پرسپولیس، صدرنشینی ناامیدکننده

تیم فوتبال پرسپولیس در حالی پس از چهار سال صدرنشین مسابقات لیگ برتر شد که نیمه دوم دیدار برابر پگاه نگرانی‌ها برای آینده فنی این تیم را دوچندان کرد و از ضعف‌هایی پرده برداشت که اگر برطرف نشود، پیشرفت این تیم را متوقف خواهد کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، پرسپولیس پگاه گیلان را شکست داد و به صدر جدول صعود کرد. آیا صعود این تیم به صدر جدول لیگ برتر مقتدرانه بود؟ آیا پرسپولیس صلابت یک صدرنشین را داشت؟ شاید اگر درپایان نیمه اول بازی پرسپولیس-پگاه از هواداران پرسپولیس این سوال را می‌پرسیدید، با لبخندی بر لب پاسخ مثبت می‌دادند اما در نیمه دوم لبخند رضایت تبدیل به یاس و چهره درهم ریخته شده بود. پرسپولیس برده بود اما تماشاگر واقعی این تیم زمانی که میدان داری پگاه را می‌دید می‌ترسید خوشحالی کند. او از آینده تیمش می‌ترسید. ترس از اینکه مبادا تیمش قهرمانی را مجددا از دست بدهد. نیمه دوم بازی سرخپوشان مقابل پگاه زنگ خطر را برای این تیم به صدا درآورده است که عدم توجه به آن یعنی ناکامی‌ و از دست رفتن جام قهرمانی.

امیر حاج‌رضایی، کارشناس فوتبال در این باره اظهار نظری جالب توجه دارد. او ابتدا از پیروزی با ارزش پرسپولیس در آبادان یاد می‌کند و در ادامه به بازی این تیم مقابل پگاه می‌پردازد: «پرسپولیس را در نیمه دوم بازی مقابل پگاه ناامیدکننده دیدم حتی اگر سیری این تیم از زدن گل بیشتر را ملاک قرار دهیم برای تیمی‌چون پرسپولیس که مقابل بیش از ۵۰هزار هوادار خود در خانه‌اش بازی می‌کرد این رویه بازی خیلی بد بود»!

پرسپولیس سیراب شده بود، انگیزه نداشت که بیشتر گل بزند، نتیجه گرا بود و... اما چرا اینقدر بد؟ موردی که حاج رضایی هم بدان اشاره دارد:» آهنگ بازی پرسپولیس در نیمه دوم خیلی کند بود. تعویض‌ها نه تنها در روند بازی پرسپولیس تغییری ایجاد نکرد بلکه عملکرد این تیم را نیز تحت تاثیر قرارداد. پرسپولیس در نیمه دوم مالکیت کمتری نسبت به توپ داشت و این نیمه را کاملا به حریف واگذار کرده بود. اگر ۹۰ دقیقه بازی را به شش قسمت ۱۵ دقیقه‌ای تقسیم می‌کردیم و پرسپولیس از این تقسیم بندی زمانی یک ششم را به تیم مهمان می‌داد شاید قابل قبول بود اما اینکه ‌این تیم مقابل تیمی‌مانند پگاه یک نیمه تماشاگر باشد و با پاس اشتباه متعدد در حمله و دفاع بی‌برنامه عمل کند قابل اغماض نیست».

پرسپولیس نیمه اول را خوب آغاز کرد و بازیش سرعت داشت. گردش توپ در زمین با سرعت دنبال می‌شد. اما این تیم روی اشتباه مسلم دروازه بان پگاه به گل رسید آنهم مقابل تیمی‌که حاج رضایی معتقد است به واسطه شکست‌های سنگین مقابل پرسپولیس با بار روانی سنگین به مصاف این تیم می‌آید. همین یک گل کافی بود تا پگاه همه چیزش به هم بریزد و یک گل دیگر بخورد و آماده دریافت گل‌های بعد باشد اما پرسپولیس فقط یک گل زد و پس از آن تماشاگر بازی شد. مدارا کرد و سیر شد!

تیم قطبی پگاه را برد اما نیمه دوم دیدار این تیم مقابل شاگردان جهانپور نوید دهنده تیم قهرمان نبود.این موردی است که حاج رضایی بدان اشاره کرده و می‌افزاید: «باید تا هفته هفتم صبر کرد. باید منتظر بمانیم که پرسپولیس چطور مشکلاتش را حل می‌کند یا حداقل درصد آن را کاهش می‌دهد. برطرف ساختن این کاستی‌ها به دو صورت انجام می‌شود نخست آموزش و پس از آن جایگزین کردن نفرات قوی تر به جای آن دسته از بازیکنانی که کارایی لازم را ندارند».

صعود پرسپولیس به صدر جدول اگر با بازی جذاب همراه نبوده اما استارت خوبی برای این تیم محسوب می‌شود. حاج رضایی نیز با این نظریه موافق است. او می‌گوید: «پیروزی یعنی فوتبال مدرن. این را اتوره‌ هاگل پس از قهرمانی یونان در مسابقات جام ملت‌های اروپا در سال ۲۰۰۴ و زمانی که از بازی تدافعی تیمش ایراد می‌گرفتند عنوان کرد. پرسپولیس تا امروز نتایج خوبی گرفته و این می‌تواند برای مربیان این تیم موفقیت به حساب آید اما آنها باید بپذیرند که تیم شان معایبی دارد که باید در صدد برطرف ساختن آن برآیند. ضعف‌های در میانه میدان و خط دفاعی.»

تیم قطبی بی‌برنامه بازی می‌کند. نمی‌داند مثلا زمانی که تیم مقابلش با دو گل پیش افتاده چگونه بازی کند. او دفاع را دوست دارد. او حفظ نتیجه را به باخت و دریافت گل ترجیح می‌دهد. او نتیجه گراست! آیا به راستی قطبی کسب نتیجه را به ارائه بازی زیبا ترجیح می‌دهد؟ حاج رضایی به‌این سئوال اینگونه پاسخ می‌دهد: «همه فوتبال را برای کسب نتیجه دنبال می‌کنند. اما باید طوری عمل کرد که ‌این نتیجه‌گیری با انجام بازی زیبا همراه شود. این کار خیلی دشوار است و انجام آن از آدم‌های بزرگ بر می‌آید. مردم تا زمانی که تیم محبوب شان نتیجه می‌گیرد، حتی از بازی نه چندان زیبای تیم شان نیز ایراد نمی‌گیرند اما زمانی که‌این تیم شکست می‌خورد اهرم رسانه‌ها و هواداران به آنها فشار می‌آورد. اینجاست که مربی باید در جنگ‌های روانی خارج از میدان هم پیروز شود».

دیروز در ورزشگاه آزادی زمزمه‌های شنیده می‌شد. عده‌ای صدرنشینی تیم محبوب شان را تحسین می‌کردند و عده‌ای دیگر به قیاس طراوت تیم دنیزلی با تیم قطبی می‌پرداختند. به راستی تیم قطبی بهتر است یا تیم دنیزلی؟ حاج رضایی در این خصوص می‌گوید: «هنوز نمی‌توان در خصوص عملکرد قطبی اظهار نظر کرد. او یک مربی تئوریسین است اما اینکه چطور تئوری را به مرحله عمل در می‌آورد و داشته‌های علمی‌خود را چگونه نشان می‌دهد، مهم است. من معتقدم دنیزلی را نباید با قطبی مقایسه کرد. آنها دو مربی با دو سبک کاری متفاوت هستند. قیاس آنها نادرست است و نتیجه‌ای در برندارد. من شخصا از حضور یک مربی جوان و تحصیلکرده و فردی که حضور در سه دوره جام جهانی را تجربه کرده است در روی نیمکت یکی از تیم‌های مطرح کشورم خوشحالم».

پرسپولیس هفته سوم باید در مشهد به مصاف ابومسلم برود و این می‌تواند یک دیدار مناسب برای محک زدن کادر فنی و بازیکنان این تیم باشد که در دو هفته ابتدایی لیگ خیلی ایده‌آل و کم نقص عمل نکرده‌اند.