پشت پرده دوپینگ وزنهبرداران ایران به روایت سعید آذری
وزنهبرداری هیچ وقت پاک نمیشود
وزنهبرداری ایران بار دیگر روزهای تاسفآوری را سپری میکند. روزهایی که همه امیدها به سمت ناامیدی و همه آبروها و اعتبارها به سوی بیاعتباری پیش میرود. وقتی در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ وزنهبرداری ایران به دلیل دوپینگ چند وزنهبردار «تیم کارگران» و «تیم ملی جوانان» ایران چیزی حدود یک سال از حضور در همه رقابتهای بینالمللی محروم و مجبور به پرداخت چیزی حدود ۸۰ هزار دلار به فدراسیون بینالمللی وزنهبرداری شد، همه فکر میکردند که این تنبیه باعث میشود، این مساله دیگر تکرار نشود، اما کمتر از دو سال بعد از آن ماجرا، ناگهان اعلام شد که ۹ عضو از میان یازده عضو تیم ملی وزنهبرداری دوپینگی هستند. ۹ وزنهبرداری که آن روز همه وزنهبرداری ایران محسوب میشدند. این اتفاق باعث شد ۴۰۰ هزار دلار دیگر جریمه شده، ۸ وزنهبردارمان دو سال و یکی برای همیشه محروم شوند. البته تبعات دیگری هم داشت و چندی بعد تغییرات اساسی در مدیریت فدراسیون وزنهبرداری به وجود آمد. این اتفاق دیگر این اطمینان را به همه علاقهمندان به ورزش و وزنهبرداری داد تا دیگر این اتفاقهای ناگوار و تاسف آور تکرار نشود. اما امروز باز متاسفانه دچار این وضعیت شدیم. وضعیتی که چهار وزنهبردارمان در ردههای سنی مختلف در یک سال اخیر دوپینگی بودهاند و دیروز خبر رسید نمونه B سعید علی حسینی هم مثبت بوده و احتمال محرومیت مادامالعمر این ملی پوش وجود دارد. با این شرایط هنوز مشخص نیست که چند نفر دیگر از میان قهرمانان طی روزهای آتی با چنین مشکلی مواجه میشوند. دوباره قصه تکراری فدراسیون بینالمللی، تهدیدهای آنان و التماسهای ما و دست آخر هم با هزاران حرف ما را میبخشند. البته چند صد هزار دلاری هم محض خالی نبودن عریضه دریافت میکنند تا دیگر این اشتباهها را تکرار نکنیم. این دور باطلی است که وزنهبرداری ایران دچار آن شده است. حال در میان این دور چه استعدادهایی که هدر میروند. چه انرژیها و اعتبارهایی که از بین میروند. چه پولهایی که هزینه میشود تا این دور ادامه داشته باشد.
مدیران مقصرند
در این میان سعید آذری، ملی پوش و مربی اسبق تیمهای ملی وزنهبرداری و مدیرعامل سابق باشگاه ذوب آهن به عنوان یکی از کارشناسان علمی این رشته ورزشی کهنه بودن روشهای تمرینی و تغذیه ملی پوشان را دلیل به وجود آمدن وضعیت امروز میداند و میگوید: «در دورهای با تلاشهای افرادی همچون مرادی و شاکر مربیای به ایران آمد به عنوان ایوانف. این مربی جدید با یک روش تمرینی و دارویی مخصوص بلغارها وارد وزنهبرداری شد که پیامد آن کسب مدالهای جهانی و المپیک متعدد برای ایران بود. البته اگر این روش زودتر به ایران میآمد، به طور حتم تعداد مدالهای بینالمللی، بیشتر میشد، چرا که بسیاری از قهرمانان ما پیش از این در حالی که بسیار بااستعدادتر، خوش تکنیکتر و قویتر از قهرمانان جهان و المپیکمان بودند، به دلیل نبود روش مناسب دارویی و تمرینی هدر رفتند.»
آذری ادامه میدهد: «علی مرادی با این کار خدمت بزرگی به وزنهبرداری کرد و خدمات او و همکارانش همچون داراب ریاحی به وزنهبرداری بود که باعث وجود یک دهه پرافتخار در این رشته ورزشی ایران شد. روش تمرینی و دارویی بلغاری که براساس استفاده از داروهای خاص و اصل اضافه بار مطلق برنامهریزی شده بود، در آن دوره باعث شد نسلهای طلایی را در کشورهایی که از این روش تبعیت میکردند، به وجود آورد. کشورهایی همچون بلغارستان، ترکیه و ایران. البته در مورد ترکیه موج این موفقیتها با پناهنده شدن نعیم سلیمان اوغلو و دانشی بود که او از بلغارستان به ترکیه آورد، اما امروز این روش، یک روش نخ نما در وزنهبرداری است. داروهای آن به راحتی ردیابی میشوند. در وب سایت فدراسیون بینالمللی به صورت مشخص اشاره شده که دیگر روش قدیمی بلغاری در وزنهبرداری تاریخ مصرفش گذشته و روش تمرینی و دارویی چینی جای آن را گرفته است. شما در رقابتهای بینالمللی به ویژه در رقابتهای قهرمانی جهان میبینید که تا وزن ۸۵ کیلوگرم تنها وزنهبرداران چینی هستند که حرف اول را میزنند.»
