نگاه روز
سوارکاری؛ صنعتی زیانده در ایران
اسب و اسبداری در دنیای امروز دیگر تنها به عنوان یک ورزش مفرح یا یک علاقهمندی سطحی مطرح نیست بلکه در محافل اقتصادی و نیز در دنیای مدرن اقتصاد ورزشی از آن به عنوان صنعتی با قابلیتهای بسیار متنوع و همچنین بهرهمند از زیرساختهای مستحکم و مبتنی بر اصول اقتصادی صحیح یاد میشود و از این رو است که دیگر آن را صنعت اسب میخوانند.
فریبرز وادیپور
اسب و اسبداری در دنیای امروز دیگر تنها به عنوان یک ورزش مفرح یا یک علاقهمندی سطحی مطرح نیست بلکه در محافل اقتصادی و نیز در دنیای مدرن اقتصاد ورزشی از آن به عنوان صنعتی با قابلیتهای بسیار متنوع و همچنین بهرهمند از زیرساختهای مستحکم و مبتنی بر اصول اقتصادی صحیح یاد میشود و از این رو است که دیگر آن را صنعت اسب میخوانند. صنعت اسب، فرآیند، تولید، پرورش و بهکارگیری اسب، به عنوان یک موجود زنده با قابلیتهای ورزشی بسیار بالا، و صنایع وابسته به آن است. تجربههای کشورها و دولتهای مطرح از نظر اقتصادی، نشان میدهد که توجه به زیرساختها و گسترش این صنعت با استعداد، افقهای بسیار روشن اقتصادی و موقعیتهای بسیار بارز فرهنگی، اجتماعی را در بسیاری از این جوامع روشن نموده است. از این رو است که صنعت اسب یکی از بزرگترین و متنوعترین صنایع ورزشی تشریفاتی و علمی جهان است و کشوری مثل فرانسه پس از صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی صنعت اسب را در جایگاه دوم قرار داده است یا کشورهایی مثل آمریکا، آلمان، استرالیا و بریتانیا و... جزو بزرگترین کشورها در این صنعت هستند، حال آنکه کشورهای عربی نیز طی چند دهه گذشته بیکار نبوده و توجه شایانی را به این مقوله ورزشی نشان دادهاند که نتایج آن را در شمارههای بعدی به بحث میگیریم.
اما در ایران با کمی تامل در وضعیت صنعت اسب ، به این نتیجه میرسیم که کشور ما، نه تنها هیچ گونه مکانی در این زمینه به خود اختصاص نداده بلکه از زیرساختهای نامناسب در رنج است و در این مورد تنها به ذکر این نکته بسنده میکنیم که اسب و اسبداری در ایران نه تنها یک فعالیت اقتصادی سودآور نیست بلکه جز در موارد اندکی، دارای بهره اقتصادی منفی است و اسبداران ایرانی و کسانی که در این رابطه به هر نحوی مشغولند باید محل درآمد دیگری اختیار کرده و برای بقا و پیش برد صنعت بیمار اسب در ایران از منابع شخصی خویش سرمایهگذاری کنند و این در حالی است که کشور ایران یکی از مدعیان سرسخت مرجعیت بسیاری از نژادهای پایه و شناخته شده جهان و محل پیدایش اولین بازی تیمی جهان، چوگان است. از این پس برآنیم، با مقایسه کشورهای فعال در این زمینه و الگوگیریهای مناسب و با استفاده از نظر کارشناسان امر، اطلاعات مفیدی را در اختیار خوانندگان عزیز قرار دهیم تا شاید بتوانیم سهم اندکی در شناساندن صنعت اسب، به جامعه و قدمی کوچک در راه پیشبرد این صنعت در ایران عزیز برداشته باشیم.
ارسال نظر