خلق گندمی یا برنجی
بهزاد بهمن‌نژاد تحقیقات اخیر نشان می‌دهد تغذیه غالب اجداد افراد، بر روحیه فعلی آنها اثرگذار است. براساس این تحقیقات، فرهنگ استقلال و فعالیت‌های فردی، مشابه آنچه در غرب مشاهده می‌شود می‌تواند به نوع خوراک غالب آنها، یعنی گندم مربوط شود. این در حالی است که اقلیم‌های مصرف‌کننده برنج، با رفتارهای مشارکتی و وابستگی به یکدیگر خو گرفته‌اند. یکی از این تحقیقات، در شمال و جنوب چین انجام شد که به ترتیب کشت گندم و برنج در آنها انجام می‌شود. نتایج حاصل از این مطالعات تفاوت‌های رفتاری را میان این افراد نشان می‌دهد؛ در واقع، مردم شمالی (گندم) بی‌تعارف‌ترند و وابستگی کمتری به عرف‌های دست و پاگیر دارند، در حالی که مردم جنوب چین (برنج) بیشتر به یکدیگر وابسته‌اند و نسبت به دوستان خود وفاداری بیشتری دارند. همچنین، افرادی که در شمال زندگی می‌کنند ذهن تحلیلگری داشتند، در حالی که ذهن مردم جنوب کشور بیشتر براساس تصمیمات عمومی شکل گرفته است. علت این امر در تفاوت بین کشت گندم و برنج است؛ در واقع، کشت برنج نیازمند زمان و مشارکت کارگران بیشتری نسبت به کشت گندم است. همچنین، برنج جهت آبیاری نیاز دارد تا آب بین کشاورزان به اشتراک گذاشته شود، بنابراین، کشاورزان مجبور بودند با یکدیگر تعامل بیشتری داشته باشند. این در حالی است که کشت گندم، به آب و هوا و مهارت شخصی افراد وابسته است؛ بنابراین ریشه اختلاف در ویژگی‌های این افراد در نوع تغذیه آنها است.