زینب موسوی
عضو گروه خبر

بررسی لایحه برنامه ششم توسعه اوایل این هفته در شرایطی به صحن علنی مجلس رفت و به تصویب رسید که غالب نمایندگان مجلس ازجمله فراکسیون‏های شاخص به دلایل متعدد با آن مخالف بودند؛ جالب آنکه مدافع دولتی آن یعنی رئیس سازمان برنامه و بودجه هم صریحا به مخالفت با لایحه پرداخت. با این حال از دولتی‌ها گرفته تا مجلسی ها، روز یکشنبه به‌دلیل آنچه «ناچاری» می‌خواندند، به دفاع از کلیات آن پرداخته و رأی موافق دادند. این همان لایحه‏ای است که از ابتدای تقدیم به پارلمان با انتقادهایی از سوی نمایندگان مجلس همراه بود و همین انتقادها در کنار جایگزینی نمایندگان مجلس دهم به جای مجلس نهم، دولتی‏ها را بر آن داشت تا لایحه اصلاحی برای برنامه ششم را به مجلس تقدیم کنند. با این همه، با وجود آنکه مجلسی‏ها در ابتدا، دولت یازدهم را برای ارسال این لایحه به مجلس به باد انتقاد گرفته بودند، اما آنچه یکشنبه در صحن علنی به محور اصلی مخالفت‏ها تبدیل شد، تغییر لایحه دولت در کمیسیون تلفیق برنامه ششم بود؛ موضوعی که از منظر بسیاری از نمایندگان مخالف کلیات این لایحه و نیز دولتی‏ها، از اختلاف نظر فاحش میان نظر دولت و مصوبه کمیسیون تلفیق حکایت دارد که اجرایی شدن برنامه ششم را با مشکل روبه‏رو و هزینه‌های اضافی را به دولت تحمیل می‏کند. کش و قوس‌های دولت و مجلس و نارضایتی از برنامه ششم توسعه از یک سو و نظر صاحب‌نظران اقتصادی از سوی دیگر، نقاط ضعف این برنامه را آشکارتر می‌کند. تجارب جهانی و همچنین نوع خروجی برنامه‏های جامع و بلند‏مدت، این سبک از برنامه‏ریزی را منسوخ کرده است. صاحب‌نظران، ناکارآمدی در رسیدن به اهداف برنامه‏های جامع و همچنین تغییرات پر‏شتاب جهانی را از جمله دلایل منسوخ شدن این روش برنامه‏ریزی برمی‌شمرند