جامع نیوز - مسوولان ارشد سازمان تربیت‌بدنی از لزوم پیشرفت هرچه بیشتر رشته‌های بی‌مدال نظیر تیر و کمان می‌گویند و این در حالی است که بودجه‌های دریافتی این فدراسیون‌ها در مقایسه با رشته‌های مدال‌آور تفاوت بسیاری دارد. اینکه فدراسیون‌های بدون مدال باید به سمت دریافت مدال پیش بروند به حق، از جمله اهداف اصولی و کارشناسی سازمان ورزش است که پیش از این به هیچ عنوان اولویت کاری مدیران سابق سازمان نبوده است. اما بحثی که این روزها دغدغه این فدراسیون‌ها شده، نبود امکانات در جهت رسیدن به اهداف تعیین شده است تا جایی که در نشست روسای فدراسیون‌های ورزشی با رییس سازمان ورزش، رییس یکی از همین فدراسیون‌ها زمانی که با انتقاد معاون ورزشی این سازمان روبه‌رو شد، عنوان کرد: انصاف نیست پروبال ما را ببرید و در قفس را برای ما باز کنید!

یک کارشناس ورزشی می‌گوید: به نظر می‌رسد نیازهای ورزش بیش از توان رسیدن به اهداف آن قدرت داشته باشد. مجموعه‌هایی که نیاز است پیشرفتی حداکثری را داشته باشند، با کم توجهی روبه‌رو شده‌اند و آنها که مدت‌ها است در اولویت بوده‌اند، همچنان قدرت مالی را در اختیار دارند.

ولی‌زاده در این باره می‌گوید: برای مثال با توجه به حجم بالای مدال‌آوری در رشته‌هایی نظیر شنا و ژیمناستیک، این فدراسیون‌ها نه مدیریتی کامل دارند و نه بودجه‌ای به اندازه.

فدراسیون شنا سال‌های سال است که به دلیل عدم توان مالی و البته مشکلات و حاشیه‌های همیشگی امور مدیریتی چیزی حدود ۳۰ مدال را نادیده می‌‌گیرد و از سوی سازمان تربیت بدنی نیز هیچ نظارت و حمایت جدی صورت نمی‌گیرد. فدراسیون ژیمناستیک که طی چهار سال گذشته، حضور پنج رییس و سرپرست را تجربه کرده است نیز از رقابت‌های جهانی سهمی در حدود ۲۵ مدال را دارد. در سال ۸۳ که براساس برنامه‌های طرح جامع، شروع استارت نهایی آماده‌سازی المپیک بود، بودجه یکسال این فدراسیون چیزی حدود ۱۰۰میلیون‌تومان بود که با پرداخت‌های مازاد طی سال و بودجه‌های کمکی به ۲۰۰میلیون‌تومان رسید. با محاسبه‌ای تعدادی، این فدراسیون برای هر مدال جهانی و المپیک (در صورتی که هیچ هزینه دیگری نداشته باشد) هشت‌میلیون‌تومان هزینه کرده است و جالب‌تر این جا است که کمیته ملی المپیک برای هر مدال رقمی معادل ۱۰برابر این مقدار را پیش‌بینی کرده است. فدراسیون تیراندازی با کمان نیز از این قاعده مستثنی نیست. این فدراسیون با بودجه‌ای که در اختیار دارد، علاوه بر برنامه‌ریزی‌های مربوط به مدال‌آوری، هزینه‌های خرید تجهیزات را نیز به عنوان دغدغه اصلی دنبال می‌کند. براساس اطلاعات کارشناسی، هر کمان حرفه‌ای مبلغی در حدود دو‌میلیون و ۵۰۰هزار‌تومان هزینه دارد که سازمان ورزش نیمی از آن را تقبل می‌کند. با احتساب تعداد ورزشکاران حرفه‌ای، چیزی حدود ۵۰میلیون‌تومان در سال فقط صرف خرید تجهیزات خواهد شد. چیزی در حدود یک سوم بودجه کل فدراسیون!

به نظر می‌رسد سازمان ورزش باید اقدامی جدی در زمینه ارائه اعتبارات به فدراسیون‌های بدون مدال انجام دهد؛ اقدامی که شخص علی‌آبادی در ابتدای ورودش به سازمان، آن را این‌گونه خطاب کرد: اقدام انقلابی برای قهرمانی بی‌مدال‌ها!