صرف یک‌میلیارد و ۴۸۰میلیون ریال هزینه اضافی
گروه ورزش- حضور نمایندگان ایران در مجامع بین‌المللی، همواره مقوله‌ای بوده است که مسوولان ورزشی کشور بر به دست آوردن آن تاکید داشته‌اند؛ اما این کرسی‌ها تا چه اندازه بر توسعه و پیشرفت ورزش کشور تاثیرگذار بوده و تا چه میزان توانسته از حقوق ایران در میادین بین‌المللی دفاع کنند؟
۷۴ کرسی در مجامع بین‌المللی ورزشی برای ایران غیر ضروری است
گروه ورزش- حضور نمایندگان ایران در مجامع بین‌المللی، همواره مقوله‌ای بوده است که مسوولان ورزشی کشور بر به دست آوردن آن تاکید داشته‌اند؛ اما این کرسی‌ها تا چه اندازه بر توسعه و پیشرفت ورزش کشور تاثیرگذار بوده و تا چه میزان توانسته از حقوق ایران در میادین بین‌المللی دفاع کنند؟ طبق برآورد انجام شده از میان ۱۶۲ کرسی به دست آمده کسب ۷۴ کرسی غیرضروری است و رقمی بالغ بر یک‌میلیارد و ۴۸۰میلیون ریال نیز در این زمینه هزینه اضافی صرف شده است.
در این زمینه رضا قراخانلو، رییس کمیته ملی المپیک معتقد است: «حفظ سمت‌های بین‌المللی فعلی مستقل از تغییرات مدیریتی فدراسیون‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است؛ ولی عدم برنامه‌ریزی در راستای هدفمند کردن نمایندگی‌های ایران در تمامی رده‌ها و سطوح مجامع بین‌المللی در آینده می‌تواند این نمایندگی‌ها را به یک فرآیند ضد منافع ملی تبدیل کند. برخورداری از کرسی‌های بین‌المللی خنثی نه تنها نمی‌تواند برای ورزش کشور حائز اهمیت باشد، بلکه با پیامدهای مالی و اداری، هزینه‌های ارزی بیهوده‌ای را نیز بر دستگاه ورزش کشور تحمیل می‌کند.»
وی می‌گوید: «کمیته ملی المپیک باید با تعریف حد توقع ورزش کشور از اعضای ایرانی مجامع بین‌المللی و با ملاحظه اولویت‌های لازم، کرسی‌های بین‌المللی را طبقه‌بندی و براساس شرح وظایف و میزان تاثیرگذاری بر حفظ و ارتقای منافع ورزش کشور با تمامی امکانات و با استفاده از راهکارهای مناسب و هماهنگی با واحدهای ذی‌ربط در سازمان تربیت بدنی کرسی‌های واجد شرایط را حفظ و توسعه دهد.»
وی معتقد است: «کمیته ملی المپیک و سازمان تربیت بدنی از طبقه‌بندی کرسی‌های بین‌المللی برخوردار از شرایط لازم و بررسی اهمیت تاثیر آنها بر منافع ورزش کشور باید نسبت به شناسایی نخبگان ورزش که واجد شرایط لازم برای نمایندگی کشور در مجامع بین‌المللی باشند، اقدام و مشخصات و ویژگی‌های موردنظر را برای احراز کرسی‌ها تعریف و به فدراسیون‌های کشور توصیه کند.»
بررسی‌های انجام شده در کرسی‌های بین‌المللی و آسیا نشان می‌دهد: «ایران در رده ریاست و دبیرکلی فدراسیون‌های بین‌المللی فاقد عضو است. در اختیار داشتن مجموع ۱۶ کرسی فدراسیون‌های بین‌المللی در ۹ رشته از جمع ۲۸ رشته المپیکی رقم قابل توجهی نیست. ایران در سطح فدراسیون‌های آسیایی در تمام اولویت‌ها صاحب کرسی است؛ ولی ۴۵ کرسی فعلی فقط ۱۲ رشته را از مجموع ۳۶ رشته بازی‌های آسیایی دربرمی‌گیرد که با توجه به موقعیت سیاسی، جمعیت و قابلیت رقابتی کشور و موفقیت‌های ورزشی به دست آمده در دو دهه اخیر رقم بسیار ناچیزی است.»
بررسی (SWOT) بخشی از مشکلات ورزش کشور را در زمینه کسب کرسی‌های بین‌المللی مشخص کرده است.
در بحث نقاط قوت آمده است: «موقعیت سیاسی کشور در منطقه در شرایط فعلی، جمعیت و قابلیت‌های رقابتی کشور در موقعیت‌های به دست آمده، ارتباطات مناسب با مراجع و دستاوردهای ورزشی در سطح قاره و جهان، علاقه‌مندی و کاردانی وزارت امور خارجه در پیشبرد آن بخش از برنامه که به این مرز مربوط می‌شود و امکانات اداری و مناسب برای ارتقای کیفیت مکاتبات برنامه‌ریزی شده با مراجع بین‌المللی و قاره.»
نقاط ضعف: «محدودیت‌های مالی و عدم استفاده مناسب از هدایا در پیشبرد امور، فقدان شناسایی افراد کلیدی در مجامع بین‌المللی و یا عدم استفاده مناسب از آنها، قابلیت‌های ضعیف فردی بعضی نمایندگان در پیشبرد اهداف کشور در مجامع بین‌المللی، عدم حضور فعال در مجامع بنا به تعریف عمیق و گسترده آن و عدم استفاده از ابزارهای سیاسی مناسب.»
فرصت‌ها: «ظرفیت مسوولان و قابلیت تحت تاثیر قراردادن مخاطبان در زمان حضور در مجامع، ارتباط نزدیک بعضی شخصیت‌های داخلی و اعضای عالی رتبه کنفدراسیون‌ها، امضای قراردادهای همکاری با کمیته‌های ملی المپیک و یا سازمان‌های ورزش منطقه‌ای و آسیایی و پیشنهاد برگزاری جلسات هیات رییسه یا مجمع عمومی سازمان‌های بین‌المللی یا پیشنهاد میزبانی رویدادهای مهم که ایران امکان برگزاری آن را دارد.»
تهدیدها: «ناهماهنگی‌های داخلی و بعضا کارشکنی افراد یا دستگاه‌ها برای جلوگیری از موفقیت‌ها و تلاش بهتر کشورهای رقیب و پیشرفت فعالیت‌ها توسط آنان نسبت به کاری که در کشور ما انجام می‌گیرد.»
ارسال نظر