تلاش برای پایین آوردن قیمت فوتبال در ایران بیهوده به نظر می‌رسد. تلاشی که بعضا تبلیغاتی است و تنها برای نشان دادن وجود نیت برای جلوگیری از ریخت و پاش‌های مالی در فوتبال صورت می‌گیرد. اما خبرگزاری مهر درگزارشی با مقایسه هزینه‌ها در فوتبال ایران با آسیا به این نتیجه رسیده که این اعداد هرگز برای پیشرفت فوتبال کافی نخواهد بود و اتفاقا درآمدهای فوتبال می‌تواند این هزینه‌ها را جبران کند.

هزینه‌های بالای باشگاهداری

ابتدای سال گذشته این تلاش‌ها با اعلام سقف قراردادها توسط امیررضا خادم و سازمان لیگ به اوج رسید، حتی پیش از آن و درست در کورس قهرمانی لیگ‌برتر با افشای لیست دستمزدهای بازیکنان و مربیان جنجال‌ساز شد و سرآغازی بر نمایش صرفه‌جویی لقب گرفت. اما در عمل خیلی زود همه متوجه شدند که امکان ندارد استقلال و پرسپولیس و سپاهان و تراکتورسازی را با آن مبالغ اعلام شده اداره کرد. هزینه‌های جاری مثل آب، برق، تلفن، اینترنت، دارو، غذا، آژانس‌های روزانه، تهیه اثاثیه، اجاره و نگهداری زمین چمن، ساخت‌وسازهای روزمره، کرایه اتوبوس‌ها در شرایط مختلف، بلیت هواپیما برای سفرهای فراوان، رزرو هتل‌ها برای بیش از پنجاه نفر عملا به خودی خود میلیاردها تومان آب می‌خورد که همین مساله موجب می‌شود سقف پانزده میلیارد تومان بیشتر به شوخی شبیه باشد تا واقعیت.

ایران ارزان‌تر از آسیا

مقایسه باشگاهداری در ایران با کشور‌های حوزه خلیج‌فارس نشان می‌دهد که باشگاه‌های ما با قیمت کمتری باشگاهداری می‌کنند. در فوتبال ایران نه خبری از دیگو مارادونای افسانه‌ای و بسیار گران قیمت است و نه خبری از امثال دونادونی و بازیکنان بزرگ اروپایی و یا آمریکای جنوبی. لیگ ایران حتی با لیگ چین هم در بسیاری از مواقع قابل مقایسه نیست و در لیگ چین هم هستند باشگاه‌هایی که بیشتر از باشگاه‌های ایران هزینه می‌کنند ودلیلش حضور امثال لیپی و آری‌هان وکاناوارو است. حتی هندوستان هم حالا با سرمایه‌گذاری و آوردن ستاره‌هایی مثل دروگبا درتلاش است سری میان سرها درآورد. از مربیگری زیکو در ژاپن بگیرید تا برسید به خرید بازیکنان برتر فوتبال دنیا در تایلند که نمونه‌اش بوریرام، حریف استقلال در آسیای ۲۰۱۳ بود و برای استقلال دردسرهای زیادی به وجود آورد.

تیم‌های ملی این کشورها که روزگاری برای فوتبال ایران زنگ تفریح محسوب می‌شدند، همگی به فوتبال ایران رسیده‌اند و در برخی موارد به نظر می‌رسد از ما عبور هم کرده باشند. اتفاقی که در درازمدت بیشتر هم خود را نشان خواهد داد.

درآمد فوتبال کجاست؟

با این حال و با وجود همه این توضیح‌ها باور عمومی بسیاری از مدیران و مردم با این گزارش مخالف است و تصور هزینه‌های زیاد برای بسیاری از مردم کاملا جا افتاده که دلیلش شاید صرف این هزینه‌ها از بودجه دولت باشد. با این وجود اما باید تاکید کرد این درست که هزینه‌کردها از جیب دولت صورت می‌گیرد؛ اما واقعیت این است که درآمدهای فوتبال هم مستقیما به جیب صدا و سیما و دولت می‌رود که چند برابر مبلغ هزینه کرد فوتبال ایران است.

کافی است مبلغ حق پخش تلویزیونی را با درآمدهای فراوان با قیمت ثانیه‌ای سه تا هشت میلیون تومان از تبلیغات تلویزیونی در شبکه‌های سه، جام جم، ورزش و تمامی شبکه‌های استانی در تمام طول سال و به هنگام پخش مسابقات و حتی بررسی فوتبال در برنامه‌های ورزشی مثل نود محاسبه کنید. عدد به‌دست آمده چنان نجومی خواهد بود که کل هزینه‌های فوتبال در آن گم است.