چتر تشنج روی سر پرسپولیس!

گروه ورزش- رسول بهروش: پرسپولیسی‌ها در حالی با برتری بر تیم دسته دومی کارگر بنه‌گز بوشهر توانستند به مرحله بعدی جام حذفی برسند که حتی این دیدار نه‌چندان دشوار هم حاشیه‌های خاص خودش را برای سرخپوشان به همراه داشت. اوایل نیمه دوم این بازی حمید درخشان تعویضی در ترکیب تیمش انجام داد که خیلی‌ها منتظرش بودند. به این ترتیب پیام صادقیان جای محمد عباس‌زاده را در زمین گرفت و بعد از دو ماه به میادین برگشت، اما این جابه‌جایی بیشتر از آنکه به واسطه بازگشت ستاره قرمزها جنبه به یادماندنی پیدا کند، تحت تاثیر رفتار عجیب عباس‌زاده قرار گرفت؛ جایی که پدیده لیگ سیزدهم بعد از ریختن باندهای دور دستش درون زمین، بدون هماهنگی با کادر فنی مستقیما داخل رختکن رفت. شاید از شانس بد او بود که این فرآیند به‌طور کامل توسط دوربین‌های تلویزیونی روی آنتن رفت و البته با طعنه تند گزارشگر همراه شد: «بازیکنی که تا چند سال پیش آرزو داشته سر تمرین پرسپولیس حاضر شود، حالا به این شکل به تعویضش واکنش نشان می‌دهد.» مهاجم شمالی سرخپوشان البته دقایقی بعد روی نیمکت برگشت، اما دیگر دیر شده بود و همه ماجرای اعتراض و ناخشنودی او را فهمیده بودند. حمید درخشان بعد از پایان این بازی، هم در کنفرانس مطبوعاتی و هم در مصاحبه با یک سایت خبری مدعی شد برخوردی معقول و منطقی با حرکت این بازیکن انجام خواهد داد، اما حقیقت آن است که تنها مشکل این روزهای پرسپولیس اعتراض عباس‌زاده نیست. آنچه توسط این بازیکن صورت گرفته، در حقیقت بخشی از دومینوی تشنج و نافرمانی در پرسپولیس بوده است.

سه یاغی در ترکیب اصلی!

توجه به عکس تیمی پرسپولیس قبل از شروع بازی با کارگر بوشهر می‌تواند نشان بدهد چرا بازیکنی مثل محمد عباس‌زاده به همین راحتی به خودش اجازه پرخاش می‌دهد. از بین ۱۱ نفری که کنار هم جمع شده‌اند تا آخرین بازی رسمی قرمزها را آغاز کنند، سه نفر کسانی هستند که ظرف کمتر از دو هفته گذشته برای باشگاه دردسر جدی درست کرده‌اند. میثم حسینی بعد از بازی با سپاهان مصاحبه‌ای وحشتناک انجام داد و در آن بسیاری از بازیکنان پرسپولیس و نیز کادر فنی این تیم را به باد ملامت گرفت. او بعد از این گفت‌وگوی کم‌نظیر، در تاریخ ۱۴ مهر از باشگاه کنار گذاشته شد اما تنها ۱۰ روز بعد از دریافت حکم اخراجش، در ترکیب ثابت سرخپوشان به میدان آمد! این شاید تایید بخشی از حرف‌های حسینی در همان مصاحبه معروف به حساب می‌آمد؛ جایی که او گفته بود: «در تیم ما هرکس اعتراض می‌کند فیکس می‌شود!» وقتی فرد «کنشگر» و آغازکننده غائله به این آسانی قسر در می‌رود، بدیهی است که خطر چندانی متوجه طرف واکنش نشان‌دهنده نباشد. با همین فرمول رضا نورمحمدی هم بدون توجه به مصاحبه تندش علیه میثم در ترکیب اصلی قرار گرفت تا با لبخندی ملیح کنار حسینی بایستد و عکس بگیرد. این عطوفت بی‌نظیر، در ردیف بالایی شامل حال رضا حقیقی هم شد؛ بازیکنی که در اردوی کیش بعد از درگیری با مربی دروازه‌بان‌های تیم در اختیار باشگاه قرار گرفت، اما دقیقا «هیچ» اتفاقی برایش رخ نداد. حالا شما جای عباس‌زاده؛ کدام عامل بازدارنده می‌تواند از اعتراض پرهیزتان بدهد؟

چهارشنبه توفانی قرمزها

همه حاشیه‌های پرسپولیس اما به اعتراض چند بازیکن محدود نمی‌شود. هفته گذشته حضور ناگهانی یک خواننده زیرزمینی در تمرینات پرسپولیس سروصدای زیادی راه انداخت؛ به‌ویژه که کادر فنی و سرپرست پرسپولیس هم مدعی بودند چنین میهمانی را به اردو دعوت نکرده‌اند. انتشار عکس‌های صادقیان درکنار این خواننده، ظاهرا خشم رئیس هیات‌مدیره پرسپولیس را برانگیخته، تا جایی که سیاسی چهارشنبه شب در اردوی سرخپوشان در این رابطه به بازیکن تیمش تذکر می‌دهد، اما با واکنش تند پیام روبه‌رو می‌شود. اما این موضوع مطابق انتظار تکذیب می‌شود. حمید درخشان در گفت‌وگو با کاپ در مورد وقایع چهارشنبه‌شب می‌گوید: «آن مساله روی من تاثیر داشت، نه روی بازیکنانم. هر اتفاقی رخ داده باشد من اجازه ندادم به بازیکنانم منتقل شود ولی قطعا با این مسائل برخورد می‌کنم. قرار نیست که من اسرار خانه‌ام را برای کسی تعریف کنم. آنچه آن شب اتفاق افتاد درون‌خانوادگی است. البته این مساله تمام شده است.»

این الگو موفق بود؟

حالا و چند ماه بعد از واگذاری پرسپولیس به تیم مدیریتی جدید، شاید زمان طرح این پرسش فرا رسیده باشد که این سیاست وزارت ورزش تا چه حد موفقیت‌آمیز بوده است؟ سپردن پرسپولیس به گروهی که سررشته چندانی از مدیریت ورزشی نداشتند، باعث شده است امروز یکی از محبوب‌ترین باشگاه‌های ایران با مشکلات فراوانی دست به گریبان باشد. در این تیم از یکسو رئیس هیات‌مدیره با یک عنصر مساله‌دار پای میز مذاکره می‌نشیند و هزینه و حاشیه اضافی به باشگاه تحمیل می‌کند، از سوی دیگر نماینده گروهی از طلبکاران مدعی می‌شود یکی از اعضای باشگاه از او رشوه خواسته و از جانب دیگر ستاره تیم زیر بار فشارها به جایی می‌رسد که بعد از گلزنی به یک تیم دسته دومی رو به دوربین‌ها حرکت می‌کند و به منتقدان علامت سکوت می‌دهد! آیا این همان چیزی بود که وزار ت ورزش می‌خواست؟ و مهم‌تر اینکه آیا نباید بترسیم از آنکه چنین آفت‌هایی شامل واگذاری «قطعی» سرخابی‌ها هم بشود؟ شاید برای اتخاذ این تصمیم بزرگ، بررسی‌های خیلی بیشتری لازم است.