گوانگجو نقطه عطف سنجش سازمان تربیت بدنی

عضو هیات علمی دانشگاه تهران عملکرد کاروان ایران در بازی‌های آسیایی گوانگجو را نقطه عطف سنجش عملکرد سازمان تربیت بدنی در یک سال گذشته می‌داند. عباسعلی گایینی در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا، در تشریح عملکرد یک سال گذشته سازمان تربیت بدنی اظهار کرد: شواهد نشان نمی‌دهد که دستاوردهای یک سال پیش ورزش کشور نسبت به گذشته افزایش یافته باشد، اما حسن این دوره این است که روابط عمومی سازمان تربیت بدنی تحرک بیشتری داشته و آنچه ارائه می‌کند و انجام می‌شود بیشتر رسانه‌ای می‌شود، و گرنه شاخص‌ها تغییر نیافته است. به عنوان مثال در کشتی جوانان کمتر توفیق داشته‌ایم و والیبال سیر ثابتی را طی کرده است. در واقع من وضعیت پیشرفت کشور را در یکسال گذشته پایدار می‌بینم.

وی در ادامه تصریح کرد: به نظر می‌رسد در این پایداری شاید هنوز به مساله تمرکز بخشی بیش از حد تاکید داشته‌ایم. در این یک سال سازمان به فدراسیون‌ها بیشتر توجه کرده و به ادارات کل تربیت بدنی در سطح شهرستان‌ها کمتر توجه شده است. در حالی که باید از فدراسیون‌ها تمرکززدایی شده و به آنها اجازه داده شود که در بالاترین سطح فنی آزادتر عمل کنند و بیشتر نظارت کیفی صورت بگیرد. از سوی دیگر لازم است نشست‌های دوره‌ای منظم با مدیران کل برگزار شده و برنامه‌ریزی‌های سالانه فصلی آنها مورد بررسی قرار گیرند و از همه مهم‌تر اداراتی که در اجرای برنامه‌ها با توفیق مواجه نیستند ردیابی و رفع مشکل شوند.

این استاد دانشگاه به ادعای علمی کردن ورزش در این دوره اشاره و خاطرنشان کرد: این ادعا برنامه می‌خواهد و من تاکنون در این خصوص برنامه‌ای ندیده‌ام، برای مثال یکی از مصادیق علمی کردن ورزش، استعدادیابی و پرورش استعدادها است. باید ببینم تاکنون چه اقدامی در این خصوص صورت گرفته است.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: اما نقطه عطف این کارنامه یکسال (و هر چند کوتاه مدت) گوانگجو است. ما در دوره قبل، در دوحه، رتبه ۶ را به‌دست آوردیم. اگر این رتبه شش در گوانگجو هم تکرار شود، یعنی ثبات و پایداری، اگر رتبه بهتر شود یعنی پیشرفت و اگر بدتر شود یعنی اوضاع امیدوارکننده نیست. در واقع همان‌طور که ارزیابی تغییرات دما در بدن انسان با یک دماسنج مشخص می‌شود، تغییرات کل در ورزش کشور ‌(اعم از پیشرفت، ثبات یا هرگونه ناهنجاری) در دو بعد بازی‌های آسیایی و المپیک سنجیده می‌شود.

گایینی در پاسخ به این سوال که خیلی‌ها مسوولیت بازی‌های آسیایی و المپیک را به عهده کمیته ملی المپیک می‌دانند، گفت: من این نظر را رد می‌کنم. از دیدگاه کارشناسی حرف می‌زنم، مسوولیت ورزش کشور به عهده سازمان تربیت بدنی است. در این شرایط حتی اگر ورزش دانشجویی یا ورزش آموزش و پرورش هم در رسیدن به اهداف خود کوتاهی کنند این سازمان است که باید پاسخگو باشد، چرا که این رییس سازمان تربیت بدنی است که به عنوان معاون رییس جمهور در جلسات دولت حضور دارد و باید از تمام ورزش در بخش کلان (و نه فقط از سازمان ملی خودش) دفاع کند.

وی درباره تغییر و تحولاتی که یکسال گذشته در ورزش انجام شد، خاطرنشان کرد: ما ۳۰ سال است که این کار را انجام می‌دهیم، اما سهم آن را در بازده ورزش بررسی نکرده‌ایم. ما هنوز نمی‌دانیم تغییر مدیریت تا چه حد می‌تواند در ورزش نقش داشته باشد، اما عمدتا مدیریت کلان نشان می‌دهد هر چقدر طول عمر مدیریت میانی و پایین کمتر بوده برنامه‌های کلان آن سازمان ابتر مانده است، بنابراین تغییر مدیریت کلان با تغییر دولت در سطح کلان قابل توجیه است ولی در سطح لایه‌های میانی و پایینی اصلا قابل قبول نیست و باعث می‌شود تجربه‌های قبلی از بین برود و فرد جدید تا تسلط نسبی بر امور سازمان به زمان زیادی نیاز داشته باشد.گایینی در پایان دو پیشنهاد به رییس سازمان تربیت بدنی داد و گفت: ابتدا باید تا آنجا که ممکن است مدیریت‌ها در سازمان بومی شود و اگر روزی قرار شد این افراد از مدیریت خارج شوند تجربه‌هایشان خارج نشود. مدیریت بومی در سطح فدراسیون یعنی به کار گماردن مدیری که کارش ورزش باشد. دوم باید تا آنجا که ممکن است دوره‌های میانی و پایین مدیریتی را دست کم ۴ ساله کنیم و به آن وفادار بمانیم (حالا مدیریت‌ها ۴ ساله هستند، اما نوعا دوام نمی‌آورند).