گزارش سفر به نپال و پیمایش تا بیس کمپ اورست
همراه با همسفران اورست
برای صعود به قله اورست تنها رسیدن پای این قله و آغاز صعود لازم نیست بلکه هر کسی که قصد فتح این قله را دارد باید بداند که سفری طولانی در پیش دارد سفری که به‌ناچار با گذر از یکی از کشورهای اطراف که در مجاورت رشته کوههای هیمالیا قرار دارند؛ به انجام می‌رسد. کاتماندو
برای رسیدن به این شهر رنگارنگ از شرکت هواپیمایی قطرایرویز (رفت و برگشت هر نفرحدود هشتصدهزار تومان ) برای ۱۲ مهرماه بلیت تهیه کردیم. ساعت ۱۲:۳۰ از تهران حرکت کرده و پس از توقفی کوتاه در «فرودگاه دوحه» ساعت ۲۲:۳۰ همان روزبه وقت نپال به کاتماندو رسیدیم.
برای رسیدن به این شهر رنگارنگ از شرکت هواپیمایی قطرایرویز (رفت و برگشت هر نفرحدود هشتصدهزار تومان ) برای ۱۲ مهرماه بلیت تهیه کردیم. ساعت ۱۲:۳۰ از تهران حرکت کرده و پس از توقفی کوتاه در «فرودگاه دوحه» ساعت ۲۲:۳۰ همان روزبه وقت نپال به کاتماندو رسیدیم.
برای صعود به قله اورست تنها رسیدن پای این قله و آغاز صعود لازم نیست بلکه هر کسی که قصد فتح این قله را دارد باید بداند که سفری طولانی در پیش دارد سفری که به‌ناچار با گذر از یکی از کشورهای اطراف که در مجاورت رشته کوههای هیمالیا قرار دارند؛ به انجام می‌رسد. کاتماندو
برای رسیدن به این شهر رنگارنگ از شرکت هواپیمایی قطرایرویز (رفت و برگشت هر نفرحدود هشتصدهزار تومان ) برای ۱۲ مهرماه بلیت تهیه کردیم. ساعت ۱۲:۳۰ از تهران حرکت کرده و پس از توقفی کوتاه در «فرودگاه دوحه» ساعت ۲۲:۳۰ همان روزبه وقت نپال به کاتماندو رسیدیم. پس از اخذ ویزا در سالن فرودگاه با تاکسی (پانصد روپیه) به هتل Tamel Eco Resort که از چند روز قبل به همراه دو عدد بلیت هواپیما برای رفت و برگشت از کاتماندو به لوکلا توسط شرکت توریستی Adventure Great Himalaya Treks & Expedition رزرو شده بود رفتیم. این هتل نیز مانند بسیاری از هتل‌های دیگر به همراه فروشگاه‌های ورزشی فراوان، در خیابان شلوغ و پر از رنگ Tamel واقع شده است. صبح روز ۱۳ مهر به دفتر شرکت توریستی مذکور رفته و از مدیر آنجا به نام Babu که از طریق یک از شبکه‌های اجتماعی با ایشان آشنا شده بودیم، بلیت‌های پرواز لوکلا را به همراه ۲ عدد مجوز ورود به منطقه Sagarmata National Park Sagarmata یا سر آسمان، نام بومی اورست می‌باشد) دریافت کردیم و بقیه آن روز را به خرید وسایل مورد نیاز مانند یک سیمکارت موبایل به مبلغ ۳۰۰ روپیه و دیدن Tamel Way زیبا با معابد رنگارنگش گذراندیم.
