شانس صعود ایران زیاد است
یاسر سماوات بیشتر اهالی فوتبال محمد احمدزاده را با ملوان می‌شناسند اما این مربی مدتی است قوی سپید گیلان را در هوای همیشه بارانی انزلی رها کرده و به لرستان رفته است تا سکان هدایت گهر دورود را به دست گیرد. تیمی که این روزها در گروه نخست لیگ یک، وضعیت خوبی ندارد و در رده‌های پایین جدول ایستاده است. گروه‌بندی رقابت‌های جام‌جهانی 2014 برزیل بهانه‌ای شد تا گفت‌وگویی با وی انجام دهیم. احمدزاده ضمن تجزیه و تحلیل وضعیت تیم کشورمان در جام‌جهانی، از مشکلات مالی دورودی‌ها هم صحبت کرد.

این روزها بحث همگروه شدن تیم ملی فوتبال ایران با آرژانتین، نیجریه و بوسنی در محافل فوتبال داغ است. ارزیابی شما از قرعه ایران در رقابت‌های جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل چیست؟
گروه F رقابت‌های جام‌جهانی را باید به دو بخش تقسیم کرد. قسمت نخست این گروه به آرژانتین اختصاص دارد. تیم قدرتمندی از آمریکای جنوبی که مدعی قهرمانی جهان هم به شمار می‌رود و برای صعود از گروهش کار دشواری ندارد. قسمت دوم شامل سه تیم دیگر این گروه می‌شود. بوسنی و هرزه‌گوین، نیجریه و ایران تیم‌هایی هستند که برای کسب مقام دومی و صعود از این گروه رقابت خواهند کرد.
پس به زعم شما تیم ایران توان و شانس صعود از گروهش را دارد؟
بله، فکر می‌کنم ایران، نیجریه و بوسنی از شانس یکسانی برای صعود به مرحله بعدی جام‌جهانی برخوردارند. اگر تدارکات خوبی برای حضور در برزیل داشته باشیم و بازی‌های دوستانه مناسبی برگزار کنیم، می‌توانیم خودمان را بین ۱۶ تیم دور بعد ببینیم.
اما برای، این کار باید برابر بوسنی و نیجریه به پیروزی برسیم که تیم‌های ناشناخته و گمنامی نیستند.
در قدرتمند بودن این تیم‌ها شکی نیست اما نوع فوتبالی که بازی می‌کنند به ایران فرصت پیروزی و کسب امتیاز می‌دهد.
بحث کمی پیچیده شد! ممکن است توضیح بیشتری درباره شیوه بازی این تیم‌ها و شانس ایران بدهید؟
ببینید، بوسنی و نیجریه، هر چند از دو قاره مختلف به برزیل می‌آیند اما در ارائه فوتبال و شیوه پرداختن به این بازی شباهت‌های زیادی دارند. هردوی این تیم‌ها فوتبالی مبتنی بر قدرت به نمایش می‌گذارند و اصطلاحا تیم‌هایی قدرتی‌اند. ذات فوتبال ایران به گونه‌ای است که برابر تیم‌های قدرتی به بن‌بست نمی‌خورد. همیشه تیم‌هایی که فوتبال را سرعتی بازی می‌کنند برای ما دردسرساز شده‌اند اما خوشبختانه بوسنی و نیجریه، فوتبالی ساکن و مبتنی بر قدرت بدنی دارند. این موضوع درصد شانس ایران را برای صعود به دور بعد، افزایش می‌دهد.
از بازی‌های تدارکاتی صحبت کردید. با این تفاسیر، چه حریفانی را برای برگزاری دیدارهای دوستانه با تیم کشورمان مناسب می‌دانید؟
برای رویارویی با نیجریه و بوسنی، نیازی نیست دنبال تیم‌های تکنیکی بگردیم. بازی با تیمی مثل کامرون در آفریقا می‌تواند، دستاوردهای خوبی برای تقابل با نیجریه داشته باشد. همینطور اگر می‌خواهیم برابر بوسنی عملکرد خوبی داشته باشیم، بهتر است سراغ تیم‌های بلوک شرق اروپا، مانند لهستان برویم.
