چهل ساله‌های درخشان

گروه ورزش- پس از نمایش خیره‌کننده فیلیپو‌اینزاگی برابر رئال مادرید در سن ۳۷ سالگی وب سایت ورزشی گل بین‌المللی فهرستی از ۷ بازیکنی که در آستانه چهل سالگی کماکان درخشان در زمین ظاهر می‌شدند ارائه کرده است.‌این فهرست شامل دروازه‌بانان نمی‌شود. ۱- فیلیپو‌اینزاگی

فیلیپو‌اینزاگی که در نیمه دوم دیدار آث میلان-رئال مادرید به زمین آمد با به ثمر رساندن ۲ گل باز هم به همگان ثابت کرد که تا چه اندازه بازیکن بزرگی است. پیش از‌این دیدار خوزه مورینیو سرمربی رئال مادرید از‌اینزاگی به «تنها بازیکنی که از او هراس دارم» یاد می‌کند و پس از‌این دیدار ابراهیموویچ از مقامات آ ث میلان می‌خواهد تا‌اینزاگی را زوج ثابت او در خط حمله قرار دهند. در ۳۷ سالگی‌اینزاگی مانند یک نوجوان بازی می‌کند و شتاب خوبی دارد. در تاریخ فوتبال هیچ بازیکنی با حرکات بهتر یا قدرت تصمیم‌گیری بالاتر از‌اینزاگی در محوطه جریمه وجود ندارد. با مجموع چهار گل در پنج دیدار‌اینزاگی نقشی حیاتی در میلان بازی می‌کند.

۲- خاویر زانتی

آرژانتینی متواضع که توانایی حضور در خطوط دفاع و ‌هافبک را دارد در سال ۱۹۹۵ از بنفیلد به‌اینترمیلان‌ایتالیا پیوست و تا امروز ۱۵ سال است که در سطح اول فوتبال اروپا توپ می‌زند. فصل گذشته در ۳۶ سالگی در دو مورد زیباترین بازی‌های دوران بازیگری خود را به نمایش گذاشت و بهترین بازیکن هموطن خود یعنی لیونل مسی را در دیدار‌اینتر و بارسلونا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان به طور کامل مهار کرد. در‌این دیدار‌ اینتر بارسلونا را شکست داد و راه خود را به سوی افتخار ادامه داد. اکنون در ۳۷ سالگی زانتی هیچ نشانه‌ای از بازنشستگی بروز نمی‌دهد‌. او کماکان کاپیتان‌اینتر و بهترین مدافع میانی در سری A محسوب می‌شود.

۳- لوتار ماتئوس

سال‌هایی که ‌هافبک افسانه‌ای آلمان‌ها در باشگاه‌های معتبر اروپایی به هنرنمایی پرداخت تقریبا با مدت زمان حضور پائولو مالدینی در میلان برابری می‌کند.

اگرچه اواسط دهه ۸۰ تا اواسط دهه۹۰، یعنی زمانی که با بایرن مونیخ عناوین قهرمانی را به چنگ آورد، با‌اینتر سری A را فتح کرد و صد البته هنگامی‌که در لباس کاپیتان تیم ملی آلمان فاتح جام جهانی ۱۹۹۰ شدفاتح سریA شد، اوج دوران بازیگری ماتئوس محسوب می‌شود، اما او تا پایان دوران بازیگری‌اش در سطح اول فوتبال جهان توپ می‌زد. در ۳۸ سالگی در آستانه کسب افتخار دیگری با مردان باواریا در فینال لیگ قهرمانان ۱۹۹۹ بود. در آن دیدار ماتئوس با تسلط خط دفاع بایرن را در حالی که یک بر صفر از شیاطین سرخ پیش بودند رهبری می‌کرد و بایرن تیم برتر میدان بود. اما در دقایق پایانی دیدار اوتمار هیتزفلد سرمربی بایرن در اقدامی‌عجیب ماتئوس را از بازی بیرون کشید و منچستریونایتد با استفاده از خلاء او دو گل درون دروازه بایرن جای داد و عنوان قهرمانی را به چنگ آورد.

