مقایسه عملکرد ایران ؛ از گوانگجو تا اینچئون
از قدم آهسته ایران تا گام بلند قزاق‌ها
گروه ورزش- رضا خدادادی: آنچه بر ورزش ایران در بازی‌های آسیایی گذشت از زوایای متفاوتی قابل بررسی است. گرچه بسیاری از کارشناسان ورزش خروجی عملکرد موفق در این حوزه را فقط در کمیت مدال نمی‌بینند اما مقایسه تعداد و رنگ مدال‌ها همیشه و همیشه راهی برای ارزیابی مسیر پیموده شده توسط مدیران ورزش کشورو البته رشته‌های مختلف بوده است. المپیک به المپیک و تورنمنت بعد از تورنمنت. مسابقات آسیایی هم مهم‌ترین آوردگاه ورزش ایران برای سنجیدن خود نسبت به سایر کشورهای قاره کهن است. اینکه در رتبه‌بندی مدال دقیقا در کجای آسیا قرار گرفته‌ایم می‌تواند تحلیلگران را به تصویری روشن تر از روند حرکتی ورزش ایران درفاصله دوسال مانده به المپیک برساند.
گروه ورزش- رضا خدادادی: آنچه بر ورزش ایران در بازی‌های آسیایی گذشت از زوایای متفاوتی قابل بررسی است. گرچه بسیاری از کارشناسان ورزش خروجی عملکرد موفق در این حوزه را فقط در کمیت مدال نمی‌بینند اما مقایسه تعداد و رنگ مدال‌ها همیشه و همیشه راهی برای ارزیابی مسیر پیموده شده توسط مدیران ورزش کشورو البته رشته‌های مختلف بوده است.المپیک به المپیک و تورنمنت بعد از تورنمنت. مسابقات آسیایی هم مهم‌ترین آوردگاه ورزش ایران برای سنجیدن خود نسبت به سایر کشورهای قاره کهن است. اینکه در رتبه‌بندی مدال دقیقا در کجای آسیا قرار گرفته‌ایم می‌تواند تحلیلگران را به تصویری روشن تر از روند حرکتی ورزش ایران درفاصله دوسال مانده به المپیک برساند. ما پسرفت داشتیم یا قزاق‌ها پیشرفت؟
در اولین نگاه آنچه از مقایسه جدول عملکرد مسابقات آسیایی امسال با مسابقات چهار سال پیش در گوانگجو چین برمی آید نزول یک پله‌ای ایران از جایگاه چهارم به پنجم مسابقات است.این در حالی است که مسوولان وقت وزارت ورزش و حتی بالاتر از آن محمود احمدی نژاد رئیس‌جمهور بعد از مسابقات چین پیش‌بینی کردند که با سرمایه‌گذاری ایران در ورزش رتبه ما در کره ترقی خواهد کرد. اما این اتفاق رخ نداد. به خطای محاسباتی آنها پیش‌بینی مسوولان فعلی ورزش را هم اضافه کنید. کیومرث هاشمی رئیس کمیته المپیک هدف را تکرار عنوان چهارمی اعلام کرد، اما ایران با وجودافزایش مدال‌های طلایش به عدد ۲۱ و رکوردشکنی در این زمینه بازهم یک پله پایین رفت و به مقام پنجمی مسابقات بسنده کرد. البته این نکته را داخل پرانتز باید عنوان کرد که ایران امسال با سیاستی متفاوت ۸۳ ورزشکار کمتر از بازی‌های آسیایی چین به مسابقات برد. هدف هم این بود که تمرکز از کمیت متوجه کیفیت شود.اتفاقی که البته رخ داد و ما هم بیشتر طلا گرفتیم وهم نقره.