او با اشاره به معایب روش بلغاری در وزنهبرداری میگوید: «نکته اساسی در روش بلغاری استفاده از داروهایی خاص است. تمرینهای تیمهای ملی ما نیز براساس استفاده از این داروها و مکملها برنامهریزی میشد. پیش از این، این داروها تا ۵ روز پس از مصرف در آزمایشها مشخص میشد. اما اکنون با پیشرفت علوم آزمایشگاهی حتی تا یکصد روز پس از مصرف هم داروها در آزمایشها مشخص میشود و این باعث شده کشورهایی که از این روش استفاده میکنند با مشکل جدی مواجه شوند.»
مربی سابق تیمهای وزنهبرداری ادامه میدهد: «ما برای برون رفت از شرایط کنونی باید روشمان را عوض کنیم. باید خودمان را با شرایط روز وزنهبرداری، به ویژه استفاده از روش چینی سازگار کنیم. اگر بخواهیم با همان علوم قدیمی کار کنیم، وضعیت به همین منوال خواهد بود.»
وی با اشاره به حضور دو مربی چینی که در اردوی تیمهای ملی میگوید: «آن مربیان ابتکارعمل در اختیارشان نبود. البته علوم حرفهای ورزش به این راحتی با حضور و استخدام دو مربی چینی به ما انتقال پیدا نمیکند. در گذشته اسرار ورزش شوروی میلیون دلار به فروش میرسید. من اعتقاد دارم همین هزاران دلاری که در پرداخت جریمهها هزینه میکنیم، اگر در راه کسب دانش چینی داشته باشیم، به طور حتم مانند گذشته موفق خواهیم بود.»
مدیرعامل سابق باشگاه ذوب آهن اضافه میکند: «اگر ما بخواهیم به روش کنونی تاکید کنیم، ضررهای جبرانناپذیری به ما خواهد رسید. همانطور که اکنون شنیدیم برخی از قهرمانان ملی به علت قرار داشتن در چنین رژیم تمرین و دارویی، اکنون دچار بیماریهایی همچون دیابت شدهاند. این هم به دلیل استفاده غیرصحیح از هورمون انسولین در اردوی تیمهای ملی بوده است.»
آذری با تاکید بر اینکه از همه دستاندرکاران در ورزش وزنهبرداری میخواهم که بر شعار وزنهبرداری پاک تاکید نکنند، میگوید: «هر کس این شعار را بدهد که من وزنهبرداری را پاک خواهم کرد، دروغ میگوید. چنین ادعایی با فرض اینکه مدال هم بخواهیم جز خراب شدن شخصیت گویندگان آن چیز دیگری ندارد. اکنون در دنیای وزنهبرداری امکان ندارد که بدون علم دارو بر سکوهای المپیک و جهان ایستاد. اما این علم جدید اکنون فقط در اختیار چینیها است که باید از آن استفاده کرد.»
ورزشکاران مقصرند
اما بر خلاف آذری که مدیران وزنهبرداری را به خاطر روشهای قدیمیشان مقصر میداند، بهرام افشارزاده ورزشکاران را متهم میکند. او میگوید: بعضی از ورزشکاران بدون اطلاع مربیان و سرپرست تیمها اقدام به استفاده از داروها و قرصهای غیرمجاز کردهاند. رضازاده چون ورزشکار بوده، از این موارد به خوبی مطلع است.
او با اشاره به ادعای ورزشکاران دوپینگی که مربیانشان را مقصر میدانند، ادامه میدهد: «این موضوع باید از طریق رضازاده پاسخ داده شود چون من در این زمینه اطلاعی ندارم، اما مطمئن هستم که نه رضازاده و نه زارع دستور چنین کاری را ندادهاند چون ورزشکاران در تمام اردوها از مکملهای سالم استفاده میکردند.»
در این شرایط حسین رضازاده هم مدعی است تمام تلاش خود را به کار بسته تا محرومیت ایران را به حداقل ممکن برساند. اما به هر حال بعد از تکرار نمونههای پرشمار در وزنهبرداری ایران، بعید است فدراسیون جهانی بدون محرومیت و جریمه نقدی از کنار افتضاح جدید فدراسیون ایران بگذرد.
ارسال نظر