و آرژانتین...
منطق فوتبال می‌گوید ما شانسی برابر این تیم نداریم. آرژانتین بهترین‌های دنیا را در اختیار دارد. آنها فقط از لحاظ بازیکن نسبت به ما برتری ندارند. اساس و تشکیلات فوتبال این کشور، از زمین تا آسمان با فوتبال ما تفاوت دارد و سطح و کلاس فوتبال ایران فاصله زیادی با این تیم گردن‌کلفت آمریکای جنوبی دارد. پس نباید از دیدار با آرژانتین انتظار زیادی داشته باشیم.
با این حساب ایران را مقابل یاران مسی از پیش باخته می‌بینید؟
منظورم این نیست. ببینید ممکن است ما ۱۰ بار
با آرژانتین بازی کنیم و در یک بازی برابر این تیم نتیجه بگیریم، اما شک نکنید ۹ بازی دیگر را می‌بازیم. این واقعیت فوتبال است و گریزی از آن نیست. البته در دنیای توپ گرد، برخی اتفاقات همه معادلات را به هم می‌ریزد. امیدوارم روز بازی ایران و آرژانتین هم چنین اتفاقاتی بیفتد و شگفتی‌های فوتبال به کمک‌مان بیاید.
پس از حضور نسبتا موفق ایران در جام‌جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، بازیکنان زیادی از ایران راهی اروپا شدند و فوتبال ما لژیونرهای زیادی به دست آورد. آیا حضور ایران در برزیل می‌تواند، بازهم باعث رونق صنعت ترانسفر بازیکن فوتبال در کشورمان شود؟
انشاالله چنین اتفاقی خواهد افتاد، اما من از دریچه دیگری به موضوع نگاه می‌کنم. اواخر دهه ۹۰ میلادی لژیونرهای متعددی از ایران به کشورهای اروپایی رفتند و فوتبال ما وارد دوران جدیدی شد، اما غیر از علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا و علی کریمی، دیگر لژیونرهای ایرانی موفقیت چشمگیری به دست نیاوردند و کمکی هم به فوتبال ما نکردند.
بله حق با شما است، اما دلیل عملکرد ناموفق لژیونرهای ایرانی چه بود‌ ؟
متاسفانه، روح حرفه‌ای‌گری در فوتبال ما حاکم نشده است. این مساله باعث می‌شود بازیکنان ایرانی در تیم‌های کاملا حرفه‌ای، دوام نیاورند. شاید باورتان نشود، اما من بعد از ۱۰ سال مربیگری در لیگ برتر فوتبال ایران تنها یک بازیکن را دیدم که تا حدودی حرفه‌ای فکر و عمل می‌کرد.
ممکن است نام آن بازیکن را بگویید؟
بله، پژمان نوری، بازیکن سابق ملوان و فعلی استقلال. او تنها بازیکن ایرانی است که در تمام دوران مربیگری‌ام، شاهد رفتار حرفه‌ای‌اش بودم.
درباره جام‌جهانی زیاد صحبت کردیم. لطفا کمی هم از گهر بگویید. گویا با مشکلات عدیده‌ای در دورود روبه‌رو هستید.
متاسفانه همین‌طور است. نمی‌دانم شاید سرنوشت من این است که به هر تیمی می‌روم، مشکلات مالی در آنجا حرف اول را می‌زند. اوضاع اقتصادی گهر هم که اظهر من الشمس است! با این شرایط، امید زیادی به ادامه کارم ندارم.
گویا در گفت‌وگو با یکی از شبکه‌های سیما به کنایه اظهار کردید اگر کارگر ساده می‌شدید، درآمدتان بیشتر از حضور در دورود می‌شد.
(با خنده) همین‌طور است. فکر می‌کنم یک کارگر ساده دست کم ماهی ۵۰۰ یا ۶۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرد که در چهار ماه حدود ۲ میلیون تومان می‌شود. ما که چنین پولی هم از گهر نگرفته‌ایم.