ساگارماتا نشنال پارک
ساگارماتا (Sagarmatha) یعنی سر آسمان، نام نپالی اورست است. این برنامه در حقیقت زیباترین بخش سفر و یک راهپیمایی از میان جنگل‌های زیبا و دامنه کوههای سر به فلک کشیده و عبور پیاپی از روی رودخانه‌‌های خروشان تا پای اورست به طول بیش از 60 کیلومتر است. شروع پیمایش از آبادی زیبای لوکلا است. چون هیچ‌گونه جاده‌ای بین کاتماندو و لوکلا وجود ندارد، لذا برای رسیدن به لوکلا باید یا پیاده که خود یک هفته زمان می‌برد یا با هواپیماهای 15 نفره مسیر را پیمود. 3 شرکت هوایی به نام‌های: تارا ایرلاین و یتی ایرلاین و اَگنی ایرلاین، کار جابه‌جایی گردشگران در این مسیر را برعهده دارند. ساعت حرکت ما 8 صبح روز 14 مهر با هواپیمایی از اَگنی ایرلاین بود و با تکمیل شدن ظرفیت پانزده نفره، 5 دقیقه زودتر از زمان مقرر هواپیما پرواز کرد و اوج هیجان را به هنگام زمین نشستن هواپیما در فرودگاه لوکلا تجربه کردیم. زمان پرواز 30 دقیقه است. ارتفاع لوکلا 2850 متر بوده و دارای تعداد زیادی لژ و فروشگاه است. از جمله دیدنی‌های این آبادی زیبا فرودگاه منحصر بفرد آن و یک مدرسه است که به همت سرادموند هیلاری* ایجاد شده، است. ما پس از رسیدن به لوکلا و آماده‌سازی کوله هایمان ساعت 9 صبح حرکتمان را شروع کردیم. مسیر حرکت پر تردد و مشخص بود و پس از 2 ساعت راهپیمایی و عبور از پلی معلق و فلزی روی رودخانه خروشان به آبادی فاکدینگ Phakding به ارتفاع 2600 متر که با لوکلا 8 کیلومتر فاصله دارد رسیدیم. استراحتی کوتاه کرده و پس از بازدید از چند معبد به سمت بزرگترین آبادی منطقه به نام «نامچه بازار» به راه افتادیم. این مسیر دارای نشیب و فراز بسیار بوده و پس از عبور از روی پنج پل فلزی دیگر و دیدن آبادی‌های کوچکتر و طی 14 کیلومتر و در مدت حدود 6 ساعت، اندکی از شب گذشته به نامچه بازار رسیدیم. لژ Tamserku را برای اقامت اختیار کرده و پس از خوردن شام در رستوران لژ، بازگشتیم و به بستر رفتیم و به این ترتیب اولین و سنگین‌ترین روز برنامه را به انتها رساندیم.
دومین روز برنامه که برابر با ۱۵ مهر ماه بود، پس از خوردن صبحانه ساعت ۹ صبح به سمت یکی از زیباترین نقاط مسیر یعنی آبادی Tengbuche به راه افتادیم. مسیر همچنان از میان جنگل‌های انبوه می‌گذرد. پس از ۱۰ کیلومتر و ۴ ساعت نشیب و فراز و عبور از روی یک پل فلزی معلق دیگر به تنگبوچه در ارتفاع ۳۸۶۰ متری رسیدیم و در لژ Tengbuche Guest House اقامت کردیم. از ویژگی‌های دنگبوچه، وجود معبدی بزرگ و زیبا به قدمت ۵۰۰ سال و همچنین چشم‌انداز بسیار زیبایی از قله‌های تامسرکو و آمادابلام و در دووردست نوپتسه است. در دنگبوچه از اینترنت و فروشگاه خبری نیست. در ادامه گشت و گذاری و استراحتی و شامی و سپس خزیدن درون کیسه‌خواب‌ها و خوابی خوش.
