زنان اصفهانی بیشتر والیبال و فوتبال دوست دارند

اقتصاد ورزش در کشور ایران به معنای واقعی، دچار ضعف‌های بسیار است. با این حال، می‌توان ورزش‌های فوتبال، والیبال، بسکتبال و حتی تنیس آقایان را در زمره ورزش‌هایی قلمداد کرد که اقتصادی نصفه و نیمه دارند. شرایط اما در ورزش بانوان کاملاً متفاوت است و به نظر می‌رسد ورزش بانوان در کشور ما با چیزی به نام اقتصاد، سرمایه‌گذاری و اسپانسر کاملاً بیگانه است. کتایون اشرف، متولد ۱۳۴۷ در تهران اگرچه اصالتاً شیرازی است اما دوران ابتدایی را در شهرهای قوچان و اصفهان سپری کرده و امروز خود را یک اصفهانی می‌داند. او از دانشگاه اصفهان موفق به دریافت مدرک کارشناسی رشته زبان انگلیسی شده و پس از فارغ‌التحصیلی در آموزش و پرورش اصفهان به عنوان معلم فعالیت می‌کند اما به‌خاطر ورود به دنیای ورزش از اوان کودکی و اخذ مدرک فوق لیسانس در رشته تربیت بدنی، سال‌ها نیز در نقش یک معلم ورزش فعالیت کرده و آشنایی خوبی با ورزش بانوان دارد. سرمربی تیم ملی اسلالوم ایران که سال‌ها در ورزش حضور داشته، در حال حاضر رییس کمیته اسلالوم فدراسیون قایقرانی است و دغدغه‌های بسیاری درباره ورزش بانوان و اقتصاد آن دارد که می‌خوانید:

در شرایطی که اقتصاد فوتبال در کشور ما نسبتاً در حال پیشرفت است، سایر رشته‌ها و به خصوص ورزش بانوان چیزی به نام اقتصاد ندارند. نظرشما چیست؟

متأسفانه به دلایلی پیشرفت در ورزش بانوان کمتر اتفاق می‌افتد و اگر چنین می شد، از نظر اجتماعی برای بانوان ما و از نظر بین‌المللی برای شناخت کشور ایران بهترین نتیجه را به دنبال داشت. با این حال این اتفاق بسیار اندک می‌افتد و یکی از مصداق‌های آن رشته ورزشی ما اسلالوم در آب‌های خروشان است که امروز بانوان ما در آن حضور فعال دارند. به نظرم امروز برای همه جای دنیا بسیار جذاب است که می‌بینند زنان ایرانی در یک کشور به نام ایران و درون خاورمیانه مبادرت به چنین ورزشی می‌کنند. امروز حضور بانوان ما در ورزشی مانند قایقرانی بسیار جالب توجه و بی‌همتاست که این اتفاق می‌تواند برای سرمایه‌گذاران کشور جذاب و جالب توجه باشد. با این حال، متأسفانه سرمایه‌گذاران آنگونه که باید به سمت این ورزش‌ها حرکت نمی‌کنند و این در حالی است که در ورزش قایقرانی ما، حجاب ایرانی - اسلامی بسیار مورد توجه قرار دارد و می‌تواند برای همگان سرمشق باشد.

چرا اسپانسرها آنچنان در این زمینه تلاش نمی کنند؟ دولت مقصر است یا اسپانسرها؟

درباره برخی امور دولت چندان مقصر نیست زیرا در آن دخالتی ندارد. بهترین کار دولت این است که اجازه داده بانوان در این رشته فعالیت کرده و حضور برون مرزی داشته باشند. با این حال، در این زمینه اسپانسرها توجه لازم را نشان نمی‌دهند. من صدها بار از خودم سئوال پرسیدم چه عاملی سبب شده که اسپانسرها در کشور ما به ورزشی مانند فوتبال جذب می‌شوند و به سمت ورزش ما نمی‌آیند. چون در تمام دنیا ورزش‌های ماجراجویانه به خصوص ورزش‌ آب‌های خروشان و اسکی مورد توجه رسانه‌ها و اسپانسرها قرار دارد و مسابقاتی بزرگ و در سطح بالا برگزار می‌شود. امروز شرکت‌های بسیار بزرگ دنیا به این ورزش‌ها توجه نشان می‌دهند و ورزش‌های ماجراجویانه جزو پرطرفدارترین ورزش‌های جهان به شمار می‌روند.نمی‌دانم دلیل این موضوع چیست و شاید دلیل آن باشد که اسپانسرها تصور می‌کنند مردم ایران کلاً زیاد ماجراجو نیستند و ریسک را زیاد دوست ندارند!

البته در بقیه رشته‌ها نیز چنین شرایطی حاکم است. اصلاً در ورزش بانوان ما چیزی به اسم اسپانسر وجود دارد؟!

