عبور مشعل المپیک از جاده ابریشم بدون حضور در ایران!
مشعل بازی‌های المپیک، امروزه جزیی از بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان است که ده‌ها روز پیش از شروع هر دوره از بازی‌ها، مسیری را طی کرده و ضمن این‌که به مردم دنیا نوید می‌دهد «المپیک نزدیک است»، به نشانه «اتحاد»، «همبستگی»، «نظم»، «صلح» و «دوستی بین ملت‌ها»، از شهری به شهری و از کشوری به کشور دیگر می‌رود. اما در حالی که هفدهمین مشعل بازی‌های المپیک، این بار به پیشنهاد رییس کمیته بین‌المللی المپیک در بخشی از سفر ۱۳۷هزار کیلومتری خود در دور دنیا، مسیر باستانی جاده ابریشم را طی می‌کند، ایران به عنوان یکی از کهن‌ترین تمدن‌های قاره آسیا و جهان و کشوری که بخش اعظم جاده ابریشم را دربرداشت، هیچ نقشی در این جشنواره بزرگ ندارد. مشعل آلومینیومی و ۷۲ سانتیمتری المپیک پکن که کمتر از یک کیلوگرم وزن دارد و از گاز پروپان تغذیه می‌شود، از روز ۲۵ مارس ۲۰۰۸ (۵ فروردین ۱۳۸۷) در مراسمی ویژه و سنتی در دشت المپیا روشن شده، پنج روز در یونان سفر می‌کند و پس از آن طی مراسمی مستقیما به پکن خواهد رفت. پس از آن هم از روز ۳۱ مارس ۲۰۰۸ (۱۱ فروردین ۱۳۸۷)، این مشعل پکن را به مقصد سفری ۱۳۷ هزار کیلومتری به دور دنیا ترک خواهد کرد.
در حقیقت، هفدهمین مشعل بازی‌های المپیک پس از پکن به آلماتی می‌رود. قزاقستان نخستین میزبان مشعل المپیک پس از چین است. پس از آن، مشعل وارد خاک اروپا شده و به شهر استانبول خواهد رفت. از استانبول به سن‌پترزبورگ در روسیه می‌رود و پس از آن شهرهای لندن و پاریس را طی می‌کند. مشعل از پاریس به قاره آمریکا و شهرهای سانفرانسیسکو و بوینس‌آیرس خواهد رفت. تنها شهر آفریقایی میزبان مشعل المپیک هم دارالسلام در کشور تانزانیا است.
مشعل المپیک بیست‌و‌نهم پس از دارالسلام به مسقط در عمان خواهد آمد. پس از آن از فراز دریای عمان وارد اسلام‌آباد در پاکستان می‌شود. بمبئی هم میزبان بعدی مشعل المپیک است.
در ادامه این مسیر مشعل المپیک شهرهای بانکوک، کوالالامپور و جاکارتا را طی می‌کند و پس از آن به کانبرا در استرالیا و ناگانو در ژاپن می‌رود. شهرهای سئول در کره جنوبی، پیونگ‌یانگ در کره‌شمالی، هوشی‌مینه در ویتنام، تایپه، هنگ‌کنگ و ماکائو هم آخرین مقصدهای مشعل المپیک پیش از ورود به خاک چین خواهند بود.
یکی از نکات قابل توجه در حمل مشعل بازی‌های المپیک پکن، برافراشته شدن این مشعل بر فراز یکی از بلندترین قله‌های هیمالیا در کشور چین است. این مشعل قرار است در ماه مه سال ۲۰۰۸ که بهترین زمان برای صعود به قلل هیمالیا است، بر فراز قله ۵۲۰۰ متری جومولانی خواهد رفت. مسوولان کشور چین نه تنها خطوط ماهواره‌ای تلفن همراه را در این منطقه راه‌اندازی کرده‌اند، بلکه ۱۰۸ کیلومتر جاده استاندارد برای حمل این مشعل ساخته‌اند. در حالی که مسوولان ورزش ایران از بیش از یک سال مانده به آغاز بازی‌های المپیک پکن، در پی موفقیت ورزشکاران‌شان، ضمن صرف هزینه بالا، برنامه‌های ویژه‌ای را به‌کار می‌برند، اما به راحتی بهترین فرصت برای حضور مشعل المپیک را در ایران از دست داده‌اند. این در حالی است که امروزه المپیک و افتخاراتش تنها معطوف به همان چند روز برگزاری رقابت‌ها و کسب مدال‌های مختلف نیست و کشورهای متعدد از هر فرصتی برای نشان دادن فرهنگ، پیشینه تاریخی و همه آن چه داشته‌هایشان است، استفاده می‌کنند.
در حالی که تاکنون در ۱۶ دوره گذشته بازی‌های المپیک که مشعل از کشورهای مختلف گذشته، در هیچ دوره‌ای، این مشعل وارد ایران نشده است، اما این بار وضع متفاوت بود. در این دوره با توجه به این‌که بازی‌های المپیک در یک کشور آسیایی برگزار می‌شود و بنا بر سخنان ژاگ روگ، رییس کمیته‌بین‌المللی المپیک (IOC) که گفته بود «مسیر طراحی شده برای حمل مشعل بازی‌های المپیک پکن، باید به گونه‌ای باشد که از جاده ابریشم عبور کند»، تهران نیز می‌توانست یکی از میزبان‌های این جشن بزرگ که بخشی از بازی‌های المپیک است و اهداف المپیزم را در سطح وسیعی دنبال می‌کند، باشد. اما طبق طراحی کمیته برگزاری بازی‌ها، این مشعل تنها شاید از فراز دریای عمان در ایران عبور کند.
علی کفاشیان، دبیرکل کمیته ملی المپیک در این رابطه گفت: ما برنامه‌ای برای حمل مشعل نداشتیم. ستاد برگزاری بازی‌ها هم ما را در طرح مسیر حمل مشعل قرار نداده بود. اما حالا هم می‌شود برای این مساله درخواست داد.
ارسال نظر