صبح سومین روز برنامه یعنی 16 مهر، ساعت 9 به سوی آبادی بزرگتر به نام Dingbuche حرکت کردیم. در میانه راه از آبادی نسبتا بزرگ Pangbuche که دارای فروشگاه‌های متعدد و کافی‌نت بود عبور کردیم و با طی 10 کیلومتر و 3 ساعت و نیم به دینگبوچه به ارتفاع 4350 متر که قله‌های تامسرکو در سمت راست و آمادابلام در روبه‌رو و آیلندپیک کمی دورتر در سمت چپ خودنمایی می‌کردند، رسیدیم. در لژ Bright Star که اینترنت نیز داشت اقامت کردیم. مانند روز قبل با کمی گشت و گذار و استراحت، روز را به پایان رساندیم. 17 مهر، چهارمین روز و آخرین روز کوله‌کشی ما بود. ساعت 9 صبح از دنگبوچه به راه افتادیم، در میانه راه از آبادی کوچک Tukla گذشتیم و دیگر از آن جنگل‌های انبوه خبری نبود ولی چشم‌انداز قله‌های بلندی چون لوبوچه بر زیبایی مسیر می‌افزود و به ویژه از توکلا به بعد، عروس هیمالیا قله مخروطی شکل پوموری با 7130 متر ارتفاع بسیار دیدنی بود. پس از 8 کیلومتر و سپری کردن 3 ساعت به آبادی Lobuche با 4930 متر ارتفاع رسیدیم. لوبوچه نیز آبادی بزرگی است که دارای آب فراوان است و قله سر به فلک کشیده نوپتسه در کنار آن بسیار با ابهت و زیبا است. لوبوچه نیز آبادی نسبتا بزرگی است با تعداد زیادی لژ و چند کافی نت.
۱۸ مهر که پنجمین و آخرین روز صعود ما بود، ساعت ۶ صبح بدون خوردن صبحانه و سبکبار با دو کوله به مقصد بیس کمپ اورست در ارتفاع ۵۳۰۰ متری و قله ۵۵۴۰متری Kalapathar حرکت کردیم. ساعت ۸ صبح و طی ۶ کیلومتر به آبادی کوچک Gorakhshep که در ارتفاع ۵۱۷۰ متری و زیر قله کالاپاتار قرار دارد، رسیدیم و پس از خوردن صبحانه در یکی از رستوران‌های آبادی، ساعت ۸ و نیم به سمت بیس کمپ حرکت کردیم که با گذر از چندین پیچ و خم و عبور از روی یخچال خمبو و با طی ۵ کیلومتر و ۳ ساعت راهپیمایی به محدوده بیس کمپ رسیدیم و حدود بیست تا چادر که شاید مربوط به دو تیم می‌شدند را مشاهده کردیم و بدون استراحت به سمت گراکشب برگشتیم. ساعت یک و نیم بعد از ظهر به گراکشب رسیدیم و بدون درنگ کالاپاتار را صعود کردیم و ساعت ۳ و نیم عصر روی این قله زیبا که درست زیر قله پوموری واقع و در دوردست نمایی زیبا از قله‌های بلند اورست و لوتسه را دارد، ایستادیم و با گرفتن چند عکس به سرعت برگشتیم و بعد از خوردن دو پیاله سوپ شرپا در گراکشب، به سمت لوبوچه حرکت کردیم که با یک ساعت در تاریکی شب راه پیمودن در ساعت ۶ و نیم شب به لژ محل اقامتمان در لوبوچه رسیدیم. شامی خورده و بی‌درنگ به اتاقمان رفتیم و خوابیدیم.
ششمین روز برنامه که 19 مهر ماه می‌شد در واقع روز بازگشت بود. پس از خوردن صبحانه، ساعت 8 صبح از همان مسیر رفت، شروع به بازگشت نمودیم و ساعت 3 عصر به Tengbuche رسیده و شب را همانجا ماندیم.
