گروه ورزش- رسول بهروش: مسابقات مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی باشگاه‌های کشور از پنجشنبه هفته گذشته تا شنبه این هفته برگزار شد و تیم‌های صعودکننده به مرحله یک‌هشتم نهایی مشخص شدند. در شرایطی که این نخستین حضور لیگ برتری‌ها در مسابقات این فصل به شمار می‌آمد، در همین ابتدای راه بسیاری از آنان قلع‌وقمع شدند. روز پنج‌شنبه در اردبیل صبای قم حذف شد، روز جمعه فولاد و ملوان مقابل رقبایی از دسته اول و دوم شکست خوردند و روز شنبه هم سپاهان اصفهان با قبول باخت مقابل تیمی از دسته یک از گردونه این رقابت‌ها کنار رفت. حذف چهار تیم لیگ برتری و صعود بسیار دشوار تیم‌هایی مثل پدیده، راه‌آهن، پیکان و استقلال تهران بار دیگر تردیدها را در مورد کیفیت مسابقات لیگ برتر افزایش داده است. آیا واقعا وضعیت فنی این لیگ، از بقیه سطوح باشگاهی در ایران بالاتر است؟

جام شگفتی‌ها، اما نه تا این حد!

مسابقات جام حذفی در سراسر جهان با خلق اتفاقات غیرمنتظره همراه است، تا جایی که به این تورنمنت لقب «جام شگفتی‌ها» را داده‌اند. با این وجود اما باید اعتراف کرد آنچه در ایران به شکلی تشدیدشونده در حال رخ دادن است، تناسبی با استانداردهای بین‌المللی ندارد. اگر در بقیه نقاط جهان هم گاهی تیم‌های بزرگ حذف می‌شوند، اولا این مساله نسبتا نادر است و ثانیا به تفکرات مربیان و مدیران برای حضور در این قبیل مسابقات مربوط می‌شود. به‌عنوان مثال در انگلستان معمولا باشگاه‌ها در لیگ برتر و مسابقات اروپایی با تمام قوا شرکت می‌کنند، اما جام حذفی و جام اتحادیه را به بازیکنان ذخیره می‌بخشند تا آنها فرصتی برای درخشش پیدا کنند. با این وجود تیم‌های ما در ایران غالبا همه توان‌شان را برای موفقیت در جام حذفی به کار می‌گیرند تا راحت‌ترین سهمیه صعود به لیگ قهرمانان آسیا را به دست بیاورند، اما باز در عمل آنچه اتفاق می‌افتد، شگفتی‌های فزاینده است. سپاهان به‌عنوان یکی از گران‌ترین و باثبات‌ترین باشگاه‌های ایران، در حالی از تیمی مثل گل‌گهر سیرجان شکست خورد که سال گذشته هم درست در همین مرحله با قبول باخت برابر نفت آبادان از جام حذفی خداحافظی کرده بود. حالا تیم اصفهانی که در لیگ قهرمانان هم حضور ندارد، با فوجی از ستاره‌ها شرکت در مسابقات لیگ برتر را به‌عنوان تنها ماموریت باقی‌مانده پیش روی خودش می‌بیند و البته نزدیک بود این اتفاق برای استقلال هم رخ بدهد. شاگردان امیر قلعه‌نویی که پارسال روی پله پنجم لیگ برتر قرار گرفتند، در جام حذفی هم برابر مس کرمان قعرنشین شکست خوردند و اوت شدند. در حقیقت استقلال سال گذشته با پذیرش شکست برابر مس و الریان از جام حذفی و لیگ قهرمانان حذف شد، در حالی که هر دوی این تیم‌ها در پایان فصل در ایران و قطر به دسته پایین‌تر سقوط کردند! اوضاع البته برای پرسپولیس هم بهتر نبود. سرخپوشان در شرایطی برابر حریف روستایی‌شان در جام حذفی حداقل در یک ساعت آغازین بازی دچار مشکل شدند که مدافعان کارگر بنه‌گز، بارها مهاجمان حریف قدرتمندشان را در تله آفساید گیر انداختند. کنار هم قرار دادن این اتفاقات، شاید فرضیه سطح نازل لیگ برتر در ایران را تقویت کند؛ به وی‍ژه از این جهت که سال‌هاست باشگاه‌های ایرانی در مسابقات بین‌المللی به موفقیت خاصی دست پیدا نکرده‌اند. به واقع این لیگ را چگونه می‌توان «برتر» خطاب کرد، وقتی حتی لوکس‌ترین نمایندگانش در برابر تیم‌های یک یا دو دسته پایین‌تر هم مشکل دارند؟

لیگ برتر در قرق لیگ یکی‌ها

شاید آن اوایل که محمد عباس‌زاده در ترکیب پرسپولیس قرار گرفت و خوش درخشید، خیلی‌ها از او به‌عنوان یک پدیده شگفت‌انگیز یاد می‌کردند، اما حالا به مرور زمان مشخص شده این فقدان تفاوت کیفی معنادار بین لیگ برتر و لیگ یک است که باعث می‌شود مهره‌های جذب شده از دسته‌های پایین کار سختی برای بازی در این سطح نداشته باشند. طی ماه‌های گذشته بازیکنانی نظیر طارمی، نوراللهی و رمضانی به راحتی خودشان را به لیگ برتر تحمیل کرده‌اند، تا جایی که این آخری در حضور همه بزرگان استقلال گل صعود این تیم به مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی را به ثمر رساند. به نظر می‌رسد بیشتر از آنکه میهمانان تازه‌وارد لیگ برتر هنر غافلگیرکننده‌ای داشته باشند، این سطح نازل بالاترین رده مسابقات باشگاهی در ایران است که مجال درخشش را به آنها می‌دهد.