به کار بردن الفاظ زشت و ناپسند از سوی برخی بازیکنان فوتبال ایران حالا تا جایی پیش رفته است که میلیون‌ها بیننده تلویزونی نیز به راحتی این الفاظ را لبخوانی می‌کنند و تنها برای فوتبال تاسف می‌خورند. فحاشی اکبرپور اولین مورد این چنینی در فوتبال کشور نیست و بی‌تردید آخرین هم نخواهد بود. فحاشی در ورزش ما و به ویژه فوتبال به یک رویه تکراری و حتی فرهنگ تبدیل شده و بازیکنان به همدیگر، مربیان، داوران و تماشاگران دشنام می‌دهند. چنانچه میکروفون‌های بسیاری دورا‌دور زمین‌های مسابقه کار گذاشته شود دیری نخواهد پایید که یک فرهنگ جامع از الفاظ رکیک جمع‌آوری می‌شود و این با روح جوانمردی ورزش و خویشتنداری سنخیت ندارد.اکبرپور در بازی با پیکان رکیک‌ترین الفاظ را نه به تماشاگران حاضر در ورزشگاه که به کلیت ورزش ما نثار کرد اما آیا فحاشی مهاجم استقلال علت است یا معلول؟ در فوتبال ما هرگز برخورد مناسبی با کارهای غیراخلاقی صورت نمی‌گیرد و در بسیاری از موارد شاهد بوده‌ایم که محرومیت یک بازیکن بی‌جهت بخشیده می‌شود. اکبرپور یک بار در اوایل فصل به دلیل آنچه از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال رفتار ناپسند و به دور ازشان خوانده می‌شد برای ۱۰ جلسه از حضور در میدان‌های ورزشی محروم شد، اما این محرومیت ۴ جلسه بیشتر اعمال نشد تا امروز ثمره این اهمال بدین شکل نمود پیدا کند. حال اگر پسر عصبانی فوتبال ما آن روز به جزای عمل خود می‌رسید، چه بسا امروز این همه با سایرین سرجنگ نداشت. کما اینکه از آن روز تا به حال در مواجهه با بازیکنان حریف رفتار معقول‌تر و مقبول‌تری را از او شاهد هستیم.

در پایان ذکر این نکته ضروری است که لفظ رکیک تنها از سوی اکبرپور به کار گرفته نمی‌شود و دیگر بازیکنان هم این رویه را در پیش گرفته‌اند اما در اکثر موارد از چشم دوربین‌ها پنهان می‌‌مانند. تماشاگران هم که در فوتبال ما کمتر به حق واقعی خود می‌رسند، همواره برای رها شدن از عصبیتی که یک دم آنها را رها نمی‌کند و به دلیل اشتباهات داوری که در فوتبال ما بیشتر از سایر جاها است، به این حربه زشت روی می‌آورند.