امیر حاج رضایی*

متاسفانه فوتبال ایران، بیمار است و این بیماری به همه جای آن سرایت کرده است. بیماری فوتبال ایران بسیار پیشرفته است و اگر هر چه سریع‌تر آسیب شناسی نشود ممکن است جلوی رشد فوتبال را بگیرد. پس از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، متوجه شدیم که تا وقتی وضعیت فرهنگی فوتبال‌مان حل نشود، نمی‌توانیم به رشد فوتبال امید داشته باشیم. با رویدادهای اخیر، من به این اعتقاد راسخ‌تر شده‌ام. فرهنگ را نمی‌توانیم از فوتبال جدا کنیم، تمام این نابسامانی‌ها که همه هفته در فوتبال ما رخ می‌دهد به دلایل دوری ما از فرهنگ است. هم اکنون کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، یکی از فعال‌ترین کمیته‌های این فدراسیون است که نشانه بسیار بدی است. فعال بودن این کمیته به دلیل همین ناهنجاری‌های موجود در فوتبال است. محرومیت‌ پشت محرومیت و جریمه پشت جریمه است که فوتبال ما را در بر گرفته است. باید فوتبال را آسیب‌شناسی کنیم. فکر می‌کنم آسیب‌شناسی فوتبال باید با حضور متخصصان همه رشته‌ها شکل بگیرد و نه فقط اهالی فوتبال. شرایط اجتماعی بر روی اوضاع فوتبال اثرگذار است؛ چرا که فوتبال هم از متن جامعه به وجود آمده است. فوتبال ما با کمبود فرهنگ مواجه است و این کمبود اساسی به آن لطمه می‌زند. من با توجه به شغلم هر هفته در یک ورزشگاه هستم و چیزهایی را لمس می‌کنم که شاید دیگران به راحتی نبینند. چندی پیش آمار فارغ‌التحصیلان کلاس‌های درجه C,B,A فوتبال را دیدم که فوق‌العاده‌ زیاد بود. متاسفانه در گزینش مربیان بسیار آسان گرفته می‌شود. باید دانست که برای مربی شدن تنها مدرک مربیگری کافی نیست و باید جایگاه فرد در اجتماع، میزان خوشنامی او، سوابق تحصیلی‌اش و اخلاق‌اش در این کار منظور شود. سختگیری در گزینش مربیان امری است که باید انجام شود و به ویژه در رده‌های سنی پایه بیشتر باید نمود داشته باشد. مربیان در رده‌های پایه با یک نهال روبه‌رو هستند که باید به درستی آن را پرورش دهند. متاسفانه در حال حاضر مربیانی در لیگ برتر که بالاترین سطح فوتبال ما پس از تیم ملی است، کار می‌کنند که ده‌ها مساله در حواشی آنها وجود دارد. در حال حاضر ممکن است یک مربی را به دلایلی محروم کنند و به دسته‌های پایین‌تر بفرستند. اگر فردی برای مربیگری در لیگ برتر غیرموجه تشخیص داده شده است، بنابراین برای کار در همه جا غیرموجه است. همان گونه که اگر فردی صلاحیت تدریس ندارد، هم در مدرسه و هم در دانشگاه نباید تدریس کند.چیزی که اکنون قابل مشاهده است، نفاق و ریا و تظاهر است و اثری از روح پهلوانی در فوتبال دیده نمی‌شود. البته برخی در این میان کورسویی از پاکی و سلامت را دارند، ولی متاسفانه آن قدر نیست که بتوان درباره‌اش حرف زد. گاهی اوقات مسائلی وجود دارند که حس می‌شوند، ولی نمی‌توان آنها را ثابت کرد. اوضاع فوتبال ما شبیه فیلم‌های پلیسی شده است که یک بازرس باید با جست‌وجوی زیاد خلافکار را پیدا کند. باید بگویم در حال حاضر اوضاع فوتبال ما از این هم بدتر شده است. ما با یک هزار تو روبه‌رو هستیم که هر چه در آن جلو می‌رویم با قفل‌های بیشتری مواجه می‌شویم. در آخر باید بگویم که آنها که دم از فوتبال پاک و ناپاک می‌زنند، خودشان در این فوتبال چه کرده‌اند که به رشد فوتبال پاک کمک کند!

*مربی وکارشناس فوتبال