هیجان «مجانی»؟

گروه ورزش: در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات فوتبال ایران، حضور کمرنگ تماشاگران در استادیوم‌ها است. فرقی هم نمی‌کند در مورد تهران و ورزشگاه آزادی حرف می‌زنیم، یا جایی مثل ورزشگاه یادگار امام تبریز که تا همین چند سال پیش هر هفته مملو از جمعیت می‌شد. امروز همه سکوها خالی است و فوتبال کشورمان با چنان وضعیت رقت‌باری دست به گریبان شده که مثلا وقتی برای بازی پرسپولیس و استقلال صنعتی خوزستان ۴۰ هزار نفر راهی ورزشگاه می‌شوند، موجی از حیرت و تحسین نسبت به این مساله ایجاد می‌شود! سال‌های سال فوتبال ایران به تماشاگران پرشمارش بالیده و از آنها به‌عنوان سرمایه‌های اصلی‌اش یاد کرده است. طبیعی است که حالا تنزل تعداد تماشاگران در کشورمان و رسیدن آن به آمار کشورهایی همچون قطر و امارات، اتفاقی دردناک و تاثربرانگیز تلقی شود. این روزها همه جا بحث در مورد همین مساله است؛ از حاشیه مجلس شورای اسلامی تا برنامه نود!

پیشنهاد عجیب به شهرداری تهران

استقبال نسبتا خوبی که از بازی پرسپولیس و استقلال صنعتی خوزستان به عمل آمد، باعث شد تا یک بار دیگر ایده کاهش نرخ بلیت‌های ورودی به ورزشگاه آزادی جدی گرفته شود. در بازی مزبور، تماشاگران می‌توانستند مسابقه را از طبقه دوم به‌طور رایگان تماشا کنند و حالا چراغ سبز مردم به این طرح باعث شده عده‌ای به فکر اجرای برنامه‌های مشابه بیفتند. مثلا مقداد نجف‌نژاد که رئیس فراکسیون ورزش مجلس شورای اسلامی است، از طریق خبرگزاری تسنیم پیشنهاد عجیبی را با شهردار تهران در میان گذاشته است: «از قالیباف به خاطر اظهارات اخیرش در مورد پرسپولیس و استقلال تشکر می‌کنم، اما به ایشان پیشنهاد می‌دهم با توجه به مشکلات زیادی که برای رفتن جوانان به ورزشگاه‌ وجود دارد، شهرداری بلیت برخی از بازی‌های استقلال و پرسپولیس را خریداری کند تا تماشاگران رایگان به ورزشگاه رفته و شاهد بازی‌ تیم‌های محبوب خود باشند. با توجه به اینکه برای جوانان بیکار سخت است که بلیت تهیه کرده و به ورزشگاه بروند، این پیشنهاد را به قالیباف می‌دهم که اگر شهرداری نمی‌تواند بلیت تمام مسابقات را خریداری کند، حداقل بلیت چند بازی را خریداری کرده تا بار دیگر شور و هیجان به ورزشگاه‌ بازگردد. اگر شهرداری این سرویس را در اختیار تماشاگران قرار دهد، جذابیت‌های فوتبال افزایش می‌یابد.»

نگرانی کاپیتان استقلال

دوشنبه‌شب این هفته مهدی رحمتی میهمان برنامه نود بود که بحث کاهش تعداد تماشاگران به گفت‌وگوی او و عادل فردوسی‌پور نیز کشیده شد. کاپیتان استقلال در مورد اینکه چرا مردم از مسابقات استقبال نمی‌کنند و مثل سابق راهی استادیوم‌ها نمی‌شوند، اولویت را به مشکلات اقتصادی داد: «در حال حاضر اگر یک نفر بخواهد به استادیوم آزادی بیاید و مسابقه‌ای را از نزدیک تماشا کند و برگردد، چیزی حول و حوش ۷۰ تا ۸۰ هزار تومان هزینه برای وی در بر خواهد داشت که پرداخت آن از عهده هر کسی ساخته نیست.» اگرچه در مجموع ادعاهای رحمتی قابل تامل به نظر می‌رسد، اما کاپیتان استقلال احتمالا در محاسبه رقم هزینه‌ها برای تماشای یک بازی از نزدیک، دچار اشتباه شده است!

آیا مشکل از «پول» است؟

رویکرد فعلی منتقدان طوری است که به نظر می‌رسد آنها روی گران بودن بهای ورود به استادیوم‌ها به اجماع رسیده‌اند؛ اما آیا واقعا قیمت بلیت ورزشگاه‌ها در ایران بالا است؟ تقریبا در همه استادیوم‌های ایران قیمت بلیت ورودی ۵ هزار تومان یا کمتر از آن است. در مورد استادیوم آزادی، این بها بسته به اینکه کارت الکترونیکی تهیه شده باشد یا نه، بین ۵ تا ۱۸ هزار تومان متغیر است. به‌طور کلی بعید به نظر می‌رسد که با وجود همه مشکلات اقتصادی که مردم کشورمان با آن دست به گریبان هستند، چنین ارقامی نقش حیاتی ایفا کند. به‌عنوان مثال اگر کسی حتی بدون کارت الکترونیکی قصد داشته باشد بلیت طبقه بالا را تهیه کند، فقط باید ۷ هزار تومان بپردازد؛ آیا این عدد آنقدر بزرگ هست که حذفش در همین مسابقه اخیر، باعث هجوم مردم به ورزشگاه آزادی شده باشد؟ فراموش نکنیم وقتی ورود به ورزشگاه در مسابقه‌ای مجانی می‌شود، تنها بهای بلیت از هزینه‌های هواداران کسر خواهد شد و بقیه مخارج مثل رفت‌وآمد و خورد و خوراک به قوت خود باقی است. در این شرایط بعید است رایگان شدن ورود به ورزشگاه‌ها، یک عامل منطقی اقتصادی برای بازگشت مردم روی سکوها تلقی شود. شاید هم به قول عادل فردوسی‌پور همین هیجان مواجهه با عبارت «مجانی» است که برخی از مردم را پای کار می‌کشاند؛ حالا چه در استادیوم‌ها، چه در طرح اولیه سلام سینما!

تشریفات زاید

یک فرضیه دیگر هم هست که البته کمتر به آن توجه می‌شود؛ اینکه رایگان شدن ورود مردم به ورزشگاه‌ها به معنای حذف تشریفات زاید دسترسی به سکوها است؛ جایی که می‌شود بدون خرید اینترنتی و کارت ملی و بلیت الکترونیکی، مثل سال‌های نه‌چندان دور راحت و آسان به استادیوم رسید و فوتبال تماشا کرد. کافی است به همزمانی ریزش شدید تماشاگران با آغاز طرح بلیت‌فروشی الکترونیکی توجه کنیم تا خیلی از مسائل روشن شود. بدیهی است که کسی نمی‌تواند با رفتن به سمت بلیت‌فروشی اینترنتی مخالفت کند، اما این کار اصول و ملاحظاتی داشت که رعایت نشدنش، به کلی مردم را از استادیوم‌ها فراری داده است.