در هفتمین روز یا ۲۰ مهر باز صبح ساعت ۸ حرکت کردیم و پس از گذر از نامچه بازار ساعت ۷ شب به Phakding رسیدیم و در لژ Sunrise اقامت کردیم. در این روز با وجود طولانی بودن مسیر، چون ارتفاع کم می‌کردیم چندان خسته نشده بودیم. به هر حال شامی خوردیم و خوابیدیم. در هشتمین روز و برابر با ۲۱ مهر ماه، پس از طی ۳ ساعت راهپیمایی به Lukla رسیدیم و در لژ Paradise جایی گرفته و ساکن شدیم. بعد از ظهر همان روز بلیت‌های پروازمان را که برای ۲۳ مهر بود در دفتر هواپیمایی Agniair برای روز ۲۲ مهرتاییدکردیم و بقیه روز را در لوکلای زیبا به تفریح گذراندیم. آخرین روز بازگشت که نهمین روز و ۲۲ مهرماه بود، ساعت ۱۰ و نیم صبح با ساگارماتا نشنال پارک خداحافظی کرده و سوار هواپیما شدیم به سوی کاتماندو پرواز کردیم.
پوخارا
در 200 کیلومتری شمال غرب کاتماندو ودر کنار دریاچه‌ای زیبا به نام فیوا Phewa در ارتفاع 800 متری از سطح دریا قرار دارد. برای رسیدن به این شهر ساحلی هم خط هوایی وجود دارد و هم جاده‌ای جنگلی و زیبا که به موازات رودخانه‌ای خروشان امتداد دارد. ما سفر با اتوبوس را ترجیح دادیم، روز 23 مهر بلیت اتوبوس را به مبلغ 400 روپیه برای هر نفر از آژانسی که کنار هتل پوسکار که دو شب آخر اقامتمان در کاتماندو را در آنجا به سر بردیم، برای ساعت 7 صبح روز 24 مهـر خریداری کردیم. محل سوار شدن به اتوبوس نزدیک خیابان تامیـل بود، لذا با 15 دقیقه پیاده‌روی به آنجا رسیدیم و سوار اتوبوس شدیم. جالب اینکه به دلیل جاده پر پیچ و خم این 200 کیلومتر را در 7 ساعت پیمودیم و ساعت 2 عصر به پوخارا رسیدیم. از محل پیاده شدنمان تا ساحل دریاچه 15 دقیقه پیاده راه بود که رفتیم و هتلی کنار ساحل را برای اقامت دو شب در پوخارا اختیار کردیم. کرایه اتاق 2 تخته با اینترنت پرسرعت و حمام در این هتل شبی 600 روپیه برابر با ده هزارتومان بود. بعد از استقرار در هتل به کنار ساحل رفتیم و از دیدن آناپورنـا و تصویــرش در آب دریاچــه حسابی لذت بردیم. ساحل تمیز این دریاچه پراست از رستوران‌های شیک و فروشگاه‌های پر از کالا. از جاذبه‌های پوخارا به جز هوای خوب و مناظر دیدنی می‌توان به رفتینگ یا همان قایق سواری در رودخانه خروشانـی که از سمت کاتماندو جاری است و نیز پرواز با پاراگلایدر و کایت در ارتفاعات کنار دریاچه اشاره کرد. موزه کوهنوردی این شهر نیز دیدنی است.
* یکی از اولین فاتحان اورست در دهه ۱۹۵۰ میلادی
امیر و گیتی - آذر 1390
برای رسیدن به این شهر رنگارنگ از شرکت هواپیمایی قطرایرویز (رفت و برگشت هر نفرحدود هشتصدهزار تومان ) برای ۱۲ مهرماه بلیت تهیه کردیم. ساعت ۱۲:۳۰ از تهران حرکت کرده و پس از توقفی کوتاه در «فرودگاه دوحه» ساعت ۲۲:۳۰ همان روزبه وقت نپال به کاتماندو رسیدیم. پس از اخذ ویزا در سالن فرودگاه با تاکسی (پانصد روپیه) به هتل Tamel Eco Resort که از چند روز قبل به همراه دو عدد بلیت هواپیما برای رفت و برگشت از کاتماندو به لوکلا توسط شرکت توریستی Adventure Great Himalaya Treks & Expedition رزرو شده بود رفتیم. این هتل نیز مانند بسیاری از هتل‌های دیگر به همراه فروشگاه‌های ورزشی فراوان، در خیابان شلوغ و پر از رنگ Tamel واقع شده است. صبح روز ۱۳ مهر به دفتر شرکت توریستی مذکور رفته و از مدیر آنجا به نام Babu که از طریق یک از شبکه‌های اجتماعی با ایشان آشنا شده بودیم، بلیت‌های پرواز لوکلا را به همراه ۲ عدد مجوز ورود به منطقه Sagarmata National Park Sagarmata یا سر آسمان، نام بومی اورست می‌باشد) دریافت کردیم و بقیه آن روز را به خرید وسایل مورد نیاز مانند یک سیمکارت موبایل به مبلغ ۳۰۰ روپیه و دیدن Tamel Way زیبا با معابد رنگارنگش گذراندیم.
