بحث درباره حق پخش تلویزیونی ادامه دارد
میوه ممنوعه
گروه ورزش - به نظر میرسد سهلانگاری سیستم دولتی درباره «حق پخش تلویزیونی» مسابقات لیگ برتر در نهایت منجر به مسائلی شود که ۲سال گریبان فوتبال را گرفته بود. در حالی که هفته گذشته تاکشی سوئوزوکی نماینده ویژه AFC که برای بررسی امکانات باشگاههای ایرانی و سازمان لیگ برتر به ایران آمده بود و در گفتوگوهای خود با مقامات ارشد فدراسیون فوتبال بر روشن شدن بحث «پخش تلویزیونی» تا پایان اردیبهشت تاکید کرده بود، علی کفاشیان به طور تلویحی از مذاکرات با سازمان صداوسیما ابراز ناامیدی کرد و اعلام کرد که برای حل این مساله شاید با شبکههای تلویزیونی خارجی مذاکره کند.
اما امیررضا خادم، رییس کمیته تربیتبدنی و جوانان مجلس هفتم به طور صریح مخالفت خود را با پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال از سوی صداوسیما اعلام کرد.
خادم میگوید: «انتظار پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات تیمهای فوتبال که از خزانه بیتالمال ارتزاق میکنند، نمیتواند زیاد موجه باشد.»
اما حجتالاسلام سیدجلال یحییزاده، نایبرییس کمیته تربیتبدنی و جوانان مجلس معتقد است که با افزایش بودجه صداوسیما میتوان مشکل حق پخش مسابقات را حل کرد. نماینده مردم تفت و میبد در مجلس میگوید: دو سال قبل به صورت پیشنهادی این مساله را در کمیسیون فرهنگی مطرح کردم که بعد از آن این موضوع در کمیسیون تلفیق نیز طرح شد.
در حالی که خادم نماینده تهران اعتقاد دارد که برای تیمهای دولتی که از محل بیتالمال درصد بالایی از منابع مالی خود را تامین میکنند، هیچ توجیهی برای پرداخت پول از سوی صداوسیما وجود ندارد.
به اعتقاد خادم اگر این استدلال را برای کنفدراسیون آسیا و فیفا بیان کنیم، میتوانیم از آنها تا زمان خصوصی شدن باشگاههای حرفهای زمان بگیریم.
اما یحییزاده نظری برخلاف خادم دارد و میگوید: تا دیر نشده و تا آنها با فشار و تحمیل چیزی را بر ما تحمیل نکردهاند، خودمان باید پیشقدم شویم. به هر حال وقتی ضوابط بینالملل مربوط به فوتبال را در قالب فیفا میپذیریم، به طور طبیعی دیر یا زود باید به آنچه فیفا به آنها اهمیت میدهد ما هم توجه داشته باشیم.
باید منتظر ماند و دید آیا فدراسیون فوتبال، مجلس و صدا و سیما میتوانند با تعامل و به دور از هر گونه جنجال راهی برای حل این مشکل بیابند یا باز هم فوتبال ما باید منتظر بروز حاشیهای جدید باشد. به هر حال داستان «حق پخش تلویزیونی» در سالهای اخیر برای مدیران باشگاهها به مثابه میوه ممنوعهای بوده که حتی نگاه کردن به آن نیز صحیح نبوده است.
ارسال نظر