نه. من اصلاً نشنیده‌ام که یک باشگاه در ورزش بانوان با اسپانسرهای خوبی وارد مذاکره شود و اگر بوده، تعدادش اندک و انگشت شمار است. به نظرم این موضوع جای کار دارد زیرا اسپانسرها به دنبال جذابیت هستند و آنها به دنبال آن هستند که همه مارک آنها را ببینند و مورد توجه قرار دهند. نباید فراموش کنیم که در همه جای دنیا، ورزش بانوان پربیننده است و این موضوع در ایران نیز به میزان قابل توجهی وجود دارد اما نمی‌دانم چرا در کشور ما اسپانسرها ورزش بانوان را فرصتی برای پیشرفت اقتصادی خود نمی‌دانند. بارها شده در کشورهای مختلفی حاضر شده‌ام که مجلات خارجی و شبکه‌های مختلف در این کشورها برای مصاحبه با ما وارد مذاکره می‌شوند اما همیشه سوالم این بوده که چرا مارک یک برند مطرح روی لباس من نیست تا بتوانم با استفاده از آن، درآمدزایی کرده و یا برندسازی کنم. من در ده‌ها کشور دنیا حاضر شده‌ام اما متأسفانه در مصاحبه‌ها و مقالات مختلفی که از ما منتشر شده، حاوی پیام یا اسپانسر و تبلیغ خاصی نبوده‌ایم.

برخی عنوان می‌کنند که ورزش قایقرانی و به خصوص اسلالوم یا دیگر رشته‌های آن، به قشر خاصی با درآمدهای بالا تعلق دارد. آیا این موضوع تأثیری در فرار اسپانسرها از سرمایه‌گذاری در آن دارد؟

این مسئله حقیقت ندارد اما دلیل این برداشت آن است که قایق‌های اسلالوم را هنوز کسی به صورت شخصی ندارد و اتفاقاً این ورزش بسیار ارزان قیمت است و تنیس و سوارکاری نسبت به آن، هزینه‌های بسیار بیشتری را به دنبال دارد.

بانوان اصفهانی بیشتر به کدام رشته‌های ورزشی متمایل هستند؟

من ورزش را با کانوپولو شروع کردم اما به نظرم بانوان چه در اصفهان و چه در ایران کم ورزش می‌کنند و این مسئله تنها مخصوص به اصفهان نیست. با یک نگاه کلی می‌توان متوجه شد کلاً بانوان در همه جای ایران آنگونه که باید ورزش نمی‌کنند و در این زمینه فرهنگ‌سازی‌های لازم صورت نگرفته است. با این حال، در شهری مانند اصفهان به واسطه وجود رودخانه زاینده‌رود، ورزشی نظیر قایقرانی برای بانوان وجود داشت اما متأسفانه با خشکی رودخانه، این موضوع هم رو به کمرنگ شدن رفت. متأسفانه امروز خانم‌های ما کمتر به سمت ورزش سوق داده می‌شوند و به نظرم این موضوع به فرهنگ‌سازی‌های لازم باز می‌گردد. این روزها خانواده‌های ما چندان متوجه ارزش ورزش و اینکه ورزش بانوان چقدر می‌تواند به خانواده‌های ما کمک کند، نشده‌اند. اگر بخواهیم جنبه‌های مختلف ورزش را مد نظر قرار دهیم، باید بگویم که یکی از مهم‌ترین جنبه‌های آن، اقتصاد است زیرا با ورزش می‌توان به اهداف اقتصادی دست پیدا کرد. در حال حاضر تعداد بانوان ورزشکار ما بسیار اندک است و می‌طلبد که مسئولان کشور با یک برنامه‌ریزی مناسب، مدون و تنظیم‌شده، در این باره اقدامات مختلفی صورت دهند.

با یک مقایسه کلی، از نظر شما این تعداد معدود بانوان اصفهانی، کدام ورزش‌ها را دوست دارند؟

من سال‌ها معلم ورزش بودم و به نظر من آنچه در مدارس برای دختران ما جذابیت دارد، ورزش‌هایی نظیر والیبال و فوتبال بود و این ورزش‌ها به خاطر تبلیغات و علاقه خانواده‌ها و گرایش آقایان به آن، مورد توجه بانوان ما است. البته می‌توان گفت ورزشی مانند شنا هم جزو ورزش‌هایی است که بچه‌های ما علاقمندی بسیاری به آن دارند اما والیبال و فوتبال، از ورزش‌های پرطرفدار خانم‌ها به شمار می‌روند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که تبلیغات و خواسته خانواده‌ها در زمینه انتخاب یک رشته ورزشی به خصوص در بانوان، نقش موثری دارد و اینجاست که جایگاه رسانه‌ها در گرایش بانوان به یک ورزش، مورد توجه قرارمی‌گیرد.