علی الخصوص در امر جاده سازی و همچنین حمل و نقل ریلی درون شهری و بیرون شهری داریم، همه این شرکت ها و امکاناتشان را فعال کنیم. تامین مالی پروژه هم به صورت ۵۰ درصد مشارکت بخش خصوصی و ۵۰ درصد مشارکت بخش دولتی پیشنهاد می شود، شرکت ها هر پروژه ای را تمایل داشتند با این روش سرمایه گذاری کنند: ۱۰درصد هزینه پروژه را ابتدا شرکت ساختمانی یا کسی که می خواهد پروژه را اجرا کند، از محل سود پروژه اش آورده و ۱۰درصد هم از امکانات سخت افزاری و نرم افزاری خودش (ماشین آلات، دفتر مرکزی، امکانات، نیروی انسانی...) بیاورد، که جمعا ۲۰ درصد می شود. صندوق توسعه ملی نیز به این شرکت ها در این پروژه ۳۰درصد تسهیلات ارزی با نرخ حداقلی و تضمین کارفرمای مربوطه اعطا کند. (البته تضمین را سخت نکنند که این پروژه غیر عملیاتی بشود.)

تا اینجا می شود ۵۰ درصد، ۵۰ درصد هم سهم دولت بابت آورده خودش است. ۳۰درصد آن را بانک ها تسهیلاتی که به یک سری صنایع مونتاژ و دیربازده می دهند را به این پروژه ها اختصاص دهند سودآوری بیشتری برایشان دارد. ۲۰ درصد مابقی را هم دولت، بانک‌های عامل را موظف کند تسهیلات بدهند. شاید برخی کارشناسان بگویند این پروژه با قیمت تمام شده اقتصادی نیست، یعنی مردم قدرت خرید و قدرت استفاده نداشته باشند. در آنجا سهم ۵۰ درصد بخش خصوصی را دولت سوبسید بدهد. این سوبسید از کجا حاصل بشود؟ از صرفه جویی در ارز و غیره. به هر حال با اشتغال زایی که برای هزاران نفر با این تحولی که در صنعت راه سازی و حمل و نقل ریلی، درون شهری و برون شهری و فعال سازی کارخانجات وابسته انجام می شود، از این رکود خارج می شویم و علاوه بر رونق اقتصادی، برای جوانان هم شغل ایجاد می کنیم. این طرح اشتغالزایی که نیاز کشور است می بایست قابل توجه نمایندگان محترم مجلس که می خواهند بودجه را تصویب کنند قرارگیرد.

جاده های موجود، کشش لازم را ندارد. ما جزو شرکت هایی هستیم که خودمان آمادگی داریم حتی بزرگترین پروژه ها را به این نحو اجرا کنیم. این پروژه ها زیان ده هم نیستند. چون خود مردم از آن استفاده می کنند. این طرح ایمنی مردم را در جاده ها تامین می کند و علاوه بر صرفه جویی در سوخت، استهلاک ، زمان و منابع مالی کشور، اشتغال زایی به همراه دارد. همچنین با سرمایه گذاری روی نیروی انسانی متخصص که در این پروژه ها تجربیات فراوانی کسب می کنند، در آینده انقلابی در صنعت احداث به پا می شود. فقط دولت بایستی، پروژه های عمرانی را به هیچ عنوان خودش شروع نکند، مگر زیر ساخت هایی که ویژگی های خاص خودش را دارد. این پروژه ها باید خودکفا شوند. اگر هم می خواهد پروژه ای را اجرا کند که درآمدزا نیست۵۰درصد به بخش خصوصی سوبسید بدهد. دیگر مانعی برای این کار نمی ماند. در برخی موارد هم دولت می تواند کمک های شایانی بکند، اگر ماشین آلات تخصصی و ساختمانی بیشتری نیاز بود، با توجه به مزایای برجام از منابع جهانی، با اقساط بسیار بلند مدت تهیه کند و سهم آورده ۵۰ درصد خودش بابت اجرای کل این پروژه ها باشد.

این طرح مصداق بارز اقتصاد مقاومتی است، میزان سرمایه در گردش ما فراوان است، نیروی انسانی متخصص داریم که با این طرح فعال می شوند. فقط یک عزم ملی نیاز است تا برای سال آینده این طرح ها را فعال کنیم. همچنین در خصوص مشارکت مردمی، همانند طرح های موفق سال های اخیر می توان برای تامین مالی پروژه اوراق منتشر کرد. با اطلاع رسانی عمومی برخی از افراد هم به صورت داوطلبانه یارانه ۴۵ هزار تومانی خود را در این پروژه های ملی اوراق خریده و سرمایه گذاری کنند. با این روش پول های کوچک سرگردان را به سرمایه های بزرگ تبدیل می کنیم و با آن چندین پروژه بزرگ انجام دهیم. در پایان یادآور می شوم با این طرح اشتغالزایی بسیاری ایجاد می کنیم زیرا در امر جاده سازی که کارخانه برای تولید شن و ماسه، قطعه سازی صنایع وابسته، تولید قیر، تولید آسفالت، سنگ شکن، تونل سازی و... می خواهد، صنعت عظیمی به راه می افتد. به طور مثال: ۴ هزار نفر ۲۴ ساعته به صورت مستقیم برای اجرای خط ۶ مترو کار می کنند و حتی اشتغالزایی غیر مستقیم که صنایع دیگر را به کار می گیرد، خیلی بیشتر است.

پیشنهادی برای تحول در صنعت احداث