اردشیر لارودی

توپ‌ها تیز می‌جهند و بوق‌ها کر می‌کنند، غیر از آلمان دیگر تیم‌ها در حد انتظاری که داریم و اعتباری که دارند، نمایش نداده‌اند، اگر چه غنا و حتی نیجریه را برتر از کلاسی که داشته‌اند، دیده‌ایم؛ اما جام نوزدهم هنوز جهانی نشده است و باید منتظر روزهای آینده بود. قید نوآوری تاکتیکی را باید زد که ۲ـ۴ـ۴ سکه رایجی دارد و تیم‌ها از نظر چیدمان نفرات خود انگار در چهار سال پیش به سر می‌برند. گویا فوتبال بین‌المللی، چه در قالب تیم‌های ملی و چه در قواره‌های تیم‌های باشگاهی آنقدر پیشرفت کرده است که به این زودی‌ها، پیشروی بیشتری ممکن و جایز نیست. برابر یک عادت دیرینه بزرگان جهان در جام جهانی رخت تاکتیکی خود را عوض کرده و لباس مد روز را بر تن می‌کردند. انگار بارسلونا این رسم را به هم زده و پرچمدار تغییر شده است. همه تیم‌ها به بازی توپ محور، به چهار دفاع بازی‌ساز، به خط هافبک توپ پخش کن و به میدان‌گیری قدم به قدم روی آورده‌اند، حرکات ترکیبی عرض دادن به بازی، ایجاد شکاف بیشتر نفوذ عناصر دفاعی حریفان اصولی هستند شناخته شده که آلمان‌ها تا امروز بهتر از بقیه و غنا به اندازه‌ای که پیروزی‌بخش باشد از این اصول پیروی کرده‌اند. آلمان اول زمینه چینی می‌کند، بعد هم حمله‌ور می‌شود. در این تیم نقش کلوزه گلزن همان‌قدر مهم است که نقش «مسعود اوزیل» فضاساز و پاسور که در قلب دفاع حریف وظایف تاکتیکی پیچیده‌ای را بر عهده دارد. گل اول آلمان‌ها، ضربه مهلک و داغان‌کننده‌ای بود که اعتماد به نفس استرالیا را کم کرد و پیم وربیک و مردانش را با واقعیت ما نمی‌توانیم، ما حریف نیستم، روبه‌رو کرد. گل پودولسکی نشانه برتری آلمان و فوتبال ساده و منضبطش بود که اگر در جمع ۱۱ بازیکن خود ستاره ندارد، در عوض تیم را تبدیل به ستاره کرده است. ستاره‌ای که از بازی ساده، بهترین بازی پیچیده را می‌گیرد و به خلع سلاح حریف نائل می‌آید ... ... و حالا حرف این است: آلمان با این بازی ساده و مرکب و سهل و ممتنع خود تا کجا پیش می‌رود؟ جواب باید داد: بستگی دارد به استعداد تاکتیکی حریفان بعدی که فعلا عبارتند از صربستان و غنا. می‌توان گفت اوج نبرد تاکتیکی را روز ۲۸خرداد خواهیم دید. آنجا که آنتیچ چاره‌ای جز بردن از یوآخیم‌لو ندارد. آیا آلمان‌ها ضعیف بازی کرده‌اند و بهترین شانس را به حریف کم شانس می‌دهند؟

سینه‌ات را پشت توپ بگیر

ری کلمانس، مربی دروازه‌بان‌های انگلیس و آندره یاس کوپکه، مربی دروازه‌بان‌های آلمان به شاگردان خود آموخته‌اند که هنگام توپ‌گیری، سینه خود را پشت توپ قرار دهید. این اولین درس به هر نوجوان مشتاق دروازه‌بان شدن است. رابرت گرین، دروازه‌بان انگلیس و نیز دروازه‌بان الجزایر همین یک حرف را آویزه گوش نکرده بودند که «توپ تیز» از دست‌هایشان فرار کرد و گل شد. تقصیر توپ نبود، اشکال از تکنیک پایه مردانی است که به جام جهانی راه یافته‌اند، مردانی که سینه خود را پشت توپ قرار ندادند.

ایران و کره به حکم سوابق

کره‌جنوبی قهرمان پیشین اروپا را ۲ـ صفر مغلوب کرد. در راه همین جام جهانی کره جنوبی دوباره با تیم ایران مواجه شد، هر دو بار بازی ۱ـ۱ تمام شد. در راه‌ جام ملت‌های آسیا(به سال ۲۰۰۷) دو بار با کره جنوبی بازی کردیم. مساوی ۱ـ۱ در سئول، پیروزی صفر ـ۲ در تهران. در جام ملت‌های سال ۲۰۰۷ هم بازی در وقت قانونی و اضافه مساوی تمام شد. ۵ بازی که با چهار تساوی ایران تمام شده است.

مدیریت نیروی انسانی در فوتبال کره آنها را به اینجا رسانده است و ما را به اینجا. از نظر استعداد انسانی برتری بی‌گفت‌وگو از آن بچه‌های ما است؛ اما از نظر مدیریت سرمایه‌ها بازنده‌ایم و جامانده.