ساگارماتا نشنال پارک
ساگارماتا (Sagarmatha) یعنی سر آسمان، نام نپالی اورست است. این برنامه در حقیقت زیباترین بخش سفر و یک راهپیمایی از میان جنگل‌های زیبا و دامنه کوههای سر به فلک کشیده و عبور پیاپی از روی رودخانه‌‌های خروشان تا پای اورست به طول بیش از 60 کیلومتر است. شروع پیمایش از آبادی زیبای لوکلا است. چون هیچ‌گونه جاده‌ای بین کاتماندو و لوکلا وجود ندارد، لذا برای رسیدن به لوکلا باید یا پیاده که خود یک هفته زمان می‌برد یا با هواپیماهای 15 نفره مسیر را پیمود. 3 شرکت هوایی به نام‌های: تارا ایرلاین و یتی ایرلاین و اَگنی ایرلاین، کار جابه‌جایی گردشگران در این مسیر را برعهده دارند. ساعت حرکت ما 8 صبح روز 14 مهر با هواپیمایی از اَگنی ایرلاین بود و با تکمیل شدن ظرفیت پانزده نفره، 5 دقیقه زودتر از زمان مقرر هواپیما پرواز کرد و اوج هیجان را به هنگام زمین نشستن هواپیما در فرودگاه لوکلا تجربه کردیم. زمان پرواز 30 دقیقه است. ارتفاع لوکلا 2850 متر بوده و دارای تعداد زیادی لژ و فروشگاه است. از جمله دیدنی‌های این آبادی زیبا فرودگاه منحصر بفرد آن و یک مدرسه است که به همت سرادموند هیلاری* ایجاد شده، است. ما پس از رسیدن به لوکلا و آماده‌سازی کوله هایمان ساعت 9 صبح حرکتمان را شروع کردیم. مسیر حرکت پر تردد و مشخص بود و پس از 2 ساعت راهپیمایی و عبور از پلی معلق و فلزی روی رودخانه خروشان به آبادی فاکدینگ Phakding به ارتفاع 2600 متر که با لوکلا 8 کیلومتر فاصله دارد رسیدیم. استراحتی کوتاه کرده و پس از بازدید از چند معبد به سمت بزرگترین آبادی منطقه به نام «نامچه بازار» به راه افتادیم. این مسیر دارای نشیب و فراز بسیار بوده و پس از عبور از روی پنج پل فلزی دیگر و دیدن آبادی‌های کوچکتر و طی 14 کیلومتر و در مدت حدود 6 ساعت، اندکی از شب گذشته به نامچه بازار رسیدیم. لژ Tamserku را برای اقامت اختیار کرده و پس از خوردن شام در رستوران لژ، بازگشتیم و به بستر رفتیم و به این ترتیب اولین و سنگین‌ترین روز برنامه را به انتها رساندیم.
دومین روز برنامه که برابر با ۱۵ مهر ماه بود، پس از خوردن صبحانه ساعت ۹ صبح به سمت یکی از زیباترین نقاط مسیر یعنی آبادی Tengbuche به راه افتادیم. مسیر همچنان از میان جنگل‌های انبوه می‌گذرد. پس از ۱۰ کیلومتر و ۴ ساعت نشیب و فراز و عبور از روی یک پل فلزی معلق دیگر به تنگبوچه در ارتفاع ۳۸۶۰ متری رسیدیم و در لژ Tengbuche Guest House اقامت کردیم. از ویژگی‌های دنگبوچه، وجود معبدی بزرگ و زیبا به قدمت ۵۰۰ سال و همچنین چشم‌انداز بسیار زیبایی از قله‌های تامسرکو و آمادابلام و در دووردست نوپتسه است. در دنگبوچه از اینترنت و فروشگاه خبری نیست. در ادامه گشت و گذاری و استراحتی و شامی و سپس خزیدن درون کیسه‌خواب‌ها و خوابی خوش.
صبح سومین روز برنامه یعنی 16 مهر، ساعت 9 به سوی آبادی بزرگتر به نام Dingbuche حرکت کردیم. در میانه راه از آبادی نسبتا بزرگ Pangbuche که دارای فروشگاه‌های متعدد و کافی‌نت بود عبور کردیم و با طی 10 کیلومتر و 3 ساعت و نیم به دینگبوچه به ارتفاع 4350 متر که قله‌های تامسرکو در سمت راست و آمادابلام در روبه‌رو و آیلندپیک کمی دورتر در سمت چپ خودنمایی می‌کردند، رسیدیم. در لژ Bright Star که اینترنت نیز داشت اقامت کردیم. مانند روز قبل با کمی گشت و گذار و استراحت، روز را به پایان رساندیم. 17 مهر، چهارمین روز و آخرین روز کوله‌کشی ما بود. ساعت 9 صبح از دنگبوچه به راه افتادیم، در میانه راه از آبادی کوچک Tukla گذشتیم و دیگر از آن جنگل‌های انبوه خبری نبود ولی چشم‌انداز قله‌های بلندی چون لوبوچه بر زیبایی مسیر می‌افزود و به ویژه از توکلا به بعد، عروس هیمالیا قله مخروطی شکل پوموری با 7130 متر ارتفاع بسیار دیدنی بود. پس از 8 کیلومتر و سپری کردن 3 ساعت به آبادی Lobuche با 4930 متر ارتفاع رسیدیم. لوبوچه نیز آبادی بزرگی است که دارای آب فراوان است و قله سر به فلک کشیده نوپتسه در کنار آن بسیار با ابهت و زیبا است. لوبوچه نیز آبادی نسبتا بزرگی است با تعداد زیادی لژ و چند کافی نت.
۱۸ مهر که پنجمین و آخرین روز صعود ما بود، ساعت ۶ صبح بدون خوردن صبحانه و سبکبار با دو کوله به مقصد بیس کمپ اورست در ارتفاع ۵۳۰۰ متری و قله ۵۵۴۰متری Kalapathar حرکت کردیم. ساعت ۸ صبح و طی ۶ کیلومتر به آبادی کوچک Gorakhshep که در ارتفاع ۵۱۷۰ متری و زیر قله کالاپاتار قرار دارد، رسیدیم و پس از خوردن صبحانه در یکی از رستوران‌های آبادی، ساعت ۸ و نیم به سمت بیس کمپ حرکت کردیم که با گذر از چندین پیچ و خم و عبور از روی یخچال خمبو و با طی ۵ کیلومتر و ۳ ساعت راهپیمایی به محدوده بیس کمپ رسیدیم و حدود بیست تا چادر که شاید مربوط به دو تیم می‌شدند را مشاهده کردیم و بدون استراحت به سمت گراکشب برگشتیم. ساعت یک و نیم بعد از ظهر به گراکشب رسیدیم و بدون درنگ کالاپاتار را صعود کردیم و ساعت ۳ و نیم عصر روی این قله زیبا که درست زیر قله پوموری واقع و در دوردست نمایی زیبا از قله‌های بلند اورست و لوتسه را دارد، ایستادیم و با گرفتن چند عکس به سرعت برگشتیم و بعد از خوردن دو پیاله سوپ شرپا در گراکشب، به سمت لوبوچه حرکت کردیم که با یک ساعت در تاریکی شب راه پیمودن در ساعت ۶ و نیم شب به لژ محل اقامتمان در لوبوچه رسیدیم. شامی خورده و بی‌درنگ به اتاقمان رفتیم و خوابیدیم.
ششمین روز برنامه که 19 مهر ماه می‌شد در واقع روز بازگشت بود. پس از خوردن صبحانه، ساعت 8 صبح از همان مسیر رفت، شروع به بازگشت نمودیم و ساعت 3 عصر به Tengbuche رسیده و شب را همانجا ماندیم.
در هفتمین روز یا ۲۰ مهر باز صبح ساعت ۸ حرکت کردیم و پس از گذر از نامچه بازار ساعت ۷ شب به Phakding رسیدیم و در لژ Sunrise اقامت کردیم. در این روز با وجود طولانی بودن مسیر، چون ارتفاع کم می‌کردیم چندان خسته نشده بودیم. به هر حال شامی خوردیم و خوابیدیم. در هشتمین روز و برابر با ۲۱ مهر ماه، پس از طی ۳ ساعت راهپیمایی به Lukla رسیدیم و در لژ Paradise جایی گرفته و ساکن شدیم. بعد از ظهر همان روز بلیت‌های پروازمان را که برای ۲۳ مهر بود در دفتر هواپیمایی Agniair برای روز ۲۲ مهرتاییدکردیم و بقیه روز را در لوکلای زیبا به تفریح گذراندیم. آخرین روز بازگشت که نهمین روز و ۲۲ مهرماه بود، ساعت ۱۰ و نیم صبح با ساگارماتا نشنال پارک خداحافظی کرده و سوار هواپیما شدیم به سوی کاتماندو پرواز کردیم.
پوخارا
در 200 کیلومتری شمال غرب کاتماندو ودر کنار دریاچه‌ای زیبا به نام فیوا Phewa در ارتفاع 800 متری از سطح دریا قرار دارد. برای رسیدن به این شهر ساحلی هم خط هوایی وجود دارد و هم جاده‌ای جنگلی و زیبا که به موازات رودخانه‌ای خروشان امتداد دارد. ما سفر با اتوبوس را ترجیح دادیم، روز 23 مهر بلیت اتوبوس را به مبلغ 400 روپیه برای هر نفر از آژانسی که کنار هتل پوسکار که دو شب آخر اقامتمان در کاتماندو را در آنجا به سر بردیم، برای ساعت 7 صبح روز 24 مهـر خریداری کردیم. محل سوار شدن به اتوبوس نزدیک خیابان تامیـل بود، لذا با 15 دقیقه پیاده‌روی به آنجا رسیدیم و سوار اتوبوس شدیم. جالب اینکه به دلیل جاده پر پیچ و خم این 200 کیلومتر را در 7 ساعت پیمودیم و ساعت 2 عصر به پوخارا رسیدیم. از محل پیاده شدنمان تا ساحل دریاچه 15 دقیقه پیاده راه بود که رفتیم و هتلی کنار ساحل را برای اقامت دو شب در پوخارا اختیار کردیم. کرایه اتاق 2 تخته با اینترنت پرسرعت و حمام در این هتل شبی 600 روپیه برابر با ده هزارتومان بود. بعد از استقرار در هتل به کنار ساحل رفتیم و از دیدن آناپورنـا و تصویــرش در آب دریاچــه حسابی لذت بردیم. ساحل تمیز این دریاچه پراست از رستوران‌های شیک و فروشگاه‌های پر از کالا. از جاذبه‌های پوخارا به جز هوای خوب و مناظر دیدنی می‌توان به رفتینگ یا همان قایق سواری در رودخانه خروشانـی که از سمت کاتماندو جاری است و نیز پرواز با پاراگلایدر و کایت در ارتفاعات کنار دریاچه اشاره کرد. موزه کوهنوردی این شهر نیز دیدنی است.
* یکی از اولین فاتحان اورست در دهه ۱۹۵۰ میلادی
امیر و گیتی - آذر 1390
ارسال نظر