قهرمانی از دست رفت

پرونده حضور تیم ملی ایران در نوزدهمین دوره مسابقات تکواندوی قهرمانی جهان با کسب یک مدال طلا، یک نقره و سه برنز بسته شد تا این تیم در مجموع با ۵۵ امتیاز سکوی نایب قهرمانی این رقابت‌ها را به خود اختصاص دهد. این اتفاق در حالی رقم خورد که تا آخرین لحظه تیم ملی تکواندوی ایران جدی‌ترین مدعی کسب عنوان قهرمانی بود. این پنجمین

نایب قهرمانی ایران در مسابقات جهانی تکواندو است.

آیا تکواندوی ایران درجا می‌زند؟

اگر دومین دوره مسابقات جهانی تکواندو به میزبانی سئول در سال ۱۹۷۵ را به منزله نقطه شروع حضور جهانی تکواندوی ایران بدانیم، از آن دوره تاکنون تیم ملی تکواندو ۱۴ دوره در مسابقات جهانی حضور داشته که بالاترین دستاورد به دست آمده، کسب مقام نایب قهرمانی جهان برای نخستین بار در مسابقات جهانی ۱۹۹۹ ادمونتون کانادا با دو مدال طلای هادی ساعی و مجید افلاکی بوده است و این دور تاکنون نتیجه‌ای بهتر نصیب تکواندوی ایران نکرده است.

اوج کار تکواندوی ایران در مسابقات جهانی ۲۰۰۳ به میزبانی شهر گارمیش پارتن‌کرشن آلمان بود که در این سال تیم ملی ایران مجموعا پنج مدال کسب کرد. مرتضی رستمی و یوسف کرمی دو نشان طلا، هادی ساعی و بهزاد خداداد دو مدال نقره و امید غلامزاده یک مدال برنز برای تکواندوی ایران به دست آوردند که حاصل آن تکیه زدن بر جایگاه نایب قهرمانی جهان بود.

از آن سال تاکنون و در مسابقات جهانی ۲۰۰۵ اسپانیا، ۲۰۰۷ چین و در مسابقات جهانی اخیر ۲۰۰۹ دانمارک تیم ملی ایران چهار دوره متوالی است که بر سکوی نایب قهرمانی جهان تکیه زده است.

هرچند واقعیت این است که نایب قهرمانی در این دوره از مسابقات جهانی در شرایطی حاصل شد که تیم ملی با یک جوانگرایی اجباری در ترکیب خود روبه‌رو شد اما به هر حال کسب نایب قهرمانی به معنی عدم پیشرفت در رقابت‌های جهانی تلقی خواهد شد، چرا که معیار سنجش محاسبه‌گران عنوانی است که در نهایت نصیب کشور‌ها می‌شود. به نظر می‌رسد تکواندوی ایران در ۴ دوره اخیر رقابت‌های جهانی درجا زده و نتوانسته علی‌رغم شرایط متفاوت جایگاه بهتری از نایب قهرمانی حاصل کند.

در مسابقات جهانی ۲۰۰۹ دانمارک دستاورد تیم ملی ایران یک نشان طلا، ‌یک نقره و سه برنز بود که به لحاظ کمیت در مقایسه با مسابقات جهانی ۲۰۰۷ رشدی قابل توجه را نشان می‌دهد.

در آن سال تیم ملی به دو مدال نقره و یک برنز دست یافت و عملا سهمی از هشت مدال طلای توزیع شده نداشت اما امسال محمدباقری معتمد در نخستین حضور جهانی‌اش تکواندوی ایران را طلایی کرد، ضمن اینکه ناداوری مشهود داوران دو شانس طلا در اوزان ششم توسط فرزاد عبداللهی و سوم توسط رضا نادریان را از ایران گرفت تا کره جنوبی نوزدهمین قهرمانی جهان را تجربه کند و ایران بار دیگر در گرفتن قهرمانی ناکام بماند.

مسابقات جهانی تکواندو دانمارک می‌توانست محلی برای قرار گرفتن تکواندوی ایران در صدر کشورهای جهان باشد که این برتری تا روز چهارم حفظ شد اما معادلات غیرقابل پیش‌بینی تکواندو و ضعف فنی تیم ملی بار دیگر شرایطی را رقم زد تا ایران همچنان در سکوی دوم جهان قرار داشته باشد.