۴- روژه میلا

تماس اضطراری رییس‌جمهور وقت کامرون موجب شد تا روژه میلا از بازنشستگی بیرون آمده و شیرهای رام نشدنی تا جام جهانی ۱۹۹۰را راهبری نماید. بهترین فوتبالیست قاره آفریقا نه تنها هواداران خود را مایوس نکرد بلکه با به ثمر رساندن چهار گل باب پیروزی‌های پرگل کامرون را گشود و‌این تیم را به یک چهارم نهایی جام جهانی هدایت کرد. ‌این نخستین باری بود که یک تیم از آفریقا تا‌این مرحله صعود کرده بود. چهار سال بعد میلا بازگشت و با ۴۲ سال سن و ثبت یک گل در جام‌جهانی ۱۹۹۴ مسن‌ترین بازیکن تاریخ جام‌جهانی لقب گرفت.

۵- آلفردو دی استفانو

بسیاری بر‌این باورند که آلفردو دی استفانو بالاتر از هموطنش دیگو مارادونا و پله برزیلی بهترین بازیکن تاریخ فوتبال محسوب می‌شود و دلیل‌این انتخاب آنها دیرپایی او در سطح اول فوتبال اروپا و جهان است.‌ هافبک تهاجمی‌ افسانه‌ای رئال مادرید تا هنگام کناره‌گیری از فوتبال در چهل سالگی نقشی کلیدی در‌این تیم بازی می‌کرد. او در ۳۸ سالگی عنوان بهترین بازیکن اسپانیایی سال را از آن خود کرد و سفیدپوشان مادرید را به هشتمین قهرمانی لیگ اسپانیا رهنمون کرد. دی استفانو در کنار پوشکاش زوج طلای رئال مادرید محسوب می‌شدند.

۶- فرانس پوشکاش

اسطوره رئال مادرید و بهترین بازیکن تاریخ فوتبال مجارستان کاپیتان تیم مهار ناشدنی «مجارهای افسانه‌ای» بود که به برن سفر کردند تا پس از ۳۱ دیدار بدون شکست فینال جام جهانی ۱۹۵۴ را برابر آلمان غربی برگزار نمایند. اگرچه تیم پوشکاش شکست‌ناپذیر می‌نمود، اما دیدار فینال با نتیجه ۳ بر ۲ به سود آلمان غربی به پایان رسید. پوشکاش در سال‌های پایانی دهه سوم عمرش بهترین مهاجم جهان فوتبال محسوب می‌شد. او در سی‌وهفت سالگی جایزه بهترین گلزن اسپانیا را از آن خود کرد و یک سال بعد با به ثمر رساندن ۱۵ گل در ۲۳ دیدار با رئال مادرید قهرمان شد. پوشکاش در سی و نه سالگی با ثبت ۵ گل در دو دیدار برابر فاینورد هلند سومین جام اروپایی خود را فتح کرد.

۷- پائولو مالدینی

‌آیا می‌توان درباره بزرگترین دفاع چپ تاریخ فوتبال که تمام دوران بازیگری خود یعنی عدد باورنکردنی ۲۵ سال را در لباس شماره ۳ تیم سیاه و قرمز میلان به سر برده است سخن گفت؟ پائولو مالدینی ۷ عنوان قهرمانی سری A‌ایتالیا، یک قهرمانی جام حذفی، ۵ قهرمانی سوپر کاپ‌ایتالیا، ۵ قهرمانی لیگ قهرمانان، ۵ قهرمانی سوپر کاپ اروپا، ۲ قهرمانی جام بین قاره‌ها با لباس آ ث میلان در کنار یک قهرمانی جام جهانی را در کارنامه خود دارد. مالدینی در ۳۸ سالگی کماکان در رده یکم فوتبال قرار داشت. سال ۲۰۰۷ و در آستانه تولد ۳۹ سالگی مالدینی در مقام کاپیتان آث میلان‌این تیم را به فینال لیگ قهرمانان رهنمون کرد و هنگامی‌ که با ۴۰ سال و ۱۱ ماه سابقه قصد کناره‌گیری از فوتبال حرفه‌ای را داشت بهترین مدافع آ ث میلان انتخاب شد.