بنابراین شاید تحلیل هاشمی‌طبا رئیس اسبق ورزش ایران که به کاروان ورزش ما نمره قبولی داد قابل توجه باشد. او به تسنیم گفته است:« مشکلات مدیریتی در برخی از فدراسیون‌ها وجود داشت و در بعضی از رشته‌ها آن طور که پیش‌بینی می‌شد نتیجه نگرفتیم، ولی در مجموع می‌توان نمره قبولی را به کاروان ایران داد. آنچه مسلم است این است که تکرار عنوان چهارمی بسیار سخت بود و من پیش‌بینی می‌کردم که نتوانیم این عنوان را تکرار کنیم. با این حال باید قبول کنیم که در برخی از رشته‌ها فراتر از انتظار عمل کردیم و شاید کسی فکر نمی‌کرد در دوچرخه‌سواری یا تیراندازی مدال طلا کسب کنیم.» شاید معنی این تحلیل و نگاهی به جدول درکنار آن این باشد که از دست رفتن جایگاه چهارمی بیشتر از آنکه به‌خاطر حرکت لاک‌پشتی ورزش ایران باشد مسببش جهش بلند قزاق‌ها بوده است که ناگهان ۱۰ طلا بیشتر از دوره گذشته گرفتند.
گروهی‌ها جای انفرادی‌ها را گرفتند
اما ریز شدن در عملکرد رشته‌های مختلف هم حاوی نکات با اهمیتی است. کشتی آزاد ایران هرگز در اندازه‌های خود ظاهر نشد و فرنگی جور آن را کشید.وزنه برداری در دوره قبل یک نقره و یک برنز بیشتر گرفته بود و ووشو از سه طلا از دوره قبل به یک طلا رسید. در عوض رشته‌های قایقرانی، والیبال، کاراته و دوچرخه‌سواری عملکرد خوبی از خود به نمایش گذاشتند. ایران برخلاف همیشه که با رشته‌های انفرادی‌اش معروف بود حالا در رشته‌های تیمی هم خوش می‌درخشد.تکلیف والیبال و قدرتش که روشن است اما بسکتبال هم برنز چهار سال قبلش را به نقره تبدیل کرد و رشته نه چندان شناخته شده کبدی هم در زنان و مردان دو نقره برای ما به ارمغان آورد.این وسط فوتبال را باید ناکام‌ترین رشته تیمی ایران در مسابقات آسیایی دانست.
سهم ایران در رکوردشکنی‌ها
طبق روال ادوار گذشته باز هم در این رقابت‌ها رکوردشکنی‌هایی صورت گرفت که در این بین ورزشکاران چین با ۶۸ بار رکوردشکنی جهان، آسیا و این بازی‌ها در صدر قرار گرفتند و ورزشکاران کره‌شمالی نیز با ۲۶ بار رکوردشکنی در این جدول دوم شدند.
کشورهای تایوان، کره‌جنوبی، ژاپن و قزاقستان به ترتیب با 16، 15، 13 و 9 بار رکوردشکنی جهان، آسیا و بازی‌های آسیایی در این جدول در مکان‌های بعدی قرار گرفتند.از ایران نیز بهداد سلیمی تنها ورزشکار ایرانی بود که توانست رکورد این بازی‌ها را در فوق سنگین رشته وزنه‌برداری ارتقا دهد.سلیمی یک‌بار در حرکات یکضرب و دو بار در دوضرب رکورد بازی‌های آسیایی در فوق سنگین وزنه‌برداری را شکست.
در اولین نگاه آنچه از مقایسه جدول عملکرد مسابقات آسیایی امسال با مسابقات چهار سال پیش در گوانگجو چین برمی آید نزول یک پله‌ای ایران از جایگاه چهارم به پنجم مسابقات است.این در حالی است که مسوولان وقت وزارت ورزش و حتی بالاتر از آن محمود احمدی نژاد رئیس‌جمهور بعد از مسابقات چین پیش‌بینی کردند که با سرمایه‌گذاری ایران در ورزش رتبه ما در کره ترقی خواهد کرد. اما این اتفاق رخ نداد. به خطای محاسباتی آنها پیش‌بینی مسوولان فعلی ورزش را هم اضافه کنید. کیومرث هاشمی رئیس کمیته المپیک هدف را تکرار عنوان چهارمی اعلام کرد، اما ایران با وجودافزایش مدال‌های طلایش به عدد ۲۱ و رکوردشکنی در این زمینه بازهم یک پله پایین رفت و به مقام پنجمی مسابقات بسنده کرد. البته این نکته را داخل پرانتز باید عنوان کرد که ایران امسال با سیاستی متفاوت ۸۳ ورزشکار کمتر از بازی‌های آسیایی چین به مسابقات برد. هدف هم این بود که تمرکز از کمیت متوجه کیفیت شود.اتفاقی که البته رخ داد و ما هم بیشتر طلا گرفتیم وهم نقره.
بنابراین شاید تحلیل هاشمی‌طبا رئیس اسبق ورزش ایران که به کاروان ورزش ما نمره قبولی داد قابل توجه باشد. او به تسنیم گفته است:« مشکلات مدیریتی در برخی از فدراسیون‌ها وجود داشت و در بعضی از رشته‌ها آن طور که پیش‌بینی می‌شد نتیجه نگرفتیم، ولی در مجموع می‌توان نمره قبولی را به کاروان ایران داد. آنچه مسلم است این است که تکرار عنوان چهارمی بسیار سخت بود و من پیش‌بینی می‌کردم که نتوانیم این عنوان را تکرار کنیم. با این حال باید قبول کنیم که در برخی از رشته‌ها فراتر از انتظار عمل کردیم و شاید کسی فکر نمی‌کرد در دوچرخه‌سواری یا تیراندازی مدال طلا کسب کنیم.» شاید معنی این تحلیل و نگاهی به جدول درکنار آن این باشد که از دست رفتن جایگاه چهارمی بیشتر از آنکه به‌خاطر حرکت لاک‌پشتی ورزش ایران باشد مسببش جهش بلند قزاق‌ها بوده است که ناگهان ۱۰ طلا بیشتر از دوره گذشته گرفتند.
گروهی‌ها جای انفرادی‌ها را گرفتند
اما ریز شدن در عملکرد رشته‌های مختلف هم حاوی نکات با اهمیتی است. کشتی آزاد ایران هرگز در اندازه‌های خود ظاهر نشد و فرنگی جور آن را کشید.وزنه برداری در دوره قبل یک نقره و یک برنز بیشتر گرفته بود و ووشو از سه طلا از دوره قبل به یک طلا رسید. در عوض رشته‌های قایقرانی، والیبال، کاراته و دوچرخه‌سواری عملکرد خوبی از خود به نمایش گذاشتند. ایران برخلاف همیشه که با رشته‌های انفرادی‌اش معروف بود حالا در رشته‌های تیمی هم خوش می‌درخشد.تکلیف والیبال و قدرتش که روشن است اما بسکتبال هم برنز چهار سال قبلش را به نقره تبدیل کرد و رشته نه چندان شناخته شده کبدی هم در زنان و مردان دو نقره برای ما به ارمغان آورد.این وسط فوتبال را باید ناکام‌ترین رشته تیمی ایران در مسابقات آسیایی دانست.
سهم ایران در رکوردشکنی‌ها
طبق روال ادوار گذشته باز هم در این رقابت‌ها رکوردشکنی‌هایی صورت گرفت که در این بین ورزشکاران چین با ۶۸ بار رکوردشکنی جهان، آسیا و این بازی‌ها در صدر قرار گرفتند و ورزشکاران کره‌شمالی نیز با ۲۶ بار رکوردشکنی در این جدول دوم شدند.
کشورهای تایوان، کره‌جنوبی، ژاپن و قزاقستان به ترتیب با 16، 15، 13 و 9 بار رکوردشکنی جهان، آسیا و بازی‌های آسیایی در این جدول در مکان‌های بعدی قرار گرفتند.از ایران نیز بهداد سلیمی تنها ورزشکار ایرانی بود که توانست رکورد این بازی‌ها را در فوق سنگین رشته وزنه‌برداری ارتقا دهد.سلیمی یک‌بار در حرکات یکضرب و دو بار در دوضرب رکورد بازی‌های آسیایی در فوق سنگین وزنه‌برداری را شکست.